Pano | Freenbeck | Fanfic

Chapter 17

WARNING: SPG ALERT!
READ AT YOUR OWN RISK!

Szymon's

After I slapped her cheek ay tumayo ako at tumakbo paalis.

Alam niya at kilala niya ko, ang tagal naming magkasama pero hindi niya man lang sinabi?

She's unbelievable!

"Mon, saan ka pupunta?" habol na tanong niya sa'kin pero hindi ko siya pinansin.

"Baby, please listen to me." sabi niya.

Baby mo mukha mo.

"Mon, please." habol habol niya pa rin ako.

"You have plenty of time to tell me who you are pero hindi mo man lang sinabi?" pasigaw na sabi ko dahil nasa likuran ko siya.

"Listen to me first kasi, saan ka ba pupunta? Pagabi na. Let's go back sa pwesto natin." sabi niya.

I don't care, uuwi ako.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad.

"Mon, matarik yung daan. C'mon." sabi niya.

Napatingin naman ako sa langit ng may tumulong tubig sa kamay ko.

Shit, mukhang uulan pa.

"Wrong timing." rinig kong bulong niya, dahil siguro sa ambon.

Wrong timing talaga, maghabol ka diyan.

"Mon! Isa!" tawag niya sakin.

Saan ba kami dumaan kanina? Nakalimutan ko.

Bigla nama akong napahinto sa pagtakbo dahil nahablot niya ang kaliwang braso ko.

"Please, listen to me." she said and hug me from behind.

"This will never fix if you'll just walk away." dagdag niya.

Pinaharap niya naman ako sa kaniya.

She kissed my forehead and hold my both cheeks.

"Let's go back okay?" sabi niya, walang ano ano ay tumango ako at bumuntong hininga.

"Gosh, lumalakas yung ulan." sabi niya at hinawakan ang kamay.

"Let's run." sabi niya, tanging tango lang ang sinagot ko.

Nagsimula kaming tumakbo dahil lumalakas na talaga ang ulan. Bakit ngayon pa?

"Be careful!" sabi niya sa'kin.

I don't know what happen but everything went in a slow motion as she is holding my hand while we are running.

I smiled when I saw how she grip on my hand like she doesn't want to lose me.

Bigla akong tumigil sa kalagitnaan ng pagtakbo namin, nagtataka naman siyang tiningnan ako.

"Bakit? May problema ba?" tanong niya sa'kin.

Tinitigan ko lang siya at ngumiti sa kaniya.

"Hindi ka pwede magtagal sa ulan, sakitin ka." nag-aalalang sabi niya.

She knows me well.

"You know that I'm allergic to shrimp, right?" tanong ko. I know that she purposely took my shrimp on my plate on her party.

"Yeah, I remember when we were a kid, you ate a shrimp at nahirapan kang huminga, doon natin nalaman na allergic ka pala sa shrimp." sagot niya.

"And you know my favorite food too?" tanong ko ulit.

"Of course, we used to asked Nanay to cook us kare-kare dahil paborito mo kaya naging paborito ko rin." napangiti ako sa sagot niya.

"You know me well." sabi ko.