Het Geheim van Het Huis Anubis (aan het bewerken)

hoofdstuk 1: het mysterie duikt weer op

Nienke was in haar dagboek aan het schrijven. Het was nu een kleine week na het opheffen van de vloek. Ze was zo gelukkig, eindelijk de rust die ze al zo lang wilde. Eindelijk alles normaal, een normaal tiener leven. Wel tiener leven, ze werd al bijna 19 ondertussen. Dus echt tiener kon je dat ook al bijna niet meer noemen.
"Hey Nien?" Amber kwam binnen. Nienke stopte haar dagboek weg en draaide zich om.
"Hey!" Zei ze misschien net iets te opgewekt.
"Jij loopt er blij bij." Nienke glimlachte. 
"Heeft toevallig niets te maken met dat jij en Fabian al zo lang samen zijn?" Amber gaf haar een veel betekende blik.
"Misschien wel!" Antwoorde Nienke mysterieus. Amber sprong bij haar op bed. 
"2 jaar toch? Oh Nien, Fabian is zo romantisch!" Nienke keek haar vragend aan. 
"Hij gaat," Begon Amber maar bedacht zich net op tijd. 
"Dat mag ik niet zeggen maar je mag niet naar beneden voor 9 uur. Oke?" Ze giechelde, Nienke rolde haar ogen.
"Ja is goed. Ik blijf wel hier dan?" Amber stond terug op en knikte.
"Tot straks." En daar zat ze opnieuw alleen, want Amber verdween weer door de deur. Nienke was nu best wel nieuwsgierig naar wat Fabian gepland had. Ze probeerde zichzelf te bedwingen om niet stiekem even een kijkje te gaan nemen. Geduldig bleef ze dan maar wachten, ze speelde ondertussen wat op haar telefoon. 

"Nien, kom nu," Riep Amber terwijl ze Nienke mee trok.
"Amber, je trekt mijn arm er bijna af." Was Nienke haar droog antwoord.
"Oh sorry," Amber liet meteen los.
"Het is oké!" Amber knikte en leidde Nienke de trap af zo naar beneden de woonkamer in. Daar Was de tafel helemaal versiert met rode rozen en kaarslicht. Danny kwam binnen met Appie achter zich aan. Appie trok de stoel achteruit en maakte de suggestieve beweging naar Nienke dat ze mocht gaan zitten. Wat ze ook deed en als een echte gentleman, schoof Appie de stoel terug dichter naar de tafel toe.
"Kunnen wij u iets aanbieden?" zei Danny.
"Een cola of limonade of een watertje of iets anders" voegde Appie toe die naast Danny kwam staan.
"Water is helemaal goed," zei Nienke nog wat verward.
"Een watertje komt eraan" zei Appie en hij trok Danny mee de keuken in. Ineens begon er muziek te spelen, het was Victor. Hoe had Fabian hem ooit zo ver gekregen? Niet veel later kwam eindelijk Fabian binnen en mee aan tafel zitten.
"Wat vind je tot nu toe?" vroeg die wat onzeker.
"Hmm,laat me even denken..., ik vind het geweldig gekkie!" Fabian lachte opgelucht.
"Dankje wel" zei Nienke lief tegen Fabian.
"Graag gedaan!" Zijn blauwe ogen glinsterde. Nienke smelte er telkens weer helemaal van weg. "He maar even tussen ons." zei Nienke en knikte richting Victor.
"Hoe heb je dat geregeld?" Lachte ze.
"Trudie kan heel overtuigend zijn," Lachte Fabian. Toen Mick en Patricia binnen kwamen met 2 gevulde borden.
Het was 1 van de mooiste avonden die Nienke ooit al had gehad. En dat allemaal dankzij Fabian. Wat zou ze toch zonder hem doen?
"Dankje wel" zei Nienke op het einde voor de duizendste keer. Het was al lang voorbij 22u. Maar Victor was nergens te bespeuren. Ze kusten om elkaar slaapwel te wensen en gingen dan eindelijk naar hun kamer.  Nienke was zo moe dat ze meteen in slaap viel maar wel met een grote lach op haar gezicht. 


