Kitapçıda ki izin günlerini Huzurevine giderek değerlendiren Zeynep Hafsa, sadece kendisiyle güzel bir iletişim kuran Duru ile çok iyi anlaşmaktadır. Yine bir izin gününde Duru'nun yanına gitmiştir fakat bu sefer Duru ona dargındır, tekrardan barışm...
•Gökhan Türkmen, Aşk. • Gülşen, Dillere Düşeceğiz Seninle ( Son sahne :))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨🤎
Aşk, insanın yaralarını sarar.
Üzerimdeki beyaz elbisenin içinde kendimi peri kızı gibi hissediyordum, bu benim güzel olmamdan kaynaklanmıyordu; Yiğit Ali'nin sevgisi beni bir peri kızına çevirmişti.
Onunla sevgili olmamızın üzerinden bir ay geçmişti, bu zaman içerisinde birbirimize daha çok alışmış ve ayrı kalamaz olmuştuk. Ve inanıyordum ki ben onunla karşılaşmasam, yolda yürürken görsem bile ona vurulurdum. İlk başlarda onu her gördüğüm yerde boğazlamak istiyor olsamda...
Odanın kapısı usulca açıldı, aynadan başını içeriye sokan bir adet Yiğit göründüğünde dudaklarımda bir tebessüm yeşerdi. "Sevgilim." Dedi içeriye tamamen girerken. "Bu elbiseyi alırken üzerinde bu kadar güzel duracağını düşünmemiştim."
Bana adımlayıp arkamdan sarıldı, kolları belime dolandığında ve çenesi saç diplerimde yerini bulduğunda benim gövdem refleks olarak göğsüne yaslandı. Ellerim belimdeki ellerini buldu.
"Neden bebeğim?" Diye sordu alayla. "Yoksa geçen gün yaptığın gibi kızları bakışlarınla kaçırmak zorunda kalmaktan mı korktun."
İmasıyla gözlerimi devirdim ve belimdeki kollarını gevşeterek ona döndüm. Aramızdaki mesafe yine sıfıra indi, başımı geriye attım ve gözlerine baktım.
Ellerim kravatını bulduğunda konuştum. "Bir daha bana o kızlardan bahsederken seni mahvederim biliyorsun değil mi?" Kravatı sinirle çekiştirdim ve kendisini nefessiz bıraktım.
"Ne yapabilirsin Zeynep?"
Eğildi ve aramızdaki mesafeyi kapatarak dudaklarımızı birleştirdi. Gözlerim yenilgiyle kapandığı sırada dudağımdaki kırmızı ruju hatırlayarak geri çekildim.
