SİYAH SERİSİ

6.Bölüm ESKİLER VE BİLİNMEYENLER

BAZEN BİLİNMEYEN GEÇMİŞİN TEK BİR SORUDADIR

Aradan geçen yaklaşık bir haftada çok yorgundum. Bu aradan geçen zamanda yeni evim için gereken imzaları atmıştım. Geriye eşyalarımı yerleştirmek ve iş bulmak vardı. Berk eşyalarımı yerleştirmek vebana yardım etmek için evdeydi. Ben ise sokakta iş bakıyordum. Hiçbir iş tecrübem yoktu. Üstelik daha üniversite bile okumamıştım. Nasıl girecek ve bir yerde çalışacaktım ki. Sıkıntılar bitmiyordu, hep bir telaş, hep bir koşturmaca. Sokakta tek başıma dolaşıyordum ki karşıma nihayet bir "ELEMANARANIYOR" tabelası çıkmıştı. Bu bir restoranttı. Pek bana göre bir iş miydi? Bilmiyorum ama yapmalıydım.  Fakat tek sorun buranın fazla lüks olmasıydı. Tecrübesiz, çok genç, üstelik üniversite okumamış birine iş verirler miydi ki? Pek sanmıyordum. İçeri adım attığım anda işi alamayacağıma daha da emindim. Tam vazgeçecekken hemen bir görevli gelip sordu;                                                                   - Merhaba, hoş geldiniz. Randevunuz var mıydı?                                                                                          -Iıı, ben aslında iş ilanı için gelmiştim.                                                                     –Peki beni takip edin.                                                                                  Beni bir odaya götürüyordu. O kadar büyüktü ki içerisi git git bitmemişti. Nihayet odanın kapısı görünmüştü. Önce görevli içeri girip bir süre bir şeyler konuşmuştu içerideki kişiyle. Daha sonra görevli çıkıp benim girmem için odayı işaret etti. Odaya girer girmez 30-35 yaşlarındaki bir adam beni karşıladı ve direk söze girdi;                                                                                            -Cv?                                                                                                                                               İnsan nezaketen bir merhaba derdi direk öz geçmişime bakmak istiyordu. Sinirlendiğim her halimden belliydi;                                                                                                         -Size de merhaba Erhan Bey. Ben Derin. Buyrun cv.                                                             Adam benim tavrımdan hiç hoşlanmamıştı. Bana burun kıvırarak cv'mi okumaya başladı. Ve sonra odada bir alaycı gülümseme duyuldu.                                                                                                         – Hahaha. Sen nerede olduğunun farkında mısın? Burası sizin gibilere göre değil. Sen hangi özgüvenle geldin buraya, salına salına? (gülerek)Muhtemelen biz sizi aramayız. Haydi annenin babanın evine, köyüne dön.                                                                                                                            Her şeye katlanabilirdim, ama bu cümleye asla. Azıma gelenleri saydırmaya başladım;                                                    Derin2;                                                                                                                                                               -Helal kızım aferim saydır dinliyorum.                                                                                                                                            –Pardon? Sizin gibi zengin zübbeleri anca kendi kibirlerinizde boğulursunuz. Boğulmaya devam edin umarım bir daha çıkamazsınız. Bu arada sakın bir daha annemin babamın adını ağzına almayın. Sizin ne haddinize onları ağzınıza almak. Şerefsiz adam. Sakın bir daha karşıma çıkma. Çünkü bu kadar sakin olmam.                                                                                                        –Sen bana utanmadan cevap mı verdin bir de? Şimdi buradan hemen def olup gidiyorsun. Çık git mekanımdan!                                                                                                                                          Adamın suratına iğrenerek bakıyordum buna eminim. Elimde olmadan adama karşı bir iğreti gelmişti. Tam cv'mi alıp çıkarken, dayanamayıp adama bir şey daha söyledim                                                                                                          -Şimdi gidiyorum ama bu geri dönmeyeceğim anlamına gelmez... Aaa unutmadan sorunuzun cevabını da vereyim utanmadan cevap verdim evet.                                                                        Adam o kadar öfkelenmişti ki bana karşı, bir andaki hiddetiyle oturduğu yerden kalkıp üzerime doğru yürüdü. Bana elini kaldırdı tam vuracakken odasından son hızla çıktım.                                                                                Derin2;                                                                                                                     -Doğru mu hissediyorum? Derin buradaki işimiz bitmedi galiba. Çıkmamız lazım ama Derin herif sana vuracaktı!                                                                                             -Sakin ol son bir işimiz var. Tabi beklide son değildir.                                                                        Mekana dönmeden lavaboya girdim çantamdaki malzemelerle yanağıma makyaj yaptım. Çok şey yaşamış olabilirdim ama intikamdan asla vazgeçmedim geçmemde. Hem eğer ben odadan çıkmasaydım yanağım aynen böyle olacaktı. Geri mekanın içine döndüm ve başladım;                                                                                   -Hey! Herkes buraya baksın! Bu adam... evet şu an gelen adam az önce bana vurdu (yanağıma yaptığım makyajı göstererek). Dikkat edin sinirini sizden çıkarmasın.                                                              Meğersem öyle bir bomba bırakmışım ki mekanın ortasına. İçeride Dünyaca ünlü gurmelerin ve şeflerin olduğu o masa bile dağıldı. Adamın arkadan gelen "hayır yapmadım, yalan" cümleleri havada asılıp kalmıştı. Kimse adamı dinlemeden mekandan bastı gitti belki 1000 belki 2000 kişi. Kafamda duran gözlüğümle ardımda bıraktığım manzaraya son bir bakış attım. Kafamdaki gözlüğü yavaşça burnuma doğru düşürdüm. Adam şok içinde müşterilerini geri toplamaya çalışırken ben hızlı adımlarla oradan uzaklaşıyordum. Geride bıraktığım manzara benim en büyük intikamımdı, ailem adına aldığım... Belki de en büyüğü değildi. Ben neredeyse o ortamı terk etmek üzereyken adam bana haykırdı bende ona;                                                                                                                                                                    -BEDEL ÖDENECEK!                                                                                                                                                                    -ONABAKACAĞIZ.                                                                                                                           ...                                                                                                                                                   Günün sonunda bir iş bulabilmiş miydim?                                                                                                  -Hayır.                                                                                                                                                                                                               Ama harika bir intikam almış mıydım?                                                                                               -Kesinlikle.                                                                                                                                                    Bu yüzden hiç değilse zararda değildik.