Old friends • Bangtan •

5'

Hoseok'un anlatımıyla

Hani otobüste giderken o şanssız kişi olarak ayakta gidersiniz ve bir koltuktan tutunmak istersiniz ya bu insanın hayatının başlangıç serüvenidir. Eğer ayakta kalan kişi siz iseniz otobüsteki insanları daha iyi tanırsınız ve ayakta kalmaya çalışırsınız ama birinden destek almanız gerekiyordur, aslında otobüste bir sürü kişi vardır ama siz yine de yanınızda olan bir koltuktan tutunma ihtiyacı duyarsınız.

Hayatta böyledir, hayatınızda bir sürü insan vardır ama siz sadece hayatınızın en güzel ve özel anılarınızı geçirdiğiniz kişilerden güç alırsınız. Bir viraj olur hayatınızın en zor anlarınız yaşadığınız bir viraj o virajda sizin tutunmanız gereken kısım sadece yanınızda bulunan koltuktur.

İşte benim ilk zamanlarımda o koltuk annemin olurdu. Ama artık öyle değil.

Ben o şanssız kişilerden biriyim küçükken babası ve annesi tarafından o otobüsle çok erken tanışan bir yolcu...

Bundan 13 yıl önce annemi en son gördüğüm zaman 16 temmuz. "Anne demiştim en son," anne ben arkadaşlarım ile dışarı çıkabilir miyim?" "Tabii ki oğlum" demişti son oğlum dediği gün Jimin, jungkook ve diğerleri... yoongi, taehyung ve namjoon o gün herşeyin sonuydu. Son kez ona "Anne" demiştim, son kez "Taehyung saysın" demiştim ve son kez yoongi benimle gel demiştim Taehyung'u en son saklambaç oynarken görmüştüm bizi ararken, yoongi ve namjoon'u ise beraber saklanırken...

O günden sonra hiçbirini görmedim ne Taehyung ile yoonginin birbiri ile sürekli kavga edişini ne namjoon'un olgun bir kişi gibi konuşmasını ne de... ne de annemin o son sesini... Babam mı? Onu hiç görmedim bizi terk etmiş.

Anlayacağınız o güne kadar o otobüste bütün virajlarda, oturan kişilerin de zorlanacağını düşünürdüm. Sonradan öğrendim sadece ayakta olanlar zorlanırmış.

Birde sarsılmak var işte eğer tutunduğun bir kaltuk varya hani o koltuk eğer tutunursan sallanır. Bazen bunu da düşünmek gerekir.

Jungkook'un anlatımıyla

Hoseok hyung'un son kurduğu cümle hepimizin kafasını karıştırmıştı. Ne yani onlar önceden tanışmışlar ya da karşılaşmışlardı ve her ne olduysa çok da iyi bir karşılaştırma olduğu söylenemezdi.

"Jimin Jungkook'u Al ve eve gidin!."

"Ama hyung onların ne suçu var?"

Çokta tanımadığım birini savunmam çokta iyi birşey olmamıştı anlaşılan. Ama kötü birine benzemiyordu ve gözlerinden okunuyordu bu.

"JİMİN BİR DAHA TEKRAR ETMEYECEĞİM JUNGKOOK'U AL VE EVE GİDİN!."

Hoseok hyungun daha da şiddetli bir şekilde bağırmasının ardından Jimin beni kolumdan sert olamayacak bir şekilde tutmuştu ve sürüklemeye başlamıştı.

Yaklaşık 10 dakika sonra eve vardığımızda Jimin kapıyı hızlıca kapatmış ve kitlemişti.

Jimin niye bu kadar abarttın?

Ben mi abarttım Jungkook abartan onlardı.

Konuşuyorduk sadece?

Siz konuşuyordunuz o siyah saçlı çocuk beni sorguya bile çekti ne konuşmasından bahsediyorsun?

Jimin'in son sözünden sonra uzun bir süre sessizlik oldu. Ne o birşey söyledi ne de ben.

Saatler sonra bir kapı sesinin ardından sessiz bir şekilde hoseok hyung içeriye girdi. Tahminime göre Jin hyung da gelmişti. Hızlıca odadan çıktım ve aşağı indim.