Kitapçıda ki izin günlerini Huzurevine giderek değerlendiren Zeynep Hafsa, sadece kendisiyle güzel bir iletişim kuran Duru ile çok iyi anlaşmaktadır. Yine bir izin gününde Duru'nun yanına gitmiştir fakat bu sefer Duru ona dargındır, tekrardan barışm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi unutmayın, yorumlarda buluşmak üzere.
Keyifli okumalar.
✨🤎
Mürekkebimin bulaştığı kağıtlarda bir ölüm sahnesi yazmıştım. Acıyı en derinimde hissederek yazdığımı, saatlerce ekrana bakarak ağladığımı anımsıyorum. O mezar taşında saatlerce ağlayan kişinin yerindeydim şimdi. Ben hayatım boyunca hiç en yakınımın ölümüne şahit olmamıştım fakat bilseydim o sahnede bahsettiğim ve hissettiğim acının ve özlemin daha fazlasının olduğunu belirtirdim.
Duru, Yiğit Ali ve bana bir mektup bırakmıştı. Tekti, bizim içindi.
Hayatıma devam etmem için iki yol sunmuştu mektupta önüme, ilk sokağa girersem devam edecektim olduğu gibi ama Duru rüyalarıma bile uğramayacaktı. Belki de mezarda rahat hissetmeyecekti. Diğer yol ise, istemediğim ama yanında duvarlarımı yıktığım o adama çıkıyordu.
Mezarın başında elimin altındaki toprağı okşadım. "Ne yaptın Duru sen?" Derin bir nefes çekmek istedim içime ama nefesim tıkandı kaldı. "Nasıl zor bir seçime tabii tuttun..."
✨
•Günler Önce •
Mezarlıkta yanımıza gelen adamın Duru Sultan'ın avukatı olduğunu öğrenmiştim. Bacaklarım titrerken son kez toprağa bakarak Yiğit Ali ile yan yana çıktık mezarlıktan. Avukat önümüzde seri adımlarla yürürken göz ucuyla Yiğit Ali'ye baktım.
"Benimle ne alakası olabilir vasiyetin?" Diye sordum kısık bir sesle.
"Bilmiyorum ki." Dedi Yiğit bana bir adım daha yaklaşarak. Onun adımıyla dirseklerimiz birbirine sürtündü, bu temastan rahatsız olmadığımı fark edince ondan iki adım uzaklaşarak avukatı takip etmeye devam ettim.
"Biz yokken sen vardın hep babaannemin yanında, o yüzden şaşırmadım." Dedi kendinden emin bir tonda. Bana bakmadan yürüyordu, gözlerimi ondan kaçırdım ve hızlanarak önümüzde giden avukata yaklaştım.
Mezarlığın çıkışında park edilmiş arabanın yanına geldiğimizde, avukat arabanın bagajını açtı. İçindeki siyah çantasını çıkarttı ve ceplerindeki dosyanın birini ellerine alarak çantayı gerisin geri yerine koydu.
Dosyanın kapağı aralandı, çıkacak olan kağıda dikkat kesildim. Gergin hissederek parmaklarımla oynamaya başladım, nefes almakta bile güçlük çekiyor gibiydim. Sayfaları çevirdi ve içinden bir kağıt çıkartarak yanımda duran Yiğit'e uzattı.
