Only True Love |TAEKOOK|

BÖLÜM 1

Hayatımda başıma daha ne kötüsü gelebilir diyorum. Ve ardından daha da büyük felaketler gelmeye devam ediyor.

17 yaşımdan beri çalışıyorum. Çünkü buna mecburdum. Ailemi kaybettiğim için yanımda hiç kimse yoktu. Tek bir tane bile arkadaşım yoktu. Hayatta hep yalnızdım. Kimse elimden tutmadı. Her düştüğümde kendim kalktım ayağa.

Okuldan eve geldiğimde kendimi direk duşa attım. Çok yorgun olduğum için duştan çıktığım gibi yatıp uyudum.

Alarmın sesiyle uyanmayı beklerken, kapının kırılacak gibi gümbür gümbür vurulmasıyla gözlerimi açtım. Sabah sabah neler oluyordu. Kim bilir beni şimdi hangi felaket bekliyordu. Kapıyı açtığımda ev sahibimi gördüm.

"Neler oluyor? Neden kapıma alacaklı gibi vuruyorsunuz? Sabah sabah bu ne?"dedim. Ev sahibim, " Gün ayalı çok oldu Jungkook. 4 aydır ödemediğin kiralar var. Sana ne dediğimi hatırlıyorsun değil mi? Eğer bugün ödemezsen seni kapı dışarı ederim demiştim. Umarım hatırlıyorsundur."

Öğlene kadar uyudum mu? Şu an sorun bu değil Jungkook kendine gel evden atılıyorsun. Kahretsin 4 aydır biriken kiram vardı. Nasıl unutabilirdim. Ben şimdi ne desem haksız durumda olacağım için hiç bir şey demek bile istemiyordum.

Ama yine de son şansımı denemek üzere tam ağzımı açmıştım ki "Sana son bir şansı verdiğimi hatırlıyorum Jungkook. Yoksa yanlış mı hatırlıyorum."

"Peki anladım. Bugün eşyalarımı toplar yarın çıkarım."demiştim ki elini olumsuz anlamda kaldırarak "Hayır şimdi eşyalarını topla ve 4 aydır biriken kiranı öde sonra defol buradan."

Tanrım her şey bu kadar üzerime gelmek zorunda mıydı cidden. Başımı olumlu anlamda sallayarak "Peki anladım. Bugün çıkıyorum."dedim. "Akşam saat 8'e kadar vaktin var Jungkook." Şimdi ne yapacaktım ben. Kalacak yerim bile yoktu.

Yapacak başka bir şey yok kiralık ev bulana kadar otelde kalacaktım. Ah, bu adama 4 aydır biriken kira borcum da vardı. Ben nasıl halledicem."Rica etsem bana biraz süre verebilir misiniz? 4 aydır biriken kirayı ödemem için. Biliyorum haklı değilim. Ama ne olur sizde beni anlayın. Ailemi kaybettim ne akrabam ne de dostum var. Biliyorsunuz ben üniversiteye gidiyorum ve son 1 yılım kaldı. Bi taraftan okumak ve diğer taraftan da çalışmak çok zor. Ben 4 aydır biriken kiramı diğer ay ödesem olur mu?" Tanrım ne olur 'evet' desin ne oluuuurrr!!!

"Bu sana gerçekten son kez iyi davranışım Jungkook. Bu 4 aydır biriken kirayı diğer ay ödemezsen olacaklardan ben sorumlu değilim." Yüzümde büyük bir gülümse oldu.

"Teşekkürler. Şey... kiralık ev bulana kadar eşyalarım depoda kalsa olur mu?" dedim. Biraz tırsıyordum. Çünkü adamdan çok şey istemiştim. Yani o kadar çok da bir şey istemedim. Tanrım eğer buna da olumlu cevap verirse gerçekten bugün şanslı günümde olabilirdim sanırım.

Meraklı gözlerle adamın ağzından çıkacak cümleye odaklandım. "Peki Jungkook. Buna da tamam. Oldu mu?" dedi. Sevinçle ellerimi çırptım. Tanrım cidden bugün şanslı günüm olabilir. "Çok ama çok teşekkürler. Merak etmeyin söz veriyorum kira borcumu diğer ay ödeyeceğim."

_

Evde ki eşyalarımı toplayıp depoya indirdim. Çok yorulmuştum. Aralıksız dinlenmeden bi oraya bi buraya koştur koştur evde ki eşyaları toplamıştım. Yemek yemeyi geçtim su bile içmemiştim. Ah, biraz dinlenmem gerekiyordu. 2 dakika bile olsa dinlenmem gerekti. Masanın üzerinde duran su şişenin alıp kafama diktim. Bi dikişte bitirmiştim suyu. Tanrım çok susamışım. Mutfağa gidip bir şişe su daha aldım ve odama geri döndüm.