The Babysitter (Ayla Celeste Rodriguez)

Prologue

"Ayla Celeste Rodriguez?" tawag ng isang business woman sa akin.

"It's me!" sabay taas ng kamay ko. Tumango naman siya sa akin.

"You're next Ms. Rodriguez." Sabi niya, saka pumasok sa loob ng kwarto kung saan nagaganap ang interview. Naghahanap kasi sila ng bagong secretary ng CEO nila. Paano kasi wala pang isang linggo nagqu-quit na ang secretary nito. Kaya naghahanap sila ng papalit.Tumayo ako at saka tumungo sa door kung saan pumasok ang babaeng tumawag sa akin.

Kumatok ako ng tatlong beses saka pinihit ang door knob at sa pagbukas ko ay siya namang pagtingin sa aking anim na pares ng mata. Agad ako nilukob ng kaba dahil tatlong panel ang mag-iinterview sa akin ngayon, nakita ko naman ang mga naka-indicate na nakasulat sa harapan at kung anong mga posisyon nila.

Mas lalo lang ako kinabahan ng makita ang nasa gitna ito at naka-sulat sa tag nito na siya ang Chief Executive Officer. Agad na umangat ang tingin ko sa lalaking yon at gulat ng makita na nakatingin ito sa aking, those blue eyes make me drown by him. He has this that he doesn't fear with anyone. Pero meron sa kaniyang mga mata na hindi mo maintindihan kung anong gusto nito iparating sayo para bang puro hinanakit, sakit, longing at kalungkutan. Nagulat ako ng bigla itong magsalita.

"Take your seat Ms." That baritone voice it makes him more handso—

"Let's start with the interview." Putol niya sap ag-iisip ko. Tumango lamang ako at agad na umupo sa harapan nila.

"Tell me about yourself." tanong ng batang lalaki na alam kong kasing edad ko lamang.

"Ayla Celeste Rodriguez, 23 years old. I am an experienced being a barista, sales lady and I can do whatever man do. I may be not graduate in College but I have my high school diploma. I have one brother who is in elementary school, my father is a farmer and my mother are just selling vegies in the town. We can't afford the tuition even our daily expenses that's why I stop and decide to go in here to find a job." Mabuti na lang talaga ay nasanay na akong magsalita ng English. Lagi kasi kami pinagsasabihan ng mga guro namin sa subject na magsalita ng English kapag nag-rereport, maski pag-gawa ng mga assignments like, reflection, research paper at kahit ano pa na-involve ang pagsasalita nito, that's why I am so grateful to them even though it is a public school.

Nakita ko naman ang pagtango-tango ng kasamahan nila, tumingin naman sila sa resume ko. Hinintay kong magtanong sa akin. Tutok na tutok ako sa CEO habang sinusuri nito ang resume ko, kita ko kung paano kumunot ang noo nito, tapos sasalubong ang makakapal ng mga kilay nito, napatingin naman ako sa labi nito na napaka-nipis, kita ko kung paano ito gumagalaw. Kahit anong anggulo nito ay napakagwapo ng lalaking ito. Nakita ko naman kung paano siniko ng isang lalaki ang CEO at may binulong ito, nagtataka naman akong napatingin sa kanila ngunit agad na sumikdo ang puso ko ng bigla itong tumingin ng diretso sa akin. Tinaasan naman niya ako ng kilay kaya napa-iwas naman ako ng tingin sa kaniya.

"Why we should hire you?" napabalik ang tingin ko sa kaniya ng magtanong ito. Seryoso lang itong nakatingin sa akin. Napalunok naman ako doon sa titig niya. Humugot muna ako ng hangin bago nagsalita.

"I believe there are several reasons why you should hire me for this position. Firstly, I possess a strong combination of skills and experience. I am good in communication; I may not be a College graduate but I can do what the secretary do. Second, I am highly motivated and dedicated individual. I approach my work with enthusiasm and take ownership of my responsibilities. Lastly, I am known for my work ethic, attention to detail, and ability to work well under pressure. I thrive in fast-paced environment and am constantly seeking opportunities to learn and grow—"

"You are not qualified in my company Ms. Rodriguez." Diretsang sabi nito sa akin.

"b-but, why Mr. CEO?" agad na tanong ko sa kaniya. Agad naman nagsalubong ang makapal na kilay nito.

"Why are you asking me? You know what is your lacking Ms." Natahimik naman ako.

"But, w-why?" alam kong hindi ako qualified dahil hindi naman ako nakapagtapos ng isang degree, and that is my lacking in applying here. Pero sinubukan ko lang naman eh, ang hirap pala makahanap ng trabaho dito sa Maynila kapag hindi ka college graduate.

