Ik neem een doos vast en loop voorzichtig de trap af. Ik wil niet graag vallen, nu ik ga verhuizen.
Ik ga alles achter me laten. Mijn familie, mijn vrienden, het huis en Calum. Ik ga Calum verlaten.
Ik had nog zo gehoopt dat nooit te denken, nog luidop te zeggen. Calum was alles voor mij.
Met hem deelde ik mijn eerste kus, mijn eerste date, mijn eerste keer, mijn eerste alles. Hij betekende de wereld voor mij.
Maar nu is hij er niet meer. Nochtans niet officiëel. Hij ligt al 6 maanden in coma. 6 maanden heb ik zonder hem doorgebracht.
Zonder in zijn bruine ogen. Zonder zijn mooie lach. Zonder zijn geweldige knuffels. Zonder hem.
Ik was alleen. Ik voelde me alleen,ik voelde me leeg. Het was net alsof al het leven uit mijn lichaam werd gezogen.
Nu, op dit moment, verhuis ik. Ik ga uit het huis dat Calum en ik samen hadden gekocht. Waar we ons eigen leven zouden opstarten. Ik verlaat het.
Amilla heeft me overtuigd met verschillende argumenten. Zij heeft Calum opgegeven. Ze gaat er vanuit dat hij nooit meer wakker zal worden
Maar ik weet dat hij weer ontwaakt en sterker zal zijn dan ooit.
***
A/N:
Hey! Dit is een korte proloog waar er veel informatie wordt gegeven. Ik heb het zo geschreven dat dit zich ergens in het boek zal afspelen, vrij dicht bij het begin.
Ik hoop dat jullie er zin in hebben en dat de spanning in jullie begint te borrelen.
Ik ga dit boek pas later beginnen schrijven, rond begin juli denk ik.
Please vote als je het leuk vind. Comment als je me iets te zeggen hebt en Share als je het met anderen wilt delen.
Bedankt :)
someone_special
JE LEEST
Last Picture {C.H.}
Fanfic"Het is de laatste foto.. De laatste die ik van hem heb.." "Verbrand het gewoon! Net als al de rest. Hij komt niet terug Anouk." "Hij is terug Mills." *** Niet overnemen aub! Het is mijn idee en ik deel mijn ideeën niet! Sorry dat het eerste hoofdst...
