İlk Görüşte Aşk ♡ *Kazuscara*

Hastane kapısı

Kazuha tarafından

Büyük ve gösterişli otele girmemize saniyeler bile kalmamıştı. Gergindim, saniyeleri sayiyordum adeta. Korkuyordum. Peki neyden korkuyordum? Dottore'den değildi, Scara'yı orada aynı şekilde bulamamaktan korkuyordum. Neredeyse ilk görüşte Scara'ya sırılsıklam aşık olmuştum. İlk görüşte aşka gerçek demezler ama gerçekmiş.
Tekrardan aynı düşünceleri düşünürken yeniden bir ses düşüncelerimi kesmişti.

"Kazuha 3 diyince içeri giriyoruz."

"Tamam."

"3!"

Ayato'nun 3 demesiyle içeri girdim. Ayato sessizce etrafa bakıyordu...
2 seçenek vardı. Ya hiç dusunmeyecegimizi düşünerek zemin katta Scara'yı tutuyorlardı ya da zaman kazanabilmek için otelin teras katını seçmiş olmaları lazım dı.

Ayato polis ekipleriyle birlikte beni burada bıraktı ve zemin katı aramaya başladı.

Kısa süre geçmeden yanımıza geldi
"Pislikler en üst kattalar! En üst kata çıkıyoruz!"

Evet 2. seçenekti. Onlara bir aptal gibi bakmamalıydık. Tabiki de en üst katta olacaktı şerefsizler!
Üst kata çıkmaya başlamıştık fakat bu gökdelenin en üst katına çıkmak en az 15 dakika sürecekti. Bu onlar için uzun bir süreydi...

.
.
.

Scara bakış açısından

Tanrıya dönüşmeme gram kalmıştı. Baş dönmelerim, göz kararmalarım çoğunlukla artmıştı. Yskın bir zamanda bilinç altımın tümü Dottore'nin olacaktı.
Ah şu pislik!
Şimdi bir deneye daha gidiyordum. Büyük ihtimalle bu deneyden sonra vücudum yıpranacak ve ayağa kalkamaz hâlde olacaktım. Dottore ne kadar mutluysa ben o kadar korkuyordum. Dottore ile aramızda bir doğru orantı vardı sanki. Onun ne kadar mutlu olması artarsa benimde korkum artıyordu. Eğer kaçamazsam bir daha ne Nahida teyzemi ne Kazuha'yı görebilecektim. Gerçi şuan Nahida teyzem nasıldır acaba? Umarım mutludur. Çünkü benim ölmemle kendisini mahvetmesini istemem.

Zar zor yürüyerekten Dottore'nin yanına geldim. Yanda bir ayna durduğunu fark ettim. Bu aynanın önündeki ben miydim? Aynaya bakarken sadece kendimi garipsedim. Ah doğru ya, buraya geldiğimden beri aynaya bakmamıştım. Aynada şuan göz altları şişmiş ve mor bir şerit oluşturmuş morluklar, saçlar gereğinden karmaşık, bitkin bir ruh ve her yerinde bandajlar olan bir vücut görüyordum. Fakat neredeyse 1 ay öncesine kadar aynada yüzünde güller açmış biri vardı bu aynanın karşısında.
Aynadan kafamı çevirdim ve Dottore'nin mutlu yüzüne baktım. Amacına ulaşmış gibi duruyordu. İğrenç.
Sadece Dottore'nin yüzüne bakarak güldüm.
"Ahahahahaha Dottore... DOTTORE!"

"aaa yoksa piskolojinde mi bozuldu Kuni? Bu yeni bir gelişme!"

"BURADAN KURTULACAĞIM DOTTORE! İNTİKAM ALACAĞIM SENDEN"

"Hıhı alırsın canım alırsın ahahaha.. hadi otur şuraya."

Dottore'nin dediğini yaptım, bu sert yatağa oturdum.
Ne kadar dirensem de burada ölecektim. Karşı gelmenin veya bağırmanın hiçbir anlamı yoktu. Tek yapabildiğim sinirli, korkmuş ve kararlı bir şekilde bakmaktı.

Ha bu arada buradan kaçmaya çalışmadım değil... Tam olarak 13 defa denedim fakat olmadı. Tam tersine daha fazla deneye maruz kaldım.

Dottore'nin gururlu ve mutlu bir ifadeyle bandajlarımın çıkartılmasını izleyen ifadesine baktım.
Daha sonra ise bulunduğum hâle baktım. Berbattı.

...

Neredeyse bı 20 dakika sonra deney bitmişti. Bugün ki deney nedense baya kısa sürmüştü. Canım acısa da yerimden kalktım.