"You are asking me why? You know that we need a College Graduate and you are not, how I can be sure that you are good in this position?"

"I can learn—"

"I don't want to add that in my job. I want an experienced person who have experience of being secretary and also a person who have a degree." Parang punyal na tumama sa aking puso ang salita nito. I almost in the bridge of crying but I stop myself I don't want to see him that I am weak. But I can't stop my tears from falling. Kaya agd akong yumuko at palihim na pinunasan ito.

"You can go now." Matigas na sabi nito sa akin. Tumango lamang ako at kita ko ang awa sa mga mata ng katabi niya, malungkot akong ngumiti at tumayo sa aking inuupuan. Aalis na dapat ako pero huminto ako at diretsong tumingin sa asul niyang mga mata.

"I may not a have a degree but I know how to speak without hurting someone Mr. Miller." diretsa kong sabi saka agad na lumabas.

Dumeritso ako sa comfort room at naghilamos ng mukha, paano naman kasi agad-agad tumulo yong luha ko, dahil sa sinabi niya.

"Meron ngang degree ang sungit naman. Balang araw kakarmahin din siya! I guess he doesn't have girlfriend because of his attitude. Animo na parang pasan ang mundo!" dahil sa inis ko, sinipa ko yong trash can na nasa loob ng CR ngunit sa kasamaang palad tumama yong paa ko sa pader kaya impit kong napasigaw at paika-ikang kinuha ang paa ko.

"Kainis! Ang malas ko yata sa araw nato?"

Paika-ika akong lumabas ng CR, may mga taong napapadaan at nagtatakang napatingin sa akin tipid lang akong ngumiti sa kanila.

"Ang laki naman ng company na ito. Magkano kaya ang nagasto nila sa paggawa ng building nato? Sa pagkakaalam ko 15 floor ang nasasakaupan nito kaysa mga kompanya na nakikita ko." Palakad-lakad ako habang tinitignan ang kabuuan ng kompanya, hindi man ako natanggap at least nakapag-tour ako at saka lubos-lubosin ko na to.

Pumasok ako sa elevator at pinindot ang 15 floor kung saan alam kong rooftop yon kaya excited akong pumaroon at masilayan ang nasa ibaba at ma-ulap na langit. Ngunit sa pagbukas ng pinto ng elevator ang siyang pagkadismaya ko.

Hindi ito ang inaasahan kong Makita. Ang liwanag na gusto kong masilayan ay ang kadiliman naman psh! Iko-close ko na sana ang pinto ng elevator nang mapansin ko ang dalawang pinto sa harap nito at may front desk pa na alam kong para sa secretary yon at hindi ako nagkakamali sa CEO ang floor nato? Kita ko rin ang malaking lobby tapos may isang bintana na siyang nagbibigay ng liwanag sa floor na ito.

Hindi mo talaga mapapansin sa una ang double door dahil sa kulay na dark choco tapos samahan mo pang hindi gaano natatamaan ng liwanag at ang lamig din ditto meron naman kaunting design may mga vases na nakalagay sa tabi lamang pero all in all? It's an empty floor and makes you feel creepy.

I shook my head. I was about to press the close bottom when I hear a baby crying? Wait! What? It is coming from inside the double door. I didn't notice that door is a little open. Kaya siguro narinig ko ang iyak. Ang creepy talaga ng floor nato. Is this the reason why the secretaries quit their job because of this creepiness in this floor. Mabuti at nakaya nong masungit na lalaking yon? Pero yon nga ba ang dahilan o dahil talaga sa kasungitan ng lalaki. Masakit nga siya magsalita porkit hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral?

Because of my curiosity.

Tumungo ako sa double door at sumilip sa nakasiwang na pinto at gulat akong may tao doon, nakaharap sa akin ang likod nito at sumasayaw? Ehh!?

"Please, son can you stop crying?" familiar ang boses na yon ah!

Mas lalo lang umiyak ang bata. "Shh...shh...shh... what do you want my son?" tanong nito sa umiiyak niyang anak.

Wait a minute, kaping mainit! Is this Mr. Miller and that baby being his son?

What the fudge?!

At sa hindi sinadya ay natulak ko ang pinto kasabay ng pagtunog nito. Kita ko naman na natigilan ito at huminto sa pag-sayaw at agad na pumaling ang ulo nito sa akin.

Paktay!

"Hi!" awkward kong sabi.

Siya naman ay gulat na napatingin sa akin at sabay sabing. "What the fuck are you doing here?!" malutong na mura nito sa akin. at agad naman ako napatingin sa hawak niyang bata na mas lalong pumalahaw ng iyak.