CHAPTER 127

607 17 7
                                    

A/N: Madaming nag tatanong na..."bakit wala pang dumadaang malalang problema author?" Bakit? Gusto nyo na ba?Hahah!! May mga problema na sila, Pero inuunti unti kopa, Ang dami kasing kalokohan nang mga loko:).

****

"I talked to mom, I said that you are not coming home to the mansion and You will stay here with me" pag kwento sakin ni kuya habang nasa sofa kami.

"Payag sila?Buti hindi sila Nag pumilit?" Nag aalalang tanong ko. Ang alam ko kasi ay gagawa at gagawa sila nang paraan, Buti nalang at hindi sa gantong sitwasyon.

"I will take care of them" sabi ni kuya kaya napatingin ako sa kanya. Lumapit sya sa pwesto ko bago sinandal ang ulo nya sa balikat ko. "Don't stress yourself zen,I know you want to know a lot, but I don't have time to tell you yet, Gagawa ako nang paraan para maayos ito"
Mahinang sabi nya. Na halos pabulong nalang.

Alam ko. Kaya nga kahit wala kayong time,at puno ako nang problema ay hindi pa din ako nag sasabi, Ni hindi nga din ako nag tatanong, Kung mag tatanong man ako, wala kayong isasagot dahil ayaw nyong malaman ko. Naiintindihan ko naman.

"Ok lang kuya" kung hindi sasabihin, Ako hahanap nang paraan. Abah!. Hindi pwedeng tutunganga lang ako habang sila walang sinasabi sakin. Paano ko maiintindihan ang buong storya nito!.

"When everything is fine, we will leave, we will return to Japan to live there" Sabi ni kuya sakin na ikinakunot nang noo ko.

Mabilis na umalis sa kuya sa pag kakasandal sakin bago ako tingnan at ngumiti. "Aalagaan kita doon, Ilalayo kita sa mundong puno nang problema, There you can breathe well, Your illness will be well treated,...I'm sorry zen, I'm sorry for what mom said, I'm the one who apologized, I know you were hurt, but I'll find a way so that it doesn't happen again"

Sa lahat nang sinabi ni kuya, Niyakap nya ako. Muli kong naramdaman na may nag mamahal sakin. Yumakap din ako kay kuya nang mahigpit at nag simulang umiyak, buti nalang nandito si kuya, Naiintindihan nya ako, Alam nyang kailangan ko sya.
Hindi ko alam na sa sobrang daming dumadaan, Si kuya lamang ang nandyan para alalayan ako.

"Kuya..... Salamat" iyun lang ang sinabi ko. Naramdaman kong humigpit ang yakap ni kuya sakin kaya napangiti ako.

"Everything zen everything,nandito lang si kuya"
Sabi pa nya bago ako halikan sa noo.

Nang matapos ang gabing yun, Nakatulog ako nang mahimbing, Sa planong pag alis ay wala akong masabi, Ayokong iwan ang mga kaibigan ko, Parang masasaktan lamang ako, pero Kahit anong mangyari, basta ikakabuti nang lahat, Gagawa ako nang paraan, para makatulong.


****

"Alam mo ba zen?"

"Hindi"

Maaga ako nagising at nandito ako sa room, Wala pa ang iba. Kami palang ni Milan ang Nandito dahil sinundo nya ako sa unit kanina. Sa sobrang aga nang bata!nadamay ako!nawala tuloy yung panaginip kong nag papakasal nako sa Gwapong koreano!.

"Milan" tawag ko kay milan nang May naalala na naman ako. Tumingin sakin ang bata na habang may Subong potchi sa labi!.

Queen of Section A |✓ (Part two: The battle) Where stories live. Discover now