✧⁠*⁠。fyolai one shots

•́⁠ ⁠ ⁠‿⁠ ⁠,⁠•̀

Yazım yanlışı olabilir!
_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_⁠_

Gogol arkadaşı fyodorun önüne oturmuş, arkadaşının saçlarını örmesini bekliyordu. Fyodor küçük elleri ile arkadaşının saçlarını yavaş ve dikkatlice örmeye çalışıyordu. Örgü örmeyi bilmiyordu ama arkadaşı çok istemişti, onu kıramazdı.

-Kolya bitti!-dedi kafasını eğerek,- güzel olmuş mu?

Ayağa kalktı gogol, gülerek etrafında döndü. Arkadaşının ellerini tutttu.

-Teşekkür ederim fedya! Çok güzel örmüşsün!
Fyodor gülümsedi ve gogolun ellerine karşılık verip oda tuttu.
-Şimdi napacağız?
Düşündü gogol, ellerini çözüp bir elini beline diğer elini çenesine koyup fyodorun etrafında döndü.
-Buldum!-tekrar fyodorun önüne geçti ve ellerini omuzlarına koydu,- bende senin saçını öreyim!

Fyodor elini saçlarına götürdü. Gülümsedi ama sonra suratı düştü. Gogol arkadaşının üzgün olduğunu görünce endişelendi.
-Noldu fedya?
-Benim saçım o kadar uzun değil...
Gogol gülüp arkadaşının arkasını dönmesini sağlayıp oturtturdu ve elini saçlarına götürdü.
-Sorun değil fedya! Yandan yaparım, sana çok yakışacak!

Gogol, fyodorun kulağının oradan yeteri kadar saç alıp örmeye başladı, eline toka alıp boşta kalan saçlarıda alıp örgü ile alttan bağladı. Fyodoru kendine çevirip eli ile öne bir kaç saç çıkardı, gülümsedi.
-Çok güzel oldun fedya!- arkadaşının gülümsediğini görünce dahada mutlu oldu,- şimdi ne yapmak istersin fedya?
-Bilmiyorum.
-Yorgun görünüyorsun, uyuyalım mı?
-Olur...

----(⁠✷)----
-Fedya~
*Ses yok
-Hadi ama fedya! Kaç saattir uyuyorsun, hava karardı hadi eve gidelim!
Yine ses yoktu, gogol endişelenmeye başladı.
-Fedya! Fedya!
Arkadaşını kendine çevirdi, fyodor tepki vermemişti. Gogol titreyen ellerini arkadaşının yüzüne götürdü. Arkadaşı çok soğuktu, bu soğukluğu biliyordu gogol. Anneside o gece böyle soğuktu. Olamaz diye düşündü.
-H-Hayır... Sende mi fedya? Hadi fedya uyan! Lütfen...

Yine ses yoktu, ayağa kalkıp yardım aramaya çalıştı ama kimse yoktu. Bulduğu kişiler ise ona tuhaf tuhaf bakıp gidiyordu. Geri döndü,  fyodorun elini tutup alnına götürdü.
-Lütfen, fedya'm lütfen... Tekrar yalnız olmak istemiyorum fedya'm lütfen!
Ağlıyordu gogol, kafasını arkadaşının göğüsüne koymuş ağlıyordu. "Fedya" dedi kısık sesle, kafasını kaldırıp bembeyaz yüze baktı.

Olan gücü ile fyodoru kucağına almaya çalıştı, ama yapamadı ne yapabilirdi sonuçta daha 8 yaşındaydı. Zar zor sırtına aldı ve ufak kulübelerine doğru ilerledi. Kapıyı açıp fyodoru yatağa yatırdı. Ufak sandalyeyi çekip oturdu. Bekledi, kabul etmedi. Sözleri vardı sonuçta değil mi? Fyodor sözünden çıkmazdı! Onu bırakmazdı!

2 saat geçti. Hava iyice karardı, hâlen ümidini kesmedi bekledi. Ama olmuyordu, fyodor hareket bile etmiyordu. Kapı çaldı, kalkıp açmaya gitti. Kapıyı açtı, orta yaşlı bir adam karşısında duruyordu.
-Işığın yandığını gördüm, bu saate kadar neden uyanıksın bakayım ufaklık?
Titreyen sesi ile konuştu gogol.
-Arkadaşım amca... Uyanmıyor- eli ile fyodoru gösterdi,- kaç saat bekledim bir ümit uyanır diye...

Dayanamadı, göz yaşlarını yine bıraktı. Adam duyduğu sözlere karşı fyodora doğru ilerledi. Durumu anlayınca hüzünle iki çocuğa baktı.
-Aileniz nerede?
-Benim ailem o!

Adam herşeyi anlayınca iç çekti, gogolu alıp sıkıca sarıldı. Gogol halsiz bedenini bırakıp ağlamaya başladı. Adam Telefonu alıp birilerini aradı ve gogola döndü.
-Kimseniz yok değil mi?-sessizliği evet olarak kabul etti,- benimle kal, iyi bir hayat sürdürmeni isterdi değil mi?

Gogol fyodorun cansız bedenine baktı. İsterdi. Fyodorla hep ileride olacak güzel, iyi hayat hayalleri kurarlardı. Kafasını salladı, adam gogolun elinden tutup kulübeden çıkardı o sırada birileri daha gelip fyodora ilerlediler. Onu kaldırırken gogol hızla döndü.

-Abi lütfen, kibar davranın! O çok hassas...
Adamlar gogola bakıp kafa salladılar, kibarca fyodorun cesedini kucağına aldı birisi ve arabaya ilerledi. Orta yaşlı adam gogola acıyla baktı, bu yaşta dedi bu yaşta bu acıları çekmesi...

---

Fyodora cenaze hazırlandı, kulübenin oraya ise mezarı yapıldı. Orta yaşlı adam gogola evde eğitim vermeye başladı. Ona doktor ayarladı, her ders için çeşitli öğretmenler. Durumu atlatması için her şeyi yaptı. Gogol yavaş yavaş kendine gelmeye, arkadaşının ölümünü kabullenmeye başladı. Zorlansada...

(◕)

26 yaşlarındaki genç mezarın önünde durdu. Elindeki beyaz gülleri mezarın üzerine koydu.

-Nasılsın fedya'm?- Çıkan yabani(?) otları eli ile söktü,- ben iyiyim, endişelenme kendimi bozmadım ve şuan buradayım.

Gülümsedi, gözünden yaşlar süzüldü.

-Yalan... Kaç sene kabullenemedim fedya... Kabullenmiş gibi yaptım ama olmadı. Sensiz yapamıyorum fedya. Senin yerinede güzel bir hayat sürdüreceğim fedya, için rahat olsun...- gülümsedi,- yakında buluşacağız fedya'm.

Ayağa kalkıp arkasını döndü. Soyeldiği son cümlesi ise kısık sesi ile "seni seviyorum fyodor" oldu.

-----------------

Nasılsınız?

Kısa oldu biraz ama...