SİYAH İNCİ (TAMAMLANDI.)

5. Bölüm

Siyah İnci

5

"Düz Çizgi"

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.

✨🤎

Bir çift geçinemedikleri ve mutluluk artık onlara uğramadığı için boşanmayı seçebilirlerdi. Ki babam annemi aldatmıştı, annem zaten ondan boşanacaktı. Annemi yıkan çocuklarını gözden çıkarmasıydı, annemi bitiren babamın maaşıyla değilde annemin parasıyla aldığımız ama annemin babamın ısrarı üzere tapusunu babama yaptığı evi bizden almasıydı.

Ona Baba diyeceğim içimdeki saygıyı öldürmüştü.

Annemi sakinleştiremediğim için sesi duyan komşular kapımıza gelmiş ve annemin halini görünce bizi hastaneye götürmeyi teklif etmişlerdi. İlk başta kabul etmesemde annem asla sakinlemediği için kabul etmek durumunda kalmıştım. Hastaneye geldiğimizde anneme sakinleştirici vermişlerdi, bende başında dikiliyordum.

Kafam hastanenin duvarına yaslanmış, bir ayağım diğer dizimin üzerine atılmış halde duruyordum. Üzerimdeki kot ve beyaz gömlek kan olmuştu, annem kendisine zarar verirken ona engel olacağım diye çabalarken bulaşmıştı.

Hemşireler annemin serumunu yenilemek için odaya girdiklerinde kapıdaki komşuları görünce odanın dışarısına ilerledim. Kapıdan çıktığımda sima olarak tanıdığım ama ismen bilmediğim birkaç komşu ve Kibar ablanın burada olduğunu gördüm.

"Hepinize nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum, sizide işinizden gücünüzden aldım. Kusura bakmayın."

"Olur mu öyle şey canım." Diyerek yanıma geldi Kibar abla. "İhtiyacın olan bir şey var mı?" Diye de ekledi.

"Yok, yok. Sağolun."

İsterlerse gidebileceklerini nazikçe söyledikten sonra onlar gitmeye karar vermiş ve bende odaya girmiştim. Annem hala uyuyordu, sanki bu son günlerde daha da yaşlanmıştı. Yattığı yatağın yanında duran refakatçiler için olan tekli koltuğa oturdum.

Laptop yanımda olsaydı eğer birkaç cümle yazabilirdim. Bazen çektiğim acılar kağıtlarda can buluyordu. Telefona bakma fırsatı bulduğumda cebimden çıkarttım ve sosyal medya hesabıma girdim.

Yiğit Ali Demir'den bir mesaj.

Size bir fotoğraf gönderdi.

Yiğit Ali, bugün kitapçıdan aldığı kitaptan bir sayfa atmıştı. Sayfayı okuduğumda yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Ona alıntının sayfada görünmeyen yüzünü attıktan sonra uygulamadan çıkarak başımı koltuğun sırtına yasladım.

Kısa bir uykunun ardından uyandığımda annemin serumu çoktan bitmiş ve uyanmıştı. Çıkış işlemlerini halletmek adına odadan çıktıktan sonra danışmaya doğru ilerliyordum ki danışmadaki bana sırtı dönük adamı görünce duraksadım.

"Beni aradılar, bu hastanedeymiş." Diyordu telaş içinde.

"Hasta şu anda yoğun bakıma alınmış."

Hemşire yerini tarif ettikten sonra arkasını döndü hızla, benimle göz göze geldi. Gözlerinin içi kıpkırmızıydı, uzaktan bile belli oluyordu. Onunda bana doğru attığı adım yarıda kesildi, dudakları aralık duruyordu. Üzerinde sabah ki kıyafetleri vardı.