"မောင် ဟန်နီတို့မနက်ဖြန်ဆိုပြန်ရတော့မယ်နော်"
"တစ်ပတ်တာက အတော်တိုတာပဲ"
"ဘာလဲ မောင်ကနေချင်သေးလို့လား"
ဟန်နီကခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်မေးလာ၏
"နေတာကနေချင်တာပေါ့ ဒါပေမဲ့ဟန်နီ့အလုပ်တွေရှိသေးတယ်လေ"
ကြည့်ပါဦး မောင်ကနေချင်သေးတာတောင် ဟာအိုရဲ့အလုပ်တွေကို စိတ်ပူပေးနေသေးတာ ဟာအိုဟာမောင့်ရဲ့ချစ်ရသူဖြစ်ရတာဘယ်လောက်တောင်ကံကောင်းလိုက်သလဲဒါတွေကြောင့်ပဲ ဟာအိုကမောင့်ဆီကနေ မရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့တာပဲမဟုတ်လား
"အလုပ်တွေက အဲ့လောက်လဲမရှိပါဘူးမောင်ရဲ့ မောင်နေချင်နေပါ"
"ရပါတယ်ဟန်နီရ နောက်တစ်ခါကျမှ အကြာကြီးလာလည်ကျတာပေါ့"
"အင်းပါ မောင့်သဘော"
ဟန်နီကလေ ကျွန်တော့်အတွက် ကြည်လင်နေတဲ့ စမ်းချောင်းလေးလိုပဲ အေးချမ်းမှုကိုပေးတယ် ဘာလို့ဆို ဟန်နီ့အပြုံးတွေကသိပ်အေးချမ်းတာကို ပြီးတော့ပျော်ရွှင်မှုကိုလည်းပေးပြန်တယ် ဟန်နီနဲ့အတူရှိရတာက
ဂွန်းအုအတွက် ပျော်ရွှင်စရာပဲလေ။
~
"ကင်မ်ထယ်ရယ် ဒီနေ့ဘာလုပ်စရာရှိလဲ"
"ဟင့်အင်း လုပ်စရာမရှိပါဘူး ဘာလို့?"
"အပြင်သွားမလို့ လိုက်ချင်လား"
"အင်းလိုက်မယ် ခနစောင့်နော် အဝတ်သွားလဲဦးမယ်သိလား"
"အင်း စောင့်နေမယ်"
လှေကားထစ်ကနေဆင်းလာတဲ့ ထယ်ရယ့်ကိုကြည့်ရင်း ရစ်ကီရယ်ချင်လာမိသည် ဘာလို့ဒီနှစ်ရောင်ဆက်ဘောင်းဘီတွေကို စွဲစွဲမြဲမြဲဝတ်နေရတာလဲ
"ဒီဘောင်းဘီကြီးနဲ့လား" ရစ်ကီက သဘော
မကျတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့
"ဘာလို့လဲ ဒီလောက်သက်တောင့်သက်သာရှိတာကို"
"သွားလဲလိုက်ပါလား ထယ်ရယ်ရာ လူတွေမြင်ရင်ရယ်စရာဖြစ်ဦးမယ်"
"ဒါကို fashion လို့ခေါ်တယ်ကွ"
သူ့ဘောင်းဘီကို ရယ်စရာဖြစ်တဲ့ပြောမိလို့ ရန်တွေ့နေတာများ ထယ်ရယ်ခင်ဗျားသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းတယ်
