SUSKUN

3.Bölüm⚜

Karanlığın ışığımıydı onu terk eden yoksa,karanlıkmıydı aydınlığı öldüren?

Kabus gibi günümün bir haftasını tamalamak üzeriydim artık.Gerçeği benim kabus gibi geçmeyen bir günüm yoktu ki.

Belimi yasladığım yastığımı dik yaptım ve testimi kaldığım yerden çözmeye devam ettim.

Artık yaralarım eskisi gibi acıtmıyordu canımı.

Dış kapının açılma sesi gelince otturduğum yerden bi gram bile kıpırdamadım.Aslında şaşırtı olan neydi biliyormusunuz.Babam bi kaç gündür yemeğimi odama gönderttiyordu!
Bu adam kesinlikle çıldırmıştı,yoksa  bunun başka bir açıklaması olamazdı.

Ama eğer o güne dönsem asla o adama güvenmezdim.

Kapı sonuna kadar açıldı ve içeriye o girmeden önce o iğrenç ayyaş koku içeri girdi,bütün ciğerlerim o kokuyla doldu.

Nefesim daraldı.

Nefes alamadım.

Gözlerimi kapıya diktim,kapım hafif aralık birşekilde açıktı.Ayağa kalkmaya çalıştım ama hayır ayaklarım bana ihanet ediyordu.Dikişlerim sızlıyor,vücutum yeni bir şiddeti kaldıramayacağını bağırıyordu.Nefesimi tuttum sırf beni bulamasın diye.Adım sesleri geliyordu.Ellerimle ağzımı kapattım.Hıçkırıklarımı tutmaya çalışıyordum  daha ne kadar dayanabilirdim bilmiyordum.

Kapım yavaşça itteklendi.Ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçtı.

Tanrım,yorgunum...güçsüzüm yardım et.

Gözlerimi kapıya diktim.Kısık gözleriyle bana bakıyordu.Yanıma adımlamaya başladığında sweetimin kapşönünü hızla başıma geçirip kollarımı vücutuma sardım.

Babam tamda dibimde durmuş üsten üsten bana bakıyordu.Elini yavaşça kapşönüme uzatınca hızla konuştum " yapma! yalvarırım yapma..." sesim o kadar çaresiz çıkmıştı ki gözlerimi kapattım ve gelecek o hissi bekledim,ama gelmedi. 

Onun yerine kapşönüme yavaşça vurdu ve " affet...diyemem sana kızım" gözümden yaşlar firar ederken titreyen elim ile dudağımın üzerini kapattım ve bakışlarımı babama çevirdim.Bana bakmıyordu,yere bakıyordu. "b-baba," burnumu çektim ve titreyen sesimle konuşmaya devam ettim. " Neden baba...neden ,neden kendini bittirdin bende baba? neden beni,bizi bırakan o kadın yüzünden hergün işkence ettin baba!?" 

Artık dayanamıyordum.Sinir krizi geçiriyordum.Ağrıyan ayağıma rağmen ayağa kalktım ve yakasına yapışarak bağırdım. " neden baba neden!? neden saçlarımı sevemeyecek kadar nefret ettin benden baba neden?!" 

Babam ellerimi tutacaktı ki hızla ellerimi yakasından çekip " bana dokunma yoksa birdaha yaralarsın ve sana olan saygımıda bittirirsin baba" babam gözlerini yerden kaldırdı ve " özür dilerim...Çok özür dilerim yavrum" dedi ve gözünden yaşlar akmaya başladı.

Ah,acıma yüreğim,kanama bu adam bize neler çektirdi.

"Bak baba halime bak.Yıkıp döktüğün şu eserine bak ve gurur duy!," gözümdeki yaşı sildim ve " bana yaklaşırken bile kendimi nasıl koruyacağımı düşünüyorum ben baba! kafayı yedim ben ya!" dudaklarımı yaladım ve ağlayan adama baktım.Yanıyordu kalbim,sızlıyordu burnum,hiç duymadığım sevgiyi özlüyordum ben.

Babam yere düşeceği an kollarından tutum ve " Odana gidip uyu.Yine içmişsin çünkü" dedim ve kollarını bırakıp yatağıma yavaşça otturdum.Başım dönüyordu yavaşça çarşafı sıktım.Hızla ayağa kalktığım için ayağıma ağrıda eklenmişti iyimi.Burnumu çektim ve kapanan kapımın sesiyle oraya döndüm.Kalbim sıkışıyordu elim istemsizce acıyan kalbimin üzerine gitti.Elimle kalbimi okaşadım gözlerimden yaşlar akarken konuştum fısıltı gibi çıkan sesimle " acıma kalbim acıma.Bizim bu hallde olmamızın tek nedini o,Lütfen kalbim o alçak adamın gözyaşlarına kanma sende bana ihanet ettme kalbim"