Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm şarkısı Sagopa Kajmer - 24
22.01.24
Kalbimden tenime
1. Geride Kalan Günler
⋆ ˖ ݁ ⚓️🌌 ݁ ˖ ⋆
2002 - Ankara
"Oraya mı saklanır akıllım, hemencecik buldun seni bak?"
Öykü saydığı duvarın önüne koştu ve küçük ellerini, Savaş'tan önce yetiştiği beton duvara vurdu. Kazanmanın verdiği heyecan ve mutlulukla olduğu yerde dönerek zıplayıp aynı zamanda minik ellerini birbirine vurmaya başladı.
"Bu sefer bende, ben saklanacağım sen beni bulacaksın!"
Öykü'nün heyecanına karşılık Savaş'ın yüzündeki endişe, ellerini birbirine vurarak heyecanla zıplayan küçük kız çocuğunun durmasına sebep oldu.
"Neden öyle bakıyorsun bana Savaş, hemen de mızıkçılık yap. Ben kazandım işte!" Kelimelere tam dönmeyen ağzı, Savaş'ın mızıkçılık yaptığını düşündüğü için kaşlarıyla aynı anda kızgın olduğunu belli edecek bir şekil aldı.
"Dur bi' kızım ne mızıkçılığı, elin kanıyor. Yine ne yaptın?" Öykü çok dikkatsiz bir çocuktu. Oyun esnasında hiçbir şeye dikkat etmeksizin canı acısa bile umursamaz, sanki oynadığı son oyunmuş gibi keyif alırdı.
Savaş ise onun aksine Öykü'ye bir şey olmasın diye onu yenmez, kazanmasına yardımcı olur, başına bir şey gelmesini istemezdi çünkü Hüseyin amcasına söz vermişti. Öykü'yü, Hüseyin amcası gelene kadar koruyacaktı.
"Ben de bir şey oldu zannettim. Hadi sıra sende. Başla artık saymaya!"
"Tamam ama sen de dikkatli davran olur mu? Sakın hızlı koşacağım diye düşme."
Öykü, Savaş'ın kontrolcü konuşmalarına katlanamıyordu. Bu yüzden de onu dinlemeyip konuşmaya başladığı ilk andan itibaren kafasını sallamaya başlamıştı. "Öykü, duyuyor musun beni?"
"Kulağım patladı, saklanacağım artık sayar mısın Savaşçığım."
Savaş küçük kızın bu hareketlerine göz devirme isteğiyle dolup taşsa da arkasını dönüp saymaya başladı, Öykü de aynısını yaptı ve ters yöne doğru koşmaya başladı. Savaş saymayı bitirmeden Öykü saklanacağı yeri bulmuştu bile. Gözüne kestirdiği arabanın arkasına geçti. Arabanın duvarla arasındaki kalan mesafeden de Savaş'ı gözlüyordu.
Dikkatinin tümünü Savaş'a verdiği için arkasından yaklaşan bedeni hissetmemişti. Ensesinde hissettiği nefesle arkasını döndü ve ağzından tiz bir çığlık mahalleye yayıldı. Savaş artık bıraktığı yerde değildi.
