3. bölüm

10.4K 204 33
                                    

Her gecemde, akşamımda
Tütüyorsun gözlerimde
Her şafakta, her güneşte
Sana dair bi' şey var işte
Bana verdin bu zehri amma
Dönemem ki şimdi bu yoldan
"Yara bere, karavana sevmek yok"
Dedim ama kalbim sanki karakolda

Karakol - Mabel Matiz

♣️

Bedenini iyice bedenime yaslayıp burnunu burnuma sürtünce heyecandan kalbimin durucağını hissettim gözlerimi kapatıp sakince dudaklarının dudaklarıma değmesini beklerken kalbimin sesini duymamak imkansızdı üç yıldır aşık olduğum adamla her gece uyumadan önce kurduğum hayallerimden biri şimdi gerçekleşicekti diye içimden geçirdikten sonra bir an da bedenini bedenimden çekti yavaşça gözlerimi açıp beni içine çeken ela gözlerine baktım.

"Ben arkadaşımın kız kardeşini öpücek biri değilim" kurduğu cümleyi idrak etmekte zorlanıyorken tekrardan konuştu "burda çok durma bu saatlerde tehlikeli" diyerek son kez bakıp hızlıca uzaklaştı.

Yaşadığım hayal kırıklığını hiç bir cümle tarif edemezdi hızla dolan gözlerimle sırtımı duvardan çekmeden yere çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım.

Arkadaşımın kız kardeşini öpücek biri değilim demişti kurduğu cümlenin canımı ne kadar yaktığını bilmiyordu ve asla bilmicekti de o beni takmıyordu ki tam bir beyinsiz gibi davranmıştım gerçekten beni öpüceğini düşünmüştüm ne kadar aptaldım.

"DURU"
"DURU"
"DURU NERDESİN LÜTFEN ÇIK KORKUYORUM"

yağmurun telaşlı sesini duyunca gözlerimi açıp duvara tutunup ayağa kalktım bağırarak burdayım demek istedim ama yutkunamadım. Bitik bir halde nereye gittiğimi bile bilmeden yürümeye çalışırken sol taraftan gelen yağmurun sesiyle kafamı o tarafa çevirdim hızla gelip kollarını bedenime sarıp "çok korktum duru sana birşey oldu zannettim" diyerek daha çok sardı kollarını bedenime.

Benden cevap gelmeyince yağmur geri çekilip yüzüme dikkatlice bakınca kaşlarını çattı "ağladın mı sen?" Kollarımı kaldırıp yağmurun boynuna sarıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Yaklaşık bir saat boyunca yağmurla dışarda oturup hiçbir şey konuşmadan karşı kaldırımı izledik biliyordum çok merak ediyordu ama soramıyordu bir saatin sonunda ağzımdan sadece "gidelim mi?" Cümlesi çıkmıştı.

***

(Duru'nun kombini)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Duru'nun kombini)

Bütün gün evden hatta odamdan hiç çıkmamıştım kurduğu cümle canımı o kadar yakmıştı ki kendimi her açıdan bitik hissediyordum en sonda daha fazla dayanamayıp kendimi sahile atmıştım mis gibi deniz havasını içime çekip hayatımla ilgili planlar kurup kendime söz vermiştim.

Listenin ilk başında nasıl olursa olsun arel'i unutmak vardı beni önemsemeyen bir adam için bu kadar çok ağlamak kendime yaptığım büyük bir haksızlıktı.

İki kahve alıp yağmurların evine gittim, onunla konuşmalıydım çok merak etmişti bütün gün o da yazmıştı dışarı çıkmayı sinemaya gitmeyi önermişti ama hiç birine cevap vermemiştim.

Kapıyı yağmurların çalışanı açmıştı yağmuru sorduğum da odasında olduğunu söylediği için direk odasına çıktım kapısını tıklatıp gel demesini bekledim.

"Gel"

Kapıyı açıp odasına girerken gözlerim yağmuru arıyordu yatağında telefonla oynuyordu kafasını kaldırıp hiç bakmamıştı kimin geldiğine.

" Şeyy misafir kabul ediyor musunuz yağmur hanım?"

Sesimi duymasıyla kafasını da kaldırması bir olmuştu elimde ki kahve poşetini kaldırıp sevimli olucak bir şekilde gülümseyerek baktım, o da elinde ki telefonu bırakıp hızla yatağından kalkıp kollarını boynuma sardı içim rahatlamıştı çok şükür küsmemişti yağmurun tribi hiç çekilmiyordu çünkü.

Birbirimize sarılı halde durduktuktan sonra geri çekilip "hadi kahvelerimizi daha da soğutmayalım" yağmur da kafasını onaylayıp "sen geç ben hırka alıp geliyorum sen de ister misin ?" Kafamı iki yana sallayıp "benim ceketim var aşkım."

Yağmurun odasında bulunan balkona geçip aldığım kahveleri çıkardım bir de onun sevdiği pastadan almıştım onu da masaya bırakıp sandalyemi çekip oturdum, yağmur da bir kaç saniye sonra gelmişti. Haziran ayına daha yeni girmiştik ve gündüzleri çok sıcak akşamları da baya esiyordu hava.

Yağmur "evet anlat bakalım dün gece noldu."

Derin nefes alıp dün gece olanları anlatmaya başladım anlattıkça tekrardan yaşıyormuş gibi canım yanmaya başlamıştı.

Ben anlattıkça yağmur arel'e küfürler yağdırıyordu tekrardan gözlerim dolmaya başlayınca yağmur kendi yerinden kalkıp yanıma gelip arkamdan sarıldı. Yağmur benim bütün hayatımda ki şansımdı onun gibi bir dosta kız kardeşe sahip olduğum için çok şanslıydım.

Sabaha kadar konuşup birbirimizle dertleştik eski zamanları konuşup gülmekten karnımızı da ağrıttıktan sonra uyumuştuk.

♣️

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.

ABİMİN ARKADAŞINA AŞIK OLDUM (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin