Pano | Freenbeck | Fanfic

Chapter 15

Szymon's

I never planned to like her. I just found myself looking for her presence. Everytime that we spend our time to talk about Veina, hindi ko namalayan na nagugustuhan ko na pala siya.

I tried to stop this feelings by avoiding her, I tried everything I can just to stop this, but I can't.

Until that day has come.

The day that made me question everything.

The day that Veina confessed...

Flashback

"Mon, pwede ba tayong mag usap?" napalingon ako kay Veina na nasa likod ko.

It's Sunday kaya walang pasok at nandito ako sa bahay ngayon.

Tinigil ko naman ang ginagawa ko at lumapit sa kaniya.

"Ano yun, Veina?" tanong ko.

"Pwede bang sa likod tayo ng bahay niyo mag-usap? Yung walang makakarinig." she seems serious kaya tumango ako.

"Sige." sabi ko.

Nauna akong maglakad papunta sa likod ng bahay at nakasunod naman siya sa'kin.

"Ano nga yung sasabihin mo, Veina?" tanong ko sa kaniya.

"Mon..." tiningnan ko naman siya ng may pagtataka.

"Matagal ko ng tinatago 'to, hindi ko na alam kung kaya ko pa bang itago. Nahihirapan na ko sa tuwing nakikita kita, hindi ko man lang masabi sayo..." naguguluhan ko siyang tiningnan.

"Simula nung mga bata pa lang tayo, simula nung lumipat kami dito, we're both 10 years old back then..." putol niya sa sinabi niya at tumawa ng mahina.

"I make friends with you hindi man masyadong close but I'm still thankful." sabi niya sabay ngiti sa'kin.

"I like you, Mon. I really like you. I'm saying this right now dahil hindi ko na kayang itago sa sarili ko." pagkasabi niya non ay agad niyang hinawakan ang kaliwang kamay ko.

What happened? Bakit wala akong maramdaman sa kaniya? Kung dati ay abot langit ang kaba at ngiti ko pero ngayon, she's holding me but I can't feel anything.

"Veina..." sabi ko at nilayo ang kamay ko sa kaniya.

I look at her and starts realizing something.

Sam...

"I like you..." sabi ko na nakapagpakinang ng mata niya.

"but that was before." she looks at me na may pagtataka.

"What do y-you mean?" tanong niya.

"I was planning to confess sayo, all those flowers, chocolates and everything. It was my way to tell you that I liked you pero nagbago ang lahat, hindi ko rin maintindihan yung sarili ko kung bakit nawalan ako ng interest sayo. It was never my plan to like someone else bukod sayo pero biglang nagbago ang lahat."

Hindi ko alam kung ipagpapatuloy ko pa ba ang sasabihin ko because her eyes starts to look sad.

"Am I too late?" tanong niya.

"No, you're just in time to make me realize everything. I'm sorry, Veina." sabi ko.

This moment I thought I was going to be happy na sa wakas yung taong gustong gusto ko, umamin sa'kin na gusto rin ako.

"It's alright, I just want you to know about my feelings. But Mon..."

"Magkaibigan pa rin tayo ha?" sabi niya na naluluha na.

"Oo naman, we're still friends." sabi ko sabay ngiti sa kaniya.

Tumango naman siya at ngumiti sa'kin.