Kitapçıda ki izin günlerini Huzurevine giderek değerlendiren Zeynep Hafsa, sadece kendisiyle güzel bir iletişim kuran Duru ile çok iyi anlaşmaktadır. Yine bir izin gününde Duru'nun yanına gitmiştir fakat bu sefer Duru ona dargındır, tekrardan barışm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨🤎
Ve onu gördüm; önce kalbim atmayı bıraktı, nefesim kesildi fakat bir anda kalbim öyle hızlı atmaya başladı ki saç diplerimden tutun parmaklarım ve dizlerim tir tir titremeye başladı.
Ve fark ettim ki nefesim kesilmemiş daha iyi nefes almamı sağlamış
Kelimeler zihnimde yer ediniyor ardından parmaklarıma bulaşan mürekkeple sayfalara dağılıyordu. Burada sahne zihnimdi oyunu yöneten ise parmaklarım. Yazmak bu zamana kadar hep ruhuma ilaç olmuştu. Kendimi paragrafları yazarken görmek iyi hissettiriyordu.
İlhamın gelmesini beklemezdim, ona ulaşmaya çalışırdım genellikle.
Küçük masamın üzerinde çeşit çeşit mum, kulaklığım ve diz üstü bilgisayarım her zaman bulunurdu. Kutusundan çıkarttığım kibritin ucunu tutuşturmuş ve dünden kalan mumu yakmıştım. Genelde kokulu mumları tercih ederdim, daha güzel hissettirirdi.
Evin dış kapısı açılınca cümlelerime ara verdim ve başımı kaldırarak kapıya baktım, abim dışarıdaydı muhtemelen o gelmişti. Odamın ışığı kapalı olunca benim odama gelmeden kendi odasına geçmişti, bunu yan odanın kapısının açılmasıyla anlamıştım.
Yazmaya geri döndüm, müziğin sesini biraz daha açtım ve yazmaya başladım. Gece geç vakite kadar yazmıştım, uzun zamandır bu kadar ilerletememiştim. Bitmek üzere olan mumu öylece bıraktım ve masadan kalkarak yatağıma geçtim, gözlerim tavanı bulduğunda yüzümde buruk bir gülümseme oldu.
Gündüz evi annem dip bucak temizlettiği için epeyce yorulmuştum bu yüzden uykuya dalmam çok kolay olmuştu. Sabah alarmla değilde annemin abime söylenmesine uyanmıştım. Komodinin üzerinde duran saate baktığımda daha dokuz olduğunu gördüm.
"Karga bile uyanmamıştır daha." Diye söylenerek yataktan kalktım, saçımı toplarken odadan çıktım. Koridorda abimi görünce göz devirdim, "Sabah sabah ne söyletip duruyorsun annemi?" Diye sordum banyoya ilerlerken. O da benimle aynı yöne ilerlerken bana göz devirdi sadece.
Onun banyoya girmesine izin vermeden hızla girdim ve kapıyı kilitledim. "Ya kızım delirtme beni, çıksana!" Onu duymamazlıktan gelerek işlerimi hallettim, banyodan çıktığımda duvara yaslanmış uyuklayan abime baktım.
"Hu hu! Banyo boş abi!"
Beni duymayınca koluna dokundum, pardon vurmuşum. Kollarını çözerek bana tutunmaya çalıştı ama ben geriye kaçınca yere düştü, bense dayak yememek için mutfağa koştum. Arkamdan söylendiğini işitsemde umursamadım ve annemin sinirle kızaran patatesleri tabağa aldığını gördüm.
