Kitapçıda ki izin günlerini Huzurevine giderek değerlendiren Zeynep Hafsa, sadece kendisiyle güzel bir iletişim kuran Duru ile çok iyi anlaşmaktadır. Yine bir izin gününde Duru'nun yanına gitmiştir fakat bu sefer Duru ona dargındır, tekrardan barışm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• Olmazlara İnat - Berkay Altunyay
✨🤎
Belki benden, kendimi paragraflarca anlatmamı bekliyorsunuzdur. Yazmayı seven birisi olmama rağmen kendimden bahsetmeyi hiç mi hiç sevmem. Bu yüzden çevremde kimse yoktur çünkü beni benimle tanımak yerine kolaya kaçmayı çok severler.
Belli bir yaşımdan sonra hiç kesmediğim, dokunmaya kıyamadığım upuzun simsiyah saçlarım vardır. Onunla aynı renkte simsiyah gözlerim ve gözlerimin koyuluğunu kapatan sık ve uzun kirpiklerim. Kaşlarım yüzüme en uygun biçimde, burnum ise oldukça küçük. Yüz hatlarım bir kadına göre oldukça keskin, yanaklarım ve elmacık kemiklerim ise oldukça içe göçük. Boyum uzun, bir yetmiş var.
Bedenimi bir şekilde anlatabilirim ama karakterimi size sadece zamanla gösterebilirim. Mesela belli kurallarım vardır ve ben kurallarımı aşan insanlarla asla ama asla yan yana gelmem.
Kural 1; Ne birisini beklet ne de birisi tarafından bekletil.
Bu adam, Yiğit Ali beni bekletmişti. On dakika değil bir buçuk saat bekletmişti. Kurallarıma uygun değildi ama Duru Sultan istedi diye ona asıl beni göstermedim, gösterseydim eğer burada bir dakika bile beklemezdim. Onun yerine karşımda duran adam elimi uzattım.
"Zeynep Hafsa Kaya."
Ellerimiz çok kısa temas etmiş ardından hemen ayrılmıştı, gözlerimi kaçırmadan kahverengilerine odakladım. "Memnun oldum, kusura bakma iş dolayısıyla geciktim." Dediğinde o yüzüne yalandan bir mahcubiyet eklemişti bense yüzüme alaycı bir gülümseme. Bunu fark etti ve onu fark ettiğimi de anladı geriye çekilirken.
Eliyle oturmam için sandalyeyi gösterdiğinde ayakta durmaya devam ettim fakat o yerine oturdu ve halen ayakta olan bana baktı. "Tanıştığımıza memnun olmadın galiba?" Diye sorduğunda alaycı gülümsememe devam ettim.
"Beni bir buçuk saat bekleten birisiyle tanıştığıma," durdum ve gözlerinin içine baktım. "Memnun olmadım." Yüzümdeki gülümsemeden eser kalmamıştı şimdi. O da bundan memnun kalmış gibi sandalyede rahat bir pozisyona geçti. Arkamda bir noktaya odaklandıktan sonra elini kaldırdı, garson saniyeler içinde masaya geldiğinde çantamı masaya bırakarak ona bir şey demeden lavaboya ilerlemeye başladım.
Ayıp oldu Zeynep.
Ayıp mı oldu? Beni hem bu saate kadar bekletmişti bana ayıp olmamıştı da ben onu masada öylece bıraktım diye mi ayıp olmuştu? Yok artık!
