SANCAKZADE MAHALLESİ

BÖLÜM 1

      
Selam canlar yepyeni kurguyla ben geldim.

Alışılmışın dışında bir mahalle kurgusuyla sizi başbaşa bırakıp bölüm yazmaya gidiyorum.

Kurgumu okursanız ve beğenirseniz lütfen yorum ve voteyi unutmayın.

Sizleri Sancakzade Mahallesine alıp Keyifli okumalar diliyorum.

   
   
  

SANCAKZADE MAHALLESİ

.
.
.

   

İnsan doğup büyüdüğü şehiri terk edinmutlu mu olurdu? Yoksa üzgün mü?

   
Sanırım ben mutlu olanlardanım. Bir yanım  burukta olsa hayatım için geleceğim için gitmek zorunda olduğum bir gerçekti.

  

Elimizde iki valiz anne kız başladığımız hayat yolculuğunda yine sadece ikimiz vardık.

    
    
Kısa süren taksi yolculuğundan sonra otogara varınca dönüp bir geriye baktım.

   
    
Yaşanmışlıklar, yaşanmamış hayatlar, yarım sevgiler..

  
Annemin koluma girip otobüse doğru yönlendirmesiyle İSTANBUL yazan otobüsün önüne gelip valizlerimizi vererek yerimize geçtik.

  
 
Cam kenarına oturup çantamdan çıkardığım kulaklığı telefonuma takarak geçirdiğim 22 yılı düşünmeye başladım.

  

Biz aslında 3 kişilik bir aileydik. Annem yıllar önce görücü usulü babamla evlenmek zorunda kalmış hayali olan üniversiteyi okuyamadan dedemin zoruyla evlenip İstanbul'dan Muş'un bir köyüne gelin gelmiş.

 
Babam ve ailesi kendini geliştirmek yerine doğunun geri kafalı zihniyetini devam ettirip kadına kadın değeri vermeyip kız çocuğunu değersiz görenlerdendi.

  

Annem istenmeye gidildiğinde sanki bu günleri görmüş gibi tek şart olarak eğer bir kızım olursa okumasını istiyorum dediği için o köydeki okuyan birkaç kızdan biriydim.

  
Annemin hayalini gerçekleştirip hukuk fakültesini kazanmıştım.

  
Son senemde her ne kadar istemesem bile babamın ölümünden sonra bu şehirde kalmak istememiş ve annemle beraber İstanbul'a  taşınmaya karar vermiştik.

  

Yatay geçiş süresine henüz 1 hafta olduğu için önce annemin doğup büyüdüğü mahalleye gidecek orada tanıdıklar bağlantısıyla tuttuğumuz eve yerleşip sonra kayıt işlerimi halledecektim.

  
Yaklaşık 22 saat süren yolculuğun ardından valizlerimizi alıp bizi bekleyen annemin çocukluk arkadaşı olan Meltem teyzenin ve eşinin yanına doğru yürüdük.

  
Annemin arkadaşıyla sarılması bitince beni tanıştırmaya sıra gelmişti ki Meltem teyze önce bana bakıp sonra anneme dönerek  " Zeynep kız senin gençliğin karşımda resmen, tütü maşallah rabbim bahtını güzel etsin kızım" beni kollarımdan tutup kendine çekip sarıldı.