Aldanmadım. Bu Shogun'un normal haliydi. Aslında burada kalmam bile değişik. Normalde ailemin evinde kalmazdım. Benim kendime ait bir evim var fakat annem Yae'nin ısrarlarına karşın bugün ailemin evinde kalmıştım.
"Ohh gidiyor musunuz bay Scaramouche?"
"Evet iş yerimde biraz işlerim var bu yüzden erkenden çıkıyorum."
"Tamamdır görüşürüz bay Scaramouche!"
Bir tepki vermeden evin dışına çıkmıştım. O, genellikle benim, fakat ben bu evde olunca Shogun'un koruması olan Sara'ydı Bugün ünlü şirketlerden birisin yani Bay Kaedehara'ların evinde akşam yemeği olacaktı. Aslında şimdi dediğim bu "akşam yemeği" yüzünden annemlerde kalmıştım. Şirketimiz ünlüydü. Hatta soyadımız İnazuma Ülkesindeki en büyük soyattı. Bu yüzden bütün herkes bizi saygıyla karşılar, önümüzde eğilirdi. Yakın bir zamanda şirketin başına geçmiştim. Yanımda hep korumalarımla dururdum. Çünkü küçüklükten bu yana hep güzel bir yüzüm var diye insanları arkamdan koşuşturuyordum. Çoğu kişi bu güzelliğim ve zenginliğimden dolayı beni kaçırmaya çalışıyordu. Ailem bu yüzden birden fazla koruma tutmuştu.
En sonunda bu büyük malikâneden çıkabilmiştim. Ailem büyük bir malikânede oturuyordu. Bense şehirdeki en güzel caddelerden birinde oturuyordum. Oturduğum caddede zenginler oturuyordu bu yüzden eve giderken sadece şoförüm ile gidiyordum.
Malikanenin önünde beni bekleyen arabaya bindim. Şoför sürmeye başladı.
Geldiğimizde şoför beni arabadan indirdi ve arabayı evin otoparkına park etti. Ben o sırada eve ilerliyordum. Taa ki biri bana çarpana kadar.
"Hey! Önüne baksana!"
Beyaz saçların içindeki o kırmızı tutam ile yüzü dikkat çekiyordu. Gözleri kapalıydı, gözlerini açınca yüzü daha fazla dikkat çekmeye başlamıştı. Kan kırmızısı gözler... Çok güzellerdi.
"Uh... Çok özür dilerim. Acelem vardı. İyi misiniz?" Endişeli gibi gözüküyordu. Ama sesi bir o kadarda sakindi.
Göz devirdim. "İyiyim."
"Sevindim. O zaman görüşürüz iyi akşamlar."
Gitmişti. Bense arkasından baka kalmıştım. Bana ne oldu bir anda böyle? Niye değişik hissediyorum?
"Scaramouche Bey iyi misiniz?"
"Ha- oh... İyiyim geliyorum."
Eve girdim. Hızlıca yatağa atladım. Sadece biraz dinlenmem gerekiyordu.
Yeteri kadar dinlendiğimi düşündükten sonra giyinme odasına yöneldim. Giyinme odası gereğinden fazlasıyla büyüktü. Benim ise kıyafetlerim odayı dolduramayacak kadar azdı. Aslında kimin kıyafeti bir odayı dolduracak kadar fazla olur ki? Belki annemlerin veya Shogun'un olabilirdi.
Giyebileceğim en iyi kıyafetleri giydikten sonra evden çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
