CHAPTER 15: WHATS THE MATTER?
*KRIS POV*
Syempre, favorite subject ko na yung recess.
Tapos na kasi yung klase namin.
Hay, lumabas ako ng room.
Hmm, sigurado ako, late nanaman yung si Princess.
Siguro late na naman yung lukaret na yun at wala dito.
First year na kasi yung next na gagamit nung room namin kaya akala ko nasa labas si Princess.
Pero bigo ako.
Pumunta ako ng canteen at bumili ng makakain.
Syempre konti lang yung bibilin ko, diet ako eh.
Isang Choc-o lang na matigas, isang footlong, pizza slice, cake slice at isang malaking piatos.
Yun lang, diet na ko nun.
Yun naman yung pinakang diet ko eh.
Kaya lang, paglingon ko bigla nalang akong nagulat dahil punong-puno yung canteen.
Hay, naku, wala akong magagawa kundi bitbitin yung mga pagkain ko sa bench.
Nagsimula na kong maglakad papunta ng bench.
Pagkatapos nun ay isang pamilyar na bulto ng katawan yung nakita ko.
Parang si ano ata yun eh.
Si ahh..
Dali-dali akong tumakbo papuntang bench at tinabihan si Princess na nakatungo.
NOW PLAYING: Hindi Kita Iiwan By. Sam Milby
Nang makalapit na ko sa katabi nya ay wala naman akong magawa.
Tiningnan ko lang sya.
<*Umiiyak ka nanaman mahal
Lagi nalang ika’y nasasaktan
Sabi nya di ka iiwanan
Ikaw ay nabigo
Kayo’y nagkalayo*>
Pero sa huli, hindi ko na rin napigilan yung sarili ko.
Umusad ako ng mas malapit sa kanya at tsaka hinagod yung likod nya.
“Tama na ha.”
Hindi ko nanaman sya kailangan tanungin eh.
Alam ko naman siguro kung ano yung iniiyak nya eh.
<*Ako’y nahihirapan
Pag ika’y nasasaktan
Kung pwede lang naman
Sa akin ka nalang*>
Pero lalo lang syang umiyak ng umiyak.
Ewan ko, nasasaktan ako na nakikita si Princess na ganito.
Nakikita ko kasi na humihikbi sya eh.
Inakbayan ko sya.
Pilit ko namang itinunhay si Princess.
Sinillip ko yung muka nyang nakatungo.
Pinunasan ko yung pisngi nyang punong-puno ng luha.
<*Hindi kita iiwan
Hindi pababayaan
Sa akin ay hindi ka iiyak na kahit minsan
Hindi kita iiwan
BINABASA MO ANG
Tears For The Second Time Around (Kris Kirkpatrick of Nsync fan fiction)EDITTING
FanficMinsan dumarating yung time na mahirap nang umiwas sa nakaraan.. nakaraan na masakit. at sa nakaraan na yun, may nakaramay ako, isang kaibigan na hindi ko inaasahang magbibigay sa akin ng panibagong luha