Cigarettes After Sex ★Chanin★

☆¹¹

Bu bolum tamamen flasback ıcermektedır. Yanı oncekı bolumlerdekı chanın 2. kısse daha sonra degınecegım opuldunuz!

ꕤ

Flasback ☆
History: Jeongin and his father, age 12.

Küçük ellerini gözlerine koyarak saymaya başladı  minik beden, annesinin kıkırtı sesleriyle gülümsedi ve saymaya devam etti. 1,2,3,4,5....9 ve 10.

Gözlerini açarak heycanla ağacın arkasına baktı, orda bulamadığında gülümseyerek 'annem bu sefer çok iyi saklanmış olmalı!' diye geçirdi içinden.

Bahçenin her yerine bakmıştı ama annesi hiçbir yerde yoktu, ve bu işte bir terslik vardı. Çünkü oyunun kuralı "bahçe dışında bir yere saklanmak yasak" olarak koyulmuştu.

Evin arka kapısına doğru yürüdü oflayarak, annesinin yine işi çıkmış olmalıydı, ama bu haksızlık değil mi? Söz vermişti oysaki!

"Anne! Söz vermiştin ama oyu-"

Kapıyı açmasıyla yerdeki bedene baktı korkuyla, genç kadın salonun ortasında boylu boyunca yatıyordu ve hiç kıpırdamıyordu.

"Anne?.."

Korkusunh bir kenara bırakarak olgun olmayı seçti küçük, yaşıtlarına göre çoğu şeyi fazlasıyla biliyordu çünkü. Annesinin yanına derek elini burnuna uzattı. Tanrıya şükür nefes alıyordu.

Kısa süreli rahatlığı kısa sürmüştü Jeongin'in, yerde gördüğü küçük ama fazla olan kan lekelerine baktı. Annesi sadece bayılmamıştı, kafasını da vurmuştu.

Korkuyla ayağa fırladı, her ne kadar olgun davranmaya çalışsada annesini bu halde görmek korkutmuştu onu...

Yemek tezgahındaki telefona doğru koştu, tamam telefonu almıştı ama kimi arayacaktı ki?

"Düşün Jeongin! Ambulansın numarası neydi! 933? Hayır aptal!"

Biraz daha zorladı beynini, aklına gelen 911 sayısıyla hızlıca rehberden numarayı tuşladı. 2 kez çalışın ardından çıkan acil servisle kelimelerin boğazında düğümlendiğini hissetti küçük oğlan.

"Merhaba?"

Acil servisdeki kadının sesini duymasıyla kendine geldi ve derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.

"Ben Yang Jeongin, 10 yaşındayım annem adenokarsinom kanser hastası şuanda salonumuzda baygın durumda, sanırım başını bir yere vurmuş en hızlı şekilde ****caddesi ****sokak no: 17 numaralı eve bir ambulans gönderebilir misiniz?... Lütfen?"

Kadın küçük çocuğun bu kadar sakin ve olgun tavırlarına şaşırırken ne diyeceğini şaşırmıştı. Evet dediğim gibi Jeongin yaşıtlarına göre fazla zekiydi. Bu özelliğini ise  annesine borçluydu.

"Pekala, Jeongin. En hızlı şekilde civar hastaneden bir ambulans yönlendirdim. Şimdi lütfen telefonu kapatma, senden bir şeyleri kontrol etmeni isteyeceğim. Bunu yapabilirsin öyle değil mi?"

"Elbette"

"Harika, şimdi annen nefes alıyormu kontrol eder misin?"

Jeongin derin bir nefes alarak yeniden elini anneisnin burnuna uzattı, rahatlama hissiyle elini geri çekti.

"Evet alıyor"

"Tamam, başka her hagi bir yerinde yara var mı?"

Kendini oturduğu yerde biraz dikleştirerwk dikkatlice vicudubu taradı genç kadının.