ZAR ~Benim Hâlâ Umudum Var! ~

15-) ZAR𓍯

İyi okumalar...

"Düşmanımın düşmanı,
Dostumdur..! "

"Düşmanlık dostunu satmakla mı başlar?
Yoksa onunla olan sevgilerini koparıp, açığını aradıktan sonra mı?
Hangisi?
Bence ikisi de aynı yere çıkıyor. Her yolun sonunda birisi birini bırakıyor.
Sevgiye kör olarak başlıyor.
Her halükarda, bu savaş da tek başınasın. "

ATEŞ KANDEMİR

𓆸

Sevgiye aç bir çocuk en fazla ne yapabilir? Çok şey öyle değil mi? Kazanmak ister çünkü. Ölümü bile göze alır. Eğer onu birisi sevecekse, onun için kalbini bile verirdi.

Ben onlardan mıydım? Hayır. Sadece bâzı şeyleri kaldıramıyordum.

Ben kardeşimi bıraktım. Sevgilim de beni bıraktı.

Hayır!

Ailem benim hep psikolojimin bozuk olduğunu zann etmiştir. Ama benim meselem her zaman farklıydı.

Tedavi olmam gerektiğini söylerlerdi. Ama ben bu hayatta sadece iki kişiye çok güvenmiştim.

Biri canımdan çok sevdiğim, sevgilim Gül.

Diğeri de canımdan çok sevdiğim, can dostum Yağız Yalçın Bolat.

Ne ironi değil mi ama?

Arabamdan inerek karşıdan karşıya geçen kıza baktım.

Bundan tam yarım saat önce viskimle beraber oturduğum uçurum kenarında cebimden çıkardığım siyah renkli olan ama kırmızı noktalara sahip zarımı çevirdim.

Ve çıkan kişi beni heyecanlandırmıştı açıkçası.

Instagram'dan kısa bir sohbet ederek attığım konuma gelmesini istemiştim.

Ve o, şuan kendi ayaklarıyla bana doğru geliyordu.

Karşıdan karşıya geçerek hızla yanıma doğru geldi. Arabama yaslanmış ellerim cebimdeki zarı sıkarken gözlerim onun her bir hareketini zevkle izliyordu.

"Selam! " dedi heycanla. Üzerindeki siyah kabanı ve siyah saçları ona ayrı bir hava katıyordu. Elindeki bordo şemsiye ve siyah kol çantasıyla yanımda durdu.

Topuklu botlarının çıkardığı sese gıcık olmuştum!

"Selam." dedim onun kadar heyecanlı olmasada. İçimde heyecan vardı. Ama ona yansıtmıyordum.

Çünkü sona saklıyordum.

"Ee? Beni neden buraya çağırdın? "

Güldüm. "Bunu mesajda sorman gerekmiyor muydu? "

Yüzü düştü ama bana yansıtmamaya çalışarak kafasını tekrar kaldırdı.

"Eveeet." dedi uzatarak. "Ama senin bugün okula yeni geldiğini duyunca tanışmak istedim. Bu yüzden sormayı unutmuşum. Üzgünüm. "

"Önemli değil. Çünkü, bende seni buraya tanışmak için çağırdım. "

Verdiğim cevapla kocaman gülümseyerek elini uzattı.

"Buna gerçekten sevindim. O halde, ben Deren! "

Bir kaç kez eliyle gözleri arasında mekik çekerek en sonunda elini sıktım.