böyle gitme ; kerem aktürkoğlu

0.3

Beren gözlerini araladığında hastane odasında olduğunu fark etmişti. Üzerindeki Galatasaray formasının üzerine kan lekesi bulaşmıştı. Başı ağrıdığı için kalkamıyordu bakışlarını yana çevirince Cemrenin telefonuyla ilgilendiğini görmüştü.

Cemre, Berenin hareketlenmesini fark ederek oturduğu yerden kalkarak Berenin yatağının kenarına oturmuştu.

"Korkuttun beni Beren, aniden bayılacağını bilmiyordum aşırı korktuk." demişti sistemkar tavrıyla. Beren acıdan yüzünü buruşturarak "Cemre ne zaman çıkıcaz hastaneden." demişti.

Cemre ayağa kalkarak "Doktorla konuşayım." demişti. Cemrenin odadan çıkmasıyla Beren tek kalmıştı.

Aklına Keremle karşılaşması geliyordu ve istemsizce gülümsüyordu. Rüya olduğunu düşünsede gerçek olduğunuda biliyordu.

Bunca zaman Cemrenin Keremin Galatasarayda oynadığını gizlediği için kızıyordu ona. Eğer kendisi baksaydı belkide başına top yemiyecekti.

Keremle karşılaşmaları resmen inanılmazdı, Keremden söz ederken başına topu atan Kerem Aktürkoğluydu.

~~~~~~

Kapının açılmasıyla içeriye uzun zamandır beklediği, hasret kaldığı kişi gelmişti.

Kerem Aktürkoğlu.

Kerem terlemiş saçlarını düzelterek içeriye girmişti. Gülümseyerek "Oturabilirmiyim." demişti. Beren başını 'evet' anlamında sallayarak gülümsemişti.

Kerem Berenin yanındaki koltuğa oturarak sessizliği bozmuştu.

"Ben üzgünüm hanımefendi, maç biter bitmez geldim yanınıza siz aniden bayılınca korktum size bir şey oldu sandım, telaştan maça odaklanamadım." demişti elleriyle onayarak.

Beren suskunluğunu bozarak yattığı yerden doğrulmaya çalışmıştı. Kerem Berenin kalkmasına yardım ederek belini yaslamaya yardımcı olmuştu.

"Beni tanımadın mı Kerem." demişti Beren dolmuş gözleriyle Kereme bakarak.

Kerem Berene bakarak ne demek istediğini anlamaya çalışıyordu. Kafası karışmıştı ve ne diyeceğini bilemiyordu.

Beren boynundaki kolyeyi Kereme göstererek gülümsemişti. "Hatırladın mı Kerem, benim Beren." demişti dolmuş gözlerinin akmasına izin vererek göz yaşları yanaklarından süzülevermişti.

Kerem şaşırmış tavrıyla Berene bakarak susmayı tercih etmişti ne yapacağını bilmiyordu şaşkındı.

"Seni çok özledim." demişti Beren göz yaşlarını silerek. Kerem ayağa kalkarak Berene sımsıkı sarılmıştı "Sensin, seni buldum sonunda." demişti kokusunu içine çekerken.

Cemre kapıyı araladığında Keremle Berenin kavuşmalarını seyrediyordu. Gülümseyerek kapıya yaslanmış akan göz yaşlarını siliyordu.

Biliyordu çünkü arkadaşının Kereme olan özlemini...

Kader onları hastanede birleştirmişti, Berenle Keremin hikayeside böyle başlamıştı.

-Bölüm sonu-