İs Tanyel başarılı bir konservatuvar öğrencisidir. Sahnedeki başarısının devamlılığını sağlayabilmek uğruna adının önüne yerleştirilen birçok kötü sıfatı umursamaz.
Henüz daha lise yıllarındayken adının karıştığı kötü haberler geçmişine ait bir can...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NP: Raised By Swans – There's Hope Yet
Fleurie – Hurts Like Hell
Birsen Tezer – Kuş Masalı
Güncel Gürsel Artıktay – Kanar
🍁
Kimse bana neyim olduğunu sormamıştı ben elimdeki bıçağı bileyip bileyip kendime saplarken. Kimse beni görmedi gözyaşlarımı dirseğimin iç kısmıyla silerek önümde duran kâğıtlara döşenmiş sahneleri ezberlerken. Sessiz sessiz, telaşsız değiştirmiştim kendimi. Önce kendime sormuştum, sonra cevabı kendime söylemiştim; bağırarak yapmıştım üstelik bunu ama beni kimse duymamıştı.
Eğer babam karşımda olsaydı ona şöyle söylerdim: "Sen yokken çok kötü şeyler oldu, bu kalbime attığım kendi yumruğumdu."
Bağırarak önümde açık duran kapıyı çarpıp duvarları titrettiğim gün gelmişti aklıma. Yedi, bilemedin sekiz yaşlarındaydım. Altımda dizleri kana bulanmış, kan kuruduğu için yaraya yapışmış beyaz bir külotlu çorapla apartmanın dik, dönemeçli merdivenlerini koştura koştura iniyordum. Zihnimde devamlı olarak aynı iki kelimelik cümle tekrara düşüp duruyordu: Babamın arabası. Babamın arabası. Babamın arabası.
Sonra apartmanın önüne çıktığımda o arabanın aslında babama ait olmadığını anladım. Aynı renk, aynı model arabanın yalnızca babamda olmadığı gerçeği yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı. Saksıdaki çiçekten bir tane yaprak toprağın içine düştü, diken sızladı. Çiçek olduğuna kendini inandırmaya çalışan aptal bir dikendim.
Okulun tıpkı bir tünele benzeyen dar, loş bir şekilde aydınlatılmış koridorunda karınca adımlarıyla ilerliyordum. Yaşananların üzerinden neredeyse on gün geçmişti. Ferruh Hoca oyunun sahne alınacağı günün tarihini belirlemiş, bize bu tarihi verirken çalışmaları sıkılaştırmamız için tembihlerde bulunmuştu.
22 Mayıs, diye geçirdim içimden. Bu tarih ikiye bölüneceğini öğrendiğimiz piyesin ilk bölümünün sahne alacağı gecenin tarihi.
Yaklaşık on gündür ne Özge'yi ne de canımı sıkacak herhangi birini görmediğim için huzurluydum ama odanın bir köşesinde açılmayı bekleyen o zarfın gölgesi gün geçtikçe kararak tüm odamı altına almış, içinde uyuduğum odayı bir zindana dönüştürmüştü.
