Işığın Gölgesinde 1: Ateş Kapısı

Yeni Bir Rüya

Rüya. Yine karanlık yerdeydim. Garip. Nedenin bilmiyorum ama rüya probleminin Mizukiye gelince çözüleceğini düşünmüştüm. Hayatımda hiç bu kadar yanılmamıştım...

  Bu sefer zırhlı hanımın gelmesi çok uzun sürmedi. Saniyeler içinde, yine bir ışık şovuyla giriş yaptı. Kahretsin! Yine çok havalıydı!
Bu sefer gözlerindeki ifade tebessüme birazcık daha yakındı ama yüzü hala tüm duygulardan arınmış gibi ifadesizdi. "Okulu buldun." Alkış ya da madalya beklemiyordum tabi ki de ama buralara-taa rüyalarıma- kadar gelipte sadece durumumu özetlemesine sinir olmuştum. Yine de devam etmesi için bekledim." Hançeri iyiye kullan. Senin ellerinde iki ucu sivri bir bıçaktan çok daha fazlası."
Doğrusu hançeri tamamen unutmuştum. Uyumadan önce ellerimdeydi. Acaba yanımda gelmiş midir diye üstümü yokladım. Hiç bir şey yoktu. Demek ki buradan oraya götürebiliyordum ama buraya getiremiyordum. Tamam, işte bu saçmaydı!
  Üzerimi yoklamamdan ne düşündüğümü anlamıştı. Hafifçe gülümsediğinde, sanki bu karanlık dünya; bir anlığına, aydınlanmış, güzelleşmişti.Bir yerlerde çiçekler açmış olduğuna yemin edebilirdim. "Benim kontrolümde olan bir rüya görüyorsun kızım. Tehlikede değilsin. Burada kendini koruyacak bir silaha ihtiyacın yok." Kadının ses tonu artık 'şefkatli' denebilecek bir mertebedeydi. Beni öldürmek istemediğini bildiğim için, artık daha rahattım.
  Bir anda ismini bilmediğimi fark ettim:" Şey, hanımefendi...siz... siz tam olarak kimsiniz?" Düşündüğümden çok daha garip, çok daha kaba çıkmıştı ağzımdan. Sanki kadına "sen nesin?" demiş gibi hissediyordum ve bunda çok haksızda sayılmazdım.

Neyseki sinirlenmemişti. Yüzündeki hafif tebessüm hala orada duruyordu. Birkaç dakika önceki, yüzünü kaplayan katı ifadenin yerinde yeller esiyodu. (ki bundan 'gerçekten' memnundum)
" Bana Leydi Solstice diyebilirsin... Reyna Lysander."

Evet! Şimdi anlamıştım! Daha önce adımı sorduğunda ona Reyna Blaze dememiştim. Kaşlarını çatmasının nedeni buydu. Ona söylediğim isim aslında Lysanderdı. Azia yüzünden...
Verenna'nın sözlerini hatırladım: sen Reyna Blaze dediğini sandığında aslında Lysander diyordun.
Leydi Solstice haklıydı. Ben gerçekten Reyna Lysander değildim. Şu an farkı anlayabilmemin sebebi okul sınırları içinde olmamdı. Azia yavaş yavaş zihnimi terk ediyordu. Güç kaybediyordu ve ben hatırlamaya başlıyordum.
Gülümseyerek:" Bir sorun var Leydi Solstice. Ben Reyna Lysander değilim. O iki yıl yaşadı ve dün öldü. Benim adım Reyna Blaze."
Bu sefer Leydi Solstice'nin yüzü tamamen aydınlanmıştı. Önce biraz saşırmıştı. Fakat sonrasında yüzünü öncekinden farklı bir gülümseme aldı. Bu sefer istediğini elde eden, küçük bir çocukmuşçasına, muzırca gülümsüyordu. Gözleri tatminle parlıyordu.
Başını hafifçe salladı."Vakit doldu... Verenna'ya benden selam söyle Reyna."

Donmuştum. Ve-Vere... Verenna mı demişti o?