Felix
Arkama bakmamaya özen göstererek amfiye girdiğimde tuttuğum nefesimi yavaşça verdim. Dizlerim titriyordu, ellerimin de aşağı kalır yanı yoktu. Duvara yaslanıp yutkunarak biraz önce olanları düşündüm. Neden heyecanlanmıştım bu kadar?
Bu zamana dek yönelimimi konuşmam gerekmemişti, o yüzdendi. Hyunjin neden sormuştu? Ah, kesinlikle yine fazla düşünüyordum. Merak edip sormuştu işte, ben de onunkini merak ediyordum. Normaldi.
Normaldi.
chan
akşam bize geliyorsunuz değil mi
changbin
yemek ısmarlarsan
bir şey diyeceğim
Felix
o çocuk niye öyle yaptı bugün
nasıl yaptı
changbin
baya bir anda kalkıp gitti ya
chan
ben de fark ettim
sarah'dan bahsedince kalktı özellikle
changbin
bana da garip baktı bi
yok ya konuştuk biz
önemli bir dersmiş son anda hatırlamış
dalmıştır senin tarafına bakarken sana kötü bakamaz kimsee <3
changbin
jrnxianeixj
öyle diyorsan öyle olsun bakalım
chan
bana pek öyle gelmedi de neyse
Minho
diyene bak
jeongine bakışlarını görmedik sanma
üç saniyede aşık oldun çocuğa
chan
yok artık
tatlı biriydi
kıpır kıpır çok tatlıydı
gülüşü de çok tatlıydı
oo channie hoşlanmışş 🤭
chan
hey
bizim birbirimize destek olmamız gerekmiyor mu
aşkına destek oluyorum ama
chan
:(
Felix
ŞİMDİ OKUDUĞUN
rain / hyunlix
FanfictionFelix, yağmurun altında ağlarken Hyunjin resmini bırakmış pencereden onu izliyordu.