Kağıtla beraber eve geldim. kağıdı babama gösterdim. Babam da çok şaşırmıştı. Babam bu kağıdı geri götürmem gerektiğini söyledi. ben de gittim ve geri koydum. İçim hiç rahat değildi. Gittiğimde binanın etrafında biri olan biteni anlatıyordu herkese. İLAÇ BULUNMUŞ Çok mutlu oldum. kağıdı bırakıp ordan uzaklaştım.
olaylar nasıl böyle çabucak olmuştu. şüpheliydim. Ertesi sabah çığlık sesleriyle uyandım. CARL= hadi kalk
BEN= Neler oluyor?
CARL= İlaç'ı o serserilerin elinden alamamışlar hepimizi kandırmışlar ve şimdi de burayı aylaklar bastı. Dışarı çıkmamız gerek.
hazırlandık ve çıktık. Aylakların arasından sıyrılarak tam çıkıyorduk ki 3-5 Aylak üzerimeze gelmeye başladı. Biz tam çıktık ki bir Aylak bacağımı tuttu. ben yüz üstü düşmüştüm. Carl bni tutmaya çalıştı. Faydasızdı. O SIRADA BİR AYLAK KOLUMU ISIRDI !
CARL = Hayırrrr
diye acıyla ağlıyordu.
Carl'ın da yardımıyla ayağa kalktım. dışarda bir çalılın arkasına oturduk. ben acıyla ağlarken Carl intahar etmek istedi. Elini tuttum.
BEN= beni azcık sevdiysen yapma!
CARL= Nasıl yaşayacağım ben?
o sırada babam geldi.
BABAM = Sofia ne oldu !
BEN= Isır-ıl ...
BABAM= Hayır buna izin vermem . kolunu keseceğiz.
BEN=Hayır olmaz .
BABAM= Vakit kaybediyoruz. Carl çekil ordan .
BEN= Baba saçmalama ölmek istiyorum.
Babam birden bıçağı kaldırdı ve ısırılan yeri kesti...
bn ise bayılmıştım.