 De volgende ochtend kwam ze aan de ontbijttafel zitten. Er stond vannalles op croisanntjes, ontbijtkoeken, melk, fruitsap en nog veel meer. Ze ging zoals gewente naast Fabian zitten. "Goed geslapen" vroeg Fabian.
"Ja,heel goed zelfs" Fabian lachte en gaf Nienke een zoen. Op dat moment kwam Sofie binnen.
"Kan dit niet ergens anders, het is nog maar ochtend en ik heb er nu al genoeg van " zei Sofie geïrriteerd.
"Oke , rustig " zei Fabian . Ook Mick kwam binnen, hij ging naast Sofie zitten. De rest volgde al heel snel.
"Waar is Ambi bambi " vroeg Appie .
"Ik weet niet, ze ging naar de badkamer en sindsdien heb ik ze niet meer gezien" zei Nienke .
"Dat is toch normaal, het is Amber, die zit over een uur nog in de badkamer " was Jeroens commentaar.
"Zeg, het is tijd, hup naar school jullie" zei Victor .
"Waar is Amber?" voegde hij er nog aan toe na eens rond te kijken.
"Amber zit nog in de badkamer " zei Fabian .
"Nou vooruit dan hup naar school jullie." Nienke had het gevoel alsof ze voor het eerst naar school ging. Voor het eerst hoefde ze zich niet te concentreren op raadsels! Ze schrok zich kapot toen iemand een hand op haar schouder legde .
"Hey ,heb ik je laten schrikken" het was Mathijs
"Ja, nog al." Antwoorde ze nog buiten adem. 
"maar wat doe jij hier?" Vroeg ze toen ze weer wat bekomen was.
"Ik kom mijn vrienden even gedag zeggen of mag dat niet" Lachte hij.
"Tuurlijk wel" zei Nienke was opgelucht, ze dacht even dat hij haar nodig had voor een nieuw raadsel.
"Maar euh, ik heb misschien wel jullie hulp nodig." Nienke kreeg een brok in haar keel. Nee!
"Hoe bedoel je Mathijs? wat is er aan de hand?" vroeg ze voorzichtig.
"Wel je weet dat we dat hele vloek gedoe hebben opgelost he" 
"Wat is nou het probleem" vroeg Fabian die erbij kwam staan en het gesprek had gehoord.
"Het probleem is dat Amneris terug is en zei dat ik jou moest zoeken, Nienke! Amneris vroeg naar jou! Ze had je nodig, ik heb alles dat ik heb gekregen heb en weet naar Anubis gebracht! Ik bel je nog want je lessen gaan beginnen! tot later."
"Bedankt, geloof ik, waarom zou ze naar mij vragen?" vroeg Nienke aan Fabian.
"Ik weet niet!" hij meende het. Ze liepen samen naar de les. Nienke haar humeur was meteen verpest! hier had ze echt geen zin in. 

"Ze vroeg naar jou Nienke" de hele dag spookte het door haar hoofd. Ze wilde het niet, kon het nu voor 1 keer niet normaal zijn?
"Hey Nienke, waar zit je met je hoofd?" zei Amber op het einde van de dag. 
"Bij Fabian" riep Jeroen erachteraan.
"Je zit met je hoofd bij wat Mathijs zei he?" zei Fabian lief. Nienke knikte.
"Ik weet niet of ik hier wel zin in heb , wat als alles nu opnieuw begint, wat nou als het nooit stopt en we eeuwig aan de vloek vastzitten, wat nu als ..." begon ze.
"Hey, rustig, het komt wel goed, als jij niet verder wil, gaan we niet verder!" hij knuffelde haar. Ze kalmeerde onmiddelijk.
"Dankje." Hij glimlachte.
"Euh..., hallo wij zijn er ook nog! Wat heeft Mathijs gezegt dan?" vroeg Amber nieuwsgierig.
"Ja dat wil Ap ook wel weten" zei hij er snel na.
"Ap moet even zijn mond houden want Ambi bambi probeert te luisteren" commandeerde Amber.  Fabian legde helemaal uit wat Mathijs zei.

"Wat maar wil die Amneris dan " vroeg Amber
"Dat weten we dus niet" antwoorde Nienke. 
"Misschien weten we meer met de spullen die hij thuis heeft gezet." zei Fabian. Dat was Nienke vergeten! natuurlijk de spullen! Ze reden snel naar huis toe. Daar stond Victor in de woonkamer brieven uit te delen.
"AH, Nienke, ik heb een brief voor jou" Onwetend dat ze op de hoogte waren. 
"En er staan wat spullen voor je op je kamer." Nienke knikte.
"Dankje Victor!" de club rende naar boven.

"Nou lees voor " riep Amber enthousiast .
"Amber, rustig," zei Nienke. Ze ging op haar bed zitten, Amber sprong naast haar, de jongens zetten zich op het andere bed. Nienke begon voor te lezen:
Amneris gaf me dit, vragend naar jou, Nienke. Ik hoop dat je er wijs uit raakt! Mathijs. 

"Oh wat spannend" zei Amber, kijkend naar alles dat er op haar kamer stond van spullen.
"Ja heel spannend, kunnen we eindelijk weer raadsels oplossen" riep Appie.
"Nienke, is er iets" zei Fabian, het was hem opgevallen dat Nienke er niet erg blij uitzag, maar toen herinnerde hij zich wat zij tegen hem had gezegd.
"Je wil dit niet he?"
"Niet echt nee, want dit betekent dat alles terug opnieuw begint en daar heb ik geen zin in"