Selam kitap kurtları! Bu ilk kitabımın ilk bölümü. Çok heyecanlıyım. Eh,heyecanlı olduğum kadar acemiyim de. Okurken yukarıdaki şarkıyı dinleyebilirsiniz. Kitap okurken genelde piyano dinlerim. Yukarıdaki şarkı da en sevdiğim parçalardan.
Neyse,iyi okumalar,umarım beğenirsiniz.
~~~
BU KİTAP,DIŞ DÜNYADAN SOYUTLANMAK İÇİN KİTAP OKUYAN HERKESE İTHAF EDİLMİŞTİR.
28.04.2023
''Günaydın!''
Başımı önümdeki kitaptan kaldırdım. ''Günaydın,Evrim.''
En yakın,daha doğrusu tek arkadaşım Evrim uzun sarı saçlarını savurarak yanıma oturdu. Her zamanki gibi neşeliydi. Benim aksime... Zaten çocukluk arkadaşım olmasaydı,okuldaki herkes gibi beni dışlardı eminim ki. Karakterlerimizin uzaktan yakından alakası yoktu.
Evrim önümdeki oldukça kalın okuma kitabını görünce söylenmeye başladı. ''Yine mi ya... Alin,sabah sabah böyle kalın kitaplar okuyacak enerjiyi nerede buluyorsun Allah aşkına? Kızım bir gün de geldiğimde biriyle sohbet ederken bulsam seni,ya da ne bileyim telefonunla falan ilgilensen olmaz mı? Bir rahat bırak kendini,iyice kafayı bozdun kitaplarla,derslerle.''
Gözlerimi devirdim. Diyalog kurduğum sayılı her insan bana benzer sözleri söylüyordu. Ne var yani ben de kitap okumayı,ders çalışmayı seviyorsam? Suç mu? Ayrıca sınıftakilerin saçma sapan makyaj tüyolarını dinleyeceğime,kitap okurum daha iyi!
Evrim küçük çantasından kalemliğini çıkarırken ona doğru döndüm. ''Evrim yeter artık! Bıktım herkesten aynı sözleri duymaktan. Kitap okumayı seviyorsam sana ne yani? Hem sen nereden buluyorsun ki sabah sabah sevgiline güzel gözükmek için saç,makyaj yapacak enerjiyi?''
''Sen kitap okuyacak enerjiyi nereden buluyorsan oradan buluyorum Alin. Ayrıca sınıfta kitap okuma en azından. Evde sürekli okuyorsun,yetmiyor mu?''
İç çektim. Ortaokulda o kadar çok istemiştim ki beni aralarına almalarını. Onlara ne kadar iyi niyetle yaklaştıysam o kadar çok zorbalığa uğradım... Liseye geçtiğimde kimseyle arkadaşlık etmemeye karar verdim. Bazen,o zorba çocuklara teşekkür etmek istiyorum,çünkü okuma alışkanlığını o zaman kazandım. Bir çok kişi gibi,ben de gerçek hayattan soyutlaşmak için kitap okuyorum. Eminim benim gibi birçok kişi vardır.
Evrim telefonuna gelen bildirimle beraber telefonunu eline aldı. Birden yüzünü üzgün bir ifade kapladı. Kim bilir ne olmuştu yine? Evrim nadiren üzülürdü ve genelde üzüldüğü şeyler,benim dudağımı bile büzmeyeceğim şeylerdi. Kesin yine sevgilisi okula gelmeyeceğini haber veren bir mesaj atmıştı. Sahte bir merakla sordum. ''Ne oldu yine?''
Dolu gözlerini bana çevirdi. ''Ne olacak,bugüne doktor randevum vardı,tamamen unutmuşum. Annemler beni almaya geliyor.''
''Eee?'' Ağlamsını gerektiren ne vardı bunda? Tamam, ders kaçırmak bana göre kötü bir şey olsa da o derslerden nefret ettiğine göre sevinmeliydi. Yanılıyor muyum?
''Ege ile görüşemeyeceğim! O kadar hazırlanmıştım. Baksana,ojelerimi değiştirmiştim!'' Okul üniformasının üstüne giydiği hırkanın rengindeki ojelerini yüzüme yaklaştırdı. Burnumu kırıştırarak elini indirdim. Şunun üzüldüğü şeye bakın! Sevgilisini göremeyecek diye ağlayacak resmen. Ne kadar saçma. Sanki 3 senedir sevgilisinin başını ütülemiyor. Ayrıca ben asla bir erkek için kendimi üzmem. Asla!
Evrim burnunu çekti ve çantasını karıştırmaya başladı. Sakince onu izledim. Çantasından kırmızı bir hediye paketi çıkarttı. Hızlıca hediye paketini elime tutuşturdu. Hızla çantasını toparlarken kısaca açıkladı. ''Benim için bunu Ege'ye ver lütfen. Dün tanışma yıldönümümüzdü, kargo gelmediği için hediyemi verememiştim. Yarın verirsem çok gecikmiş olacak,o yüzden bugün sen verirsin. Görüşürüz,ben kaçtım!''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM
Novela Juvenil''Bu olaylardan önce biri gelip, tüm bunları yaşayacağımı söylese yine de aynı kararları verirdim senin o güzel gözlerine bakabilmek için.'' ~ Alin,tek derdi başarılı bir öğretmen olmak olan sıradan bir genç kızdır. Geçmişte yaşadıkları yüzünden,çoc...
