CHAPTER 35: SOMETHING TO BE UNHEARD BY SOMEONE
*FELY’S POV*
Papasok ako ng school ngayon.
Kagabi pa ko iyak ng iyak.
Anlaki nanga ng eyebags ko sa kaiiyak eh.
Pano naman, si Princess kasi.
Hindi ko matanggap yung maaaring mangyari sa kanya.
Sabi kasi sakin nung doktor.
May leukemia daw si Princess.
Hindi pa daw naman ganun kalala.
Pwede pa naman daw lunasan.
Yun nga lang, bibihira na daw yung nakakaligtas sa ganung sakit.
Nung bata kasi si Princess, mga first year sya.
Anemic daw si Princess.a
At sinabi narin ng doktor na bawal syang magpuyat.
Yun yung kauna-unahang ipinagbabawal sa kanya ng doktor.
Yun na nga eh.
May sakit nanga si Princess.
Ang hindi ko alam eh kung paano ko sasabihin yun kina mama at papa.
Hay naku naman,
Kapag kasi sinabi ko yun kina mama at papa,
Ano nalang yung sasabihin nila.
Baka mamaya ko pa yung sisihin nila.
Dahil nga napabayaan ko si Princess.
Hindi panga rin yun alam ni Princess eh.
Paano ko naman sasabihin sa kanya?
Eh ang saya saya kaya nya kahapon.
Tapos baka mamaya hindi pa sya makatulog ulit.
Hanggang ngayon, nasa ospital parin si Princess.
Nagising nga yun kaninang madaling araw na umiiyak eh.
Ansakit daw ng ulo nya.
Hay naku, ako naman,
Wala lang magawa kundi umiyak lang ng umiyak.
Syempre, tinawag ko parin yung doktor.
Paano naman magagamot si Princess ng kaiiyak ko?
Hay naku, andami ko nang kailangang problemahin.
Kung wala nga lang finals ngayon eh, hindi na sana ako papasok.
Kaya lang naalala ko yung mga sinabi ni Princess sakin.
“Ate tama na nga,
Wag mo kong masyadong alalahanin ha?
Ang isipin mo, yung sarili mo.
Yung sarili mong kaligayahan.
Yung kayo ni Tim
Kung paano kayo magkakaayos.
Wag mo munang isipin yung kapakanan nung ibang tao.
Kasi, sa huli sarili mo rin naman yung magliigtas sayo.
Ok lang na minsan alalahanin mo ko,
Yun eh dahil kapatid kita.
Pero not to the point na pati yung sarili mong kaligayahan eh ipagpapalit mo nang dahil sakin.”, sinabi nya yun sakin.
BINABASA MO ANG
Tears For The Second Time Around (Kris Kirkpatrick of Nsync fan fiction)EDITTING
FanficMinsan dumarating yung time na mahirap nang umiwas sa nakaraan.. nakaraan na masakit. at sa nakaraan na yun, may nakaramay ako, isang kaibigan na hindi ko inaasahang magbibigay sa akin ng panibagong luha
