KISAS ZAMANI

BEKLENMEDİK BİR KARAR

Bu farkındalık Nerma'nın ihanetinden daha ağır gelmişti Aceme hemen telefona sarıldı Mirzayı arayacaktı ki Efnan onu durdu 'ne yapıyorsun sen?' 'Bunun hesabını soracağım'

'saçmalama hiçbir şey belli etmemeliyiz. Yoksa planı değiştirip bizi başka bir yerden vurmaya çalışacaklardır.'

Acem kendini zor tutsa da bu mantıklıydı hem nasıl bir hesap sorabilirdi ki, kendini kocaman bir boşlukta hissediyordu güven duygusunu bu kadar kaybettiğini bir an daha olmamıştı hayatında. Bir an göz ucuyla Efnana baktı o da bu oyunun içinde olabilir miydi diye düşündü Genç kadın onun aklından geçenleri anladı 'Acem yoksa....' Çaresiz adam ağlamaklı bir sesle 'özür dilerim Efnan kafam çok karışık ihanetlerin ardı arkası kesilmiyor'

'Seni anlıyorum , kimseye güvenememek nedir bilirim. İstersen gidebilirim'

Acem tedirgindi ama yine de yalnız kalmak istemiyordu Efnannı yanında hissetmek az da olsa onu yatıştırıyordu 'hayır lütfen öyle demek istemedim ben sadece... neyse yani demek istediğim yanımda olman bana iyi geliyor, hem senin odandayız gitmesi gereken biri varsa o da benim.' Bir an kısık sesle gülüşseler de Acem'in yüzünde yine o çaresiz ifade yer aldı 'peki ben şimdi ne yapacağım? Bu beladan nasıl kurtulacağım, neyle karşı karşıya olduğumu bile bilmiyorum. Bildiğim tek şey benden intikam almak isteyen gözü dönmüş bir adam. Ben neye bulaştım böyle Vicdanım zaten beni yeteri kadar hırpalıyordu. Bir de bununla nasıl baş edeceğim?' Efnan 'buldum' der gibi parmaklarını şıklattı . 'hey az önce de söylediğim gibi biz şu an onun evindeyiz değil mi?'

'Evet kapıdan içeri girip bizi öldürmesi an meselesi'

'Ama bunu avantaja çevirebiliriz.'

Acem merakla yerinden doğrularak 'Nasıl yani?'

'Baksana annesi hatta biricik kızı yanımızda elimizin altında bunu ona karşı kullanabiliriz belki bir anlaşmaya varabiliriz.

Efnan'ın bu fikri ona mantıklı gelmişti ama bu adamın gücü karşısında korkuyordu bu çok tehlikeli olmaz mı? Hem onları nasıl kullanacağız?'

'Gerekirse canımızın yanmasın diye can yakacağız'

Efnan bunu öyle gaddarca söylemişti ki Acem ürpermişti ona cevap vermedi. Genç kadın bu sefer daha sakin bir sesle 'neyse hadi artık yatalım yarın daha detaylı konuşuruz'

'evet ben de artık odama gideyim'

Acem tam kapıya doğru yönelecekken durdu 'Sence Nerma'yı aramalı mıyım?'

Efnan cevap vermeden ona kısık gözleri doğru baktı gözleri dolmuştu 'Onu hala seviyorsun değil mi?'

Acem bir an sürekli Nermadan bahsetmesinin Efnanı incittiğini anlayıp kendine kızdı ince belini kavrayıp kendine doğru çekti 'hayır' diyerek dolgun dudaklarından uzun uzun öptü.

Acem uyandığında gözlerini zor açtı. Ağzı kurumuş dudakları birbirine yapışmıştı buna rağmen az da olsa vücudunun dinlendiğini hissediyordu. Saate baktığında öğleni geçmek üzereydi bu kadar yorgunluğa normal diye düşündü, ev pazar gününe göre fazla sessiz diye düşünürken bir an aklına Beria'nın babasının yanına gideceği geldiğinde potansiyel katilinin kendisine ne kadar yakın olduğunu hatırladı. Yataktan çıkmak istemese de kalkıp banyodaki işini hallettikten sonra odasından çıktı. Televizyonun sesini duyabiliyordu. Yavaşça Efnan'ın kapısı araladı bu kadar yakınlaşmalarından sonra bunu rahatça yapacak cesareti buluyordu kendinde, yatağın en uç noktasında cenin pozisyonunda uyurken gördü onu içeri girip yatağın ucuna oturdu ve onu izlemeye başladı kısa bir süre sonra Genç kadın hafifçe kıpırdayarak gözlerini araladı, karşısında Acemi görünce gülümseyip 'günaydın' dedi Acem de aynı şekilde gülümseyerek 'günaydın, izinsiz girdim ama rahatsız etmedim değil mi?'