İNTİHAŞK

1.Bölüm

Hikaye'ye başlamadan önce bir kaç şey söylemek istiyorum. Bu hikaye açıklamada da söylediğim gibi bir kurgudur. Yazım yanlışları olursa da muhtemelen gözumden kaçmıştır. Umarım bu hikayeyi beğenirsiniz:)

Rica etsem, başlama tarihinizi yorumlara yazar mısınız?

🎭

"Okula geç kaldığımızın farkında mısın?" diye sordum Büşra'ya. Büşra ise aşırı rahattı geç kalmamız bir gram umurunda bile değildi.

Neyse ki, Ada hoca böyle geç kalmamıza alışmıştı. Rüzgar yüzünden yüzüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.

"Büşra, hızlı olsana!" bugün Ada hoca'ya yetiştirmem gereken bir ödevim vardı ve aşırı önemlıydı.

Büşra hala uyuşuk uyuşuk yürümeye devam edince kolundan tutup onu okula soktum.

11/E sınıfının kapısını tıklattım ve hızlıca içeri girdim.

Ada hoca, "girin. " dedi ve teşekkür edip yerımıze oturduk.

Teneffüsün çalmasına daha 30 dakika vardı, ve Ada hoca ödevimi isteyene kadar vermeyi düşünmüyordum.

Ödevimi masaya koyduğum gibi, Ada hocanın alıp incelemesi bir oldu.

Stresten kendimi yiyebilirdim.

Bu stresımı fark eden, Büşra, Aysun, Mete ve Eren kıkırdadı. Enes, Kaan, İrem ve Akın bugün okula gelmemişti.

Aslında tüm arkadaşlarım benim yakınımdı ama Büşra ve Aysun'u daha fazla seviyordum.

Ada hoca bana baktı ve "O kadar kavram varken neden aşk hakkında bir araştırma yaptın? " diye sordu. Ben kaşlarımı çatıp yere izlemeye başlayınca Ada hoca, "Şaşırttın beni, güzel yapmışsın aferim! " dedi ve başımdan ayrıldı.

Neden aşk hakkında yaptığım konusunu bende bilmiyordum. Sanarım güçlü bir duygu olduğu için.

Arka sıramda oturan Eren omuzuma dokundu ve, "Hani dostluk hakkında yapıcaktın? " diye sordu. "Fikrim değişti." diye hızlıca bir cümle kurup önüme döndüm.

🎭

Ailemden ayrı yaşıyordum, onlar Ankarada ben İstanbuldaydım.

Hızlıca Büşra ve Aysun ile eve girdik. Evet ikisi de ev arkadaşımdı.

Benim ve Büşra'nın tüm ödevlerim bitmişti, fakat Aysun'un yarına yetiştirmesi gereken bir ödevi vardı.

"Kompozisyon yazmam lazım! " dedi Aysun. "Kalem, kağıt nerede? Çantam yok! " dedi. Aşırı endişeliydi. Endişesinin sebebini ne ben ne de Büşra biliyordu.

"Biraz sakin olmayı denesen mi?" diye sordum. "Yok, olamam sakin falan. " dedi ve bir tane kağıt çıkarıp bir şeyler yazmaya başladı.

Büşra kim ile konuşuyordu haberim yoktu ama sırıtyordu. Bende telefonumu alıp, kulaklığımı taktım ve sosyal medya da gezinmeye başladım.

Tam dalmışken yukarıdan gelen bildirim ile sıçradım.
Oyundan gelmişti!

Ben sıze anlatmayı unutmuş olabilirim! Evet şimdi arkadaş çevremi tanıtıcam!

Aysun benim yakın arkadaşımdı, Mete ile sevgiliydi. Siyah saçları vardı ve mavı gözlüydü.

Eren kimseden hoşlanmıyordı, genellikle takılıp geçiyordu. Kumral saçları vardı ve yeşil gözlüydü. Aramız iyi sayılırdı.

Mete de siyah saçlıydı ve kahverengi gözleri vardı. Aysun ile az da olsa benziyorlardı. Aramız da iyiydi zaten.

Büşra da benim yakın arkadaşımdı. Sarı saçları ve kahverengi gözleri vardı. Yakın arkadaşım olmasına rağmen hiç bir şeyinden haberim yoktu.

Enes ve Akın aramızda ki en sessiz insanlardı. Gerektiği yerde konuşuyorlardı. İkisi de siyah saçlıydı ve saçları uzundu. Üstelik ikisinin de gözleri ela renkti. İkiz olmalarından şüphelenen de tek benim!

Kaan, kumraldı ve kahverengi gözleri vardı. Aşırı zekiydi, fakat bir yandan da çok gergindi.

İrem, onu genellikle çok az görüyorum fakat siyah saçlı koyu kahve gözleri vardı. Bıraz tembeldi.

Ben, evet yanı Gizem. Kumralım ve sanarım akıllıyım, ya da çok çalıştığım için öyledir bilemem. Gözlerımın rengi de açık kahverengi gibi bir şey. Eh memnun oldum.

Bıraz yatakta uzanayım derken uyuya kalmıştım.

🎭

Küçük bir ormandaydım. Burada ne işim vardı bilmiyordum ama güneş batmak üzereydi. Yanımda ise benden sanarım üç dört yaş küçük bir kız vardı. Bana benziyordu. "Sen kimsin? " diye sordum. "Beni hatırlamadın mı?" diye sorup güldü. Güldükçe gamzesi daha fazla büyüdü.

Kafamla reddedince, gülümsemesi soldu,bir anda ağlamaya başladı. "Ağlama. " dedim. Dediğim gibi de küçük kız koşarak ormana doğru koşmaya başladı.

Orada öylece durdum. Küçük kız bir anda durup arkasını döndu. Kafası kanıyordu. Hayır sadece kafası değil, her yeri kanıyordu. "Unutmıcaktın. " dedi ve çığlık attı.

🎭

Hızlıca yerımden kalktım.
Kabustu.
Bu kabusu bir haftadır görup görüp duruyordum.
Tam kalkıp su içicektim ki birisine çarptım.

Erenler ne ara bize gelmişti?

"Sana bir şey söyleyeyim mi? " diye sordu Eren. Kafamla onayladım, o sıra yerden kalkmama yardım ettı. "Deliriyorsun. " gözlerimi devirdim ve mutfağa girdim.
Su içip bende salona geçtim.
Büşra ve Aysun yoktu, sadece Eren ve ben vardım.

"Aysun ve Büşra nerede? " dedim. Eren de, "Onlar dışarı çıktı sana bir şey olmasın diye de beni çağırdılar. " diye sırıttı. "Bebek miyim ben? " diye sordum. "Yok, hani sen şu kabusu görüp görüp duruyorsun ya ondan çağırmışlardır. " dedi, cevap vermedim.

🎭

Eren'in telefonu çalınca gitmek zorunda kaldı. Karışmadım ve zaten oda hızlıca gitti.

Bölüm sonu:
Umarım beğenmişsinizdir, vote vermeyi yorum yapmayı ve takip etmeyi unutmayın. Daha da uzun yazabilirdim fakat aklıma bir şey gelmedi. Emin olun yarın ki bölüm daha uzun olucak. Görüşmek üzeree...