Kitapçıda ki izin günlerini Huzurevine giderek değerlendiren Zeynep Hafsa, sadece kendisiyle güzel bir iletişim kuran Duru ile çok iyi anlaşmaktadır. Yine bir izin gününde Duru'nun yanına gitmiştir fakat bu sefer Duru ona dargındır, tekrardan barışm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
✨🤎
Yazardan...
"Çıkıyor musunuz?" Diye sordu Yiğit Ali'nin sekreteri. Yiğit Ali odasının kapısını kapatıp kilitledi ardından, odasına kimsenin girmesini istemezdi. "Çıkıyorum." Dedi Yiğit Ali ve asansörü çağırdı.
Şirketten çıkana kadar herkes Yiğit Ali ile konuşmuştu, otoparka indiğinde derin bir nefes aldı ve kravatını biraz daha gevşetti. "Ne konuştunuz, yoruldum valla size laf yetiştirmekten." Arabasının kilidini açtı, otoparkta sesi yankılandı.
Arabaya bindiğinde arabayı hızla çalıştırdı. Başka zaman olsa eve gitmek istemezdi, bugün ise tam tersiydi. Evde bekleyeni vardı. Otoparktan çıktığında caddeye girer girmez gördüğü trafikle söylendi. Eve hızlı varmak istedikçe bir engel çıkıyordu resmen. Şirketteyken de babası sürekli bir iş kitlemişti zaten.
Telefonun sesi araçta yankılandığında aramayı cevapladı. "Çıktın mı şirketten?" Diye sordu Cihan telefonun diğer ucundan. "Çıktım. Ne oldu, sorun mu var?" Dedi Yiğit Ali bıkkınca.
"Hayır, haber etmeden çıkmışsın."
"Neredeyse şirketin yarısı ben çıkarken kapıda bir yığın soruya tuttu." Dediğinde Cihan güldü.
"Baban yolladı her birisini." Dedi kahkahasının arasından zorlukla.
"Anlamıştım." Diye geçiştirdi Yiğit Ali.
"Ne diye aradın? Söyle, bir şey yoksa kapat. Trafikte seninle uğraşamam."
"Tamam lan ne terliyorsun! Kapat, sinirimi bozdun. Arkadaşımla da konuşamayacağız bundan sonra anladık." Dedi ve telefonu kapattı.
Yiğit yaklaşık yarım saatlik yoldan sonra evin otoparkına aracını park etmiş ve asansöre binmişti. Asansörün kapıları dairesinin olduğu katta durduğunda iki yana açıldı ve arada bir karşılaştığı komşusuyla denk geldi. Kısa bir baş selamından sonra cebinden anahtarını çıkarttı, eller mi titriyordu onun?
Kapıyı açtığında içeriden kendisine seslenilmesini bekledi, ev oldukça sessizdi. "Zeynep?" Diye seslenerek eve girdi ve ardından kapıyı kapattı. Odaları bir bir gezindi, hiçbirisinde Zeynep'i bulamadı. İçine çöken huzursuzlukla yatak odasına ilerledi. "Gitmiş." Dedi kendi kendisine.
