Het Geheim van Het Huis Anubis (aan het bewerken)

16: Niet alles is wat het lijkt

Nienke rende het huis in. 
"Fabian?" riep ze bijna buiten adem. Iedereen keek wat geschrokken op. 
Fabian kwam vanuit de gang, 
"Ik was even bij Hanne gaan kijken." het klonk zo rustig dat Nienke er van kalmeerde. 
"we moeten wat bespreken, wij allemaal, zonder Jonas" ze keek achterom om te zien of hij haar niet had gehoord. Gelukkig was hij nog buiten. 
Met een vreemde blik staarde de hele groep haar aan, Amber nam het woord. 
"Zullen we even de stad ingaan? opzoek naar nog wat spulletjes voor Victors perfecte weekend? Dan kan je bij een koffie alles uit leggen" Nienke knikte. 

Zo gezegd, zo gedaan, Hanne in de buggy en de oude bewoners van Het Huis Anubis trokken de stad in, ondertussen werd alles uitgelegd, het hele gebeuren met Victor en wat hij zei over Jonas.  
"Ik vertrouwde die gast sowieso niet." klaagde Appie. Amber knike. 
"Iets klopt inderdaad niet." 
"Geen conclusies trekken. Victor is en blijft dement, hij praat nonsens, misschien moeten we eerst wat verder onderzoeken voor we hem beschuldigen van, ..., van niets want eigenlijk heeft hij zelfs nog niets gedaan! in tegendeel hij gaf ons eten en een slaapplaats terwijl hij van niets wist!" Fabian was streng, maar zoals altijd had hij wel gelijk. 
"Of hij doet alsof hij het niet wist." kaatste Appie terug maar Fabian rolde gewoon met zijn ogen. 
"dan doen we toch gewoon wat research?" Jeroen mengde zich nu ook. 
"Iedereen tevreden!" Fabian knikte.
"Akkoord!" Iedereen stemde in. Maar de vraag bleef wel hangen, hoe gingen ze research doen en nog belangrijker wie? 
Patricia en Joyce offerden zichzelf op, Patricia zou die avond terwijl de rest hem aan de praat hield, een kijkje nemen in zijn slaapkamer. Terwijl Joyce zijn bureau zou uitpluizen. 
Terug thuis aangekomen liep Jonas net de trap af. Hij deed een shht gebaar. 
"Victor slaapt" fluisterde hij. 
Zo stil als ze konden liepen de bewoners verder. Elk naar dekamer waar ze sliepen om zich voor te bereiden op die avond. 

Hanne begon al giechelend haar eten op te eten. Fabian kwam rennend de woonkamer in. 
"Jij!" Hij wees naar haar. Amber stond verstijfd in de deuropening. 
"Heb ik wat gemist?" Nu begon Hanne luidop te lachen. Fabian telde af. 
1
2
3
BOEM

Er klonk geschreeuw, het was Appie. Hij kwam ook de woonkamer in gestormd, hij was kletsnat. 
"Nou, vond je het nog steeds een goed idee om haar te leren hoe ze een goeie grap kon uithalen?" Fabian kruiste zijn armen en leunde achterover tegen de deur. 
Amber begon te lachen, 
"Heb je haar dat echt geleerd?" Appie werd helemaal rood van schaamte en boosheid. 
"Ap, volgende keer 2 keer nadenken!" Patricia wandelde rustig binnen en zette zich naast de kleine meid neer. Ook zij begon te eten. 
"Goed gedaan kiddo!" ze gaf haar een vuistje. Gefrustreerd zette Appie zich aan de andere kant van tafel. Langzaam aan volgde iedereen 1 voor 1. 
het duurde niet lang voor Patricia en Joyce hun taak gingen volbrengen. 

Patricia geeuwde. 
"Ik kruip er denk ik wat vroeger in vandaag." zei ze gespeeld moe. Joyce knikte.
"Ik ga met je mee. Morgen word een lange dag" Ze stonden op. 
"Tot morgen Dames!" knipoogde Jonas. Iedereen zei wel te rusten en begonnen met hun vragen vuur voor Jonas. 

Patricia liep stilletjes naar boven. 
"succes!" fluisterde ze tegen Joyce die zijn bureau, Victors oude bureau, in liep. 
Aangekomen bij zijn slaapkamer deur opende ze die zachtjes. Ze wist niet waar ze moest beginnen, dus besloot ze maar eerst in zijn kast te kijken. 
Ondertussen was Joyce de papieren die op tafel lagen aan het bestuderen. 
"Bouwvergunning?" zei ze tegen zichzelf. Ze nam een foto van de hele aanvraag op tafel. Blijkbaar was het plan om het huis plat te gooien? Het laatste blad was een zelf geschreven brief. Een brief van Victor. 

Patricia was begonnen aan het nachtkastje, maar ze vond helemaal niets vreemd aan die Jonas. Ze zuchtte. "Al dat gedoe voor niets!" Net toen ze wilde weglopen viel haar oog op een koffer onder zijn bed. Ze keerde voorzichtig terug, trok de koffer onder het bed vandaan en opende die. Ze sprong achteruit! 
"Nee? dat kan helemaal niet!" 

Joyce nam vlug een foto van de brief en mailde die onmiddellijk naar Fabian, rende daarna zo wat naar haar slaapkamer. Dit moest ze even verwerken. 
Fabian kreeg de mail meteen aan. Subtiel deed hij teken naar Nienke. 
"Ik ga Hanne maar eens in haar bed leggen" glimlachte hij. Natuurlijk wist iedereen meteen dat dit een truc was om even weg te kunnen, iedereen behalve Jonas. 
"Ja dat ligt ook wel beter dan de sofa he" grapte die nog. Fabian lachte zachtjes mee en nam Hanne op. 
Niet veel later had hij haar ingestopt en opende hij de mail van Joyce. Hij begon de brief te lezen. 

Hij leeft. Ik ben zo blij dat te weten! Marie, Jonas leeft! Het duurde lang voor hij me vertelde hoe hij het gedaan heeft. Als ik het had geweten, was ik nooit zo blij geweest. Het spijt me Marie, als je deze brief leest, Jonas komt niet terug, hij heeft hem gebruikt. voor Corvuz. Corvuz is Jonas, Ik kan het niet meer omkeren. Ik weet niet hoe. Maar ik geef niet op, ik zal proberen, voor jou, voor Jonas! Onze Jonas. Van zodra ik Het Huis kan verlaten kom ik naar je toe, samen zijn we sterker dan alleen. Luister niet naar Damien, hij misleid je, net als hij mij misleid heeft. Hij zal je niet helpen. Jonas is bij mij, wel Corvuz eigenlijk. Ik breng hem mee, Asjeblieft Marie! Ik smeek je heb geduld. Damien kan het huis niet eeuwig in zijn macht houden.