Akşam olmuştu ve hala Carl gelmemişti. Biz o sığınma gölgesine gizlice girmeyi deneyecektik. Bu çok tehlikeliydi fakat yapmak zorundaydık.
Sabah oldu ve biz erkenden kalkıp hazırlanmaya başladık. Sığınma gölgesine doğru temkinlice ilerliyorduk. Gerçi çok da korunaklı bir yer değildi bu yüzden işimiz kolay olacağa benziyordu. Eğer oraya girmeyi başarırsak o müdürü öldürüp o sığanak bölgesinin yönetimini biz alacaktık. Sığanak bölgesinin kapısına ulaştık. Tam kapıdan gizlice sızmaya çalışıyorduk ki tam o anda kapı açılmaya başladı.
MÜDÜR= Haaaa haaaaa!!!
BEN= Ne gülüyorsun zibidi!!!!!
MÜDÜR= Buraya asla giremeyeceksiniz.YAKALAYIN ONLARIIII
Askerler gelip herbirimizi tuttu.
Beni bile bir asker tuttu ve yere yatırdı. Bütün grubun başına silah dayamışlardı. Sadece benim başımda silah yoktu. O adam benim elimi kolumu bağlamış ve kahkahalarla gülüyordu. Ben ise ağlamaya başladım. Adam yerde bulunan kanlardan biraz alıp benim yanaklarıma sürmeye çalışıyordu. Babamsa bana bunları yaşatan adama sinirle bakıyordu. Tam o anda Rick,Carl ve Eric silahlarını o adamlara doğrulttular.
Beni tutan adam ve diğer tüm adamlar bizi biraktılar ve biz hemen silahları alıp savunmaya geçtik ve tüm adamları öldürdük (müdür dahil) sadece benimle uğraşan adam kalmıştı. Babam o adamın üzerine yürümeye başlayıp ona binlerce kez bıçağını sapladı ve öldürdü. Ben korkudan lori'ye sarılmıştım.
BABAM= Artık biz burda duramayız cafeye gidelim.
LORİ= Hadi o zaman çabuk gidelim. Sesleri duyan aylaklar gelmeden gidelim.
Cafeye doğru ilerlemeye başladık.
Ben şoku atlatamamıştım hala lori'ye salılı bir şekildeydim. Sonunda vardık cafeye.
Çoktan akşam olmuştu. Ben yanaklarımı yıkadım. Yaşadıklarımı düşünmek bile istemiyordum. Sonra da Carl yanıma geldi.
CARL= Yanında olamadığım için üzgünüm
BEN= İyi ki yanımda değilmişsin. Yanimda olsaydın herşey daha kötü olurdu. Siz bizi kurtardınız.
CARL= Haklısın!
BEN= Bunları konuşmak istemiyorum. Hadi yatalım artık.
CARL= Tamam.
Yattık...
