"wat" riep amber
"zijn we terug in de tijd, en dan nog wel 2000 jaar, oh nee, mijn kleren, mijn schoenen"
"amber rustig" zei nienke
"alles bestaat toch niet meer weet je nog"
"oh ja"
"wat doen we nu" vroeg appie
"nu gaan we slapen morgen praten we verder we kunnen onze energie hier goed gebruiken" zei fabian. iedereen ging gaan slapen, nienke ging dicht tegen fabian liggen want ze was best wel bang, ze hadden al veel meegemaakt, maar dit vondt ze toch wel eng, na veel denken viel ze uiteindelijk toch in slaap.
"nienke, fabian, appie, amber wordt wakker, wordt wakker" riep een stem nienke werdt wakker er was niets te zien
"kom dan, kom maar wees niet bang" zei de stem weer
"hallo wie is daar "riep nienke fabian werdt ook wakker
"nienke wat is er" zei hij
"fabian, kom gezellig mee, kom allemaal maar naar hier" zei de stem
"fabian, dat is nu al de hele tijd zo, ik weet niet wie het is" zei nienke
"we moesten maar eens gaan kijken" zei fabian
"en amber en appie dan"
"laat ze maar slapen kom" ze gingen in de richting van het geluid
" kom maar je bent er bijna" zei de stem weer nienke en fabian liepen heel voorzichtig verder, nienke sprong bijna terug in haar slaapzak toen de deur van de schuur werdt open gegooit
"kom maar naar buiten" zei de stem fabian wou verder lopen maar nienke hield hem tegen
"zouden we wel naar buiten gaan" zei ze
"nienke er kan niks gebeuren ik ben bij je oke, kom" fabian liep verder nienke twijfelde eerst even maar liep dan uiteindelijk toch verder in de verte scheen een licht
"kom dan, het is niet ver meer" zei de stem weer en de stem bleef dit herhalen tot fabian en nienke aan een soort afgrond kwamen
"en nu" zei nienke
"ik weet het niet" zei fabian
" naar beneden" fluisterde de stem
"maar wees stil of ze horen je"
"wie hoort ons dan" vroeg nienke
"shhhhhttt" was het enige antwoordt dat ze kregen
"oke dan maar naar beneden" zei fabian zacht ze klommen naar beneden er was een lange gang met weer dat lichtje aan het einde"ik denk dat ik weet waar we zijn" zei fabian
"waar zijn we dan nu"
"dat zal je zo wel zien" zei fabian geheimzinnig ze liepen verder naar het licht ze kwamen uit op een grote kamer midden in de kamer stonden amneris en toetenchamon
"we zijn in de liefdes tombe" zei nienke zacht "ja" zei fabian
JE LEEST
Het Geheim van Het Huis Anubis (aan het bewerken)
FanfictionWat als alles voorbij lijkt en ze de club willen opheffen net wanneer Mathijs hen vertelt dat hij Anchesenamon weer heeft gezien? Wat als Nienke besluit niet meer mee te doen? In dit verhaal worden de bewoners opnieuw geconfronteerd met dingen die...
