ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជំពាក់កម្ម (ចប់)

ភាគទី១៧

«ខ្វាក!!» អ្នកដែលភ្លេចខ្លួនថាខ្លួនឯងកំពុងតែប្រឡែងជាមួយភ្លើង ភ្ញាក់បើកភ្នែកធំៗស្ទុះស្ទាទាញអាវខ្លួនឯងបិទវិញ តែវាលែងទាន់ទៅហើយ ។

«អ្ហា៎...កំ...កុំអី...ហ៊ិកៗ»រាងតូច ត្រូវheeseungចាប់ហែកទាញអាវដាច់រហែកមួយទំហឹង ជ្រុះឡេវដាច់ជ្រុះរបាត់រប៉ាយពេញឥដ្ធមុននិងអោនមករក តែរាងតូចបែមុខគេចខ្ជឹបមាត់ណែន ព្យាយាមរុញច្រានទះតប់គេដើម្បីជួយខ្លួនឯង តែមិនបានផលគេប្រៀបដូចជាដុំថ្ម ឃើញរាងតូចកាន់តែគេចកំហឹងគេកាន់តែជ្រួលច្រាល ជាមួយប្រុសដទៃឯងគ្មានភាពអៀនខ្មាស់ តែចំពោះមនុស្សប្រុសដែលមានឈ្មោះថាជាប្តី ឯងបែប្រកែកប្រឆាំង បង្ហាញនៅភាពស្អប់ខ្ពើម គេមិនបានឈឺចាប់តែគេបែជាមានអារម្មណ៍ថាគេចាញ់ប្រុសអស់ទាំងនោះទើបចាប់ទាញមុខរាងតូចអោយងាកមករកមួយទំហឹងច្របាច់ថ្ពាល់រាងតូចខ្លាំងៗមិនខ្លាចរាងតូចឈឺចាប់កញ្ចឹង-ករាងតូច អោនថើបមួយទំហឹង មិនខ្វល់ថារាងតូចប្រកែកប្រឆាំងប៉ុណ្ណាឡើយ ។
«អ្ហឹម...អត់ទេ...ហ៊ិកៗ» រាងតូចព្យាយាមក្រវីក្បាល ទឹកភ្នែកសស្រាក់ ព្យាយាមគេចពីគេ ខ្លួនញ័រទទ្រើត ព្យាយាមអង្វរ ភ្លាមៗពេកគេធ្វើបែបនេះ
«ក...កុំ...ហ៊ិកៗ»តែពេលនេះគេប្រៀបបានទៅភ្នំភ្លើងដែលផ្ទុះទៅ មិនស្តាប់អីទាំងអស់ ថែមទាំងពេលនេះប្រើបាតដៃស្ទាបអង្អែលលើដងខ្លួនទាំងមូល ធ្វើអោយរាងតូចកញ្រ្ជោលភ្លាម ពេលគេដកមាត់ចេញពីមាត់តូចក៏បម្រះបានធ្វើអោយដៃមានសេរីភាព តែគេមិនបានខ្វល់ ។
«បង heeseung...កុំអី...ខ...ខ្ញុំដឹងខុសហើយ...ហ៊ិកៗ» jakeរហ័សចាប់ដៃគេដែលច្របាច់ដើមទ្រូងខ្លួនថ្នមៗ ទាំងភ័យខ្លាចយំអង្វរគេheeseungក៏សម្លឹងមុខនាងដោយគម្រាម មុននិងក្រវាសដៃjakeចេញមួយទំហឹង ច្របាច់ដើមទ្រូង ចំណែកដៃម្ខាងទៀត ក៏អង្អែលភ្លៅតូចមុននិងអង្អែលទៅរកចំណុចស្រៀវស្រើប រាងតូចចាប់ផ្តើមចាប់ដៃគេយំខ្លាំងៗត្បៀតជើងចូលគ្នា
«អ្វីដែលខ្ញុំស្អប់បំផុតគឺមនុស្សដែលបំពានសម្តីនិងខុសហើយនៅតែក្អេងក្អាង!» 
«ខ្ញុំសុំទោស...ខ្ញុំសុំទោស...ហ៊ិកៗ ខ្ញុំមិនធ្វើបែបនោះទៀតទេ ខ្ញុំមិនបំពានសម្តីបងទៀតទេ...ហ៊ិកៗ ... ខ្ញុំនិងស្តាប់តាមបងខ្ញុំនិងធ្វើតាមបងគ្រប់យ៉ាង ...ហ៊ិកៗ» រាងតូចលើកដៃសំពះ ទាំងខ្លួនញ័រទទ្រើតៗខ្លាចស្ទើផុតដង្ហើមមិនស្មានគេសាហាវឃោឃៅបែបនេះទេ ។
«មេត្តាខ្ញុំផង...ហ៊ិកៗ...ខ្ញុំមិនធ្វើបែបនេះទៀតទេ...ហ៊ិកៗ»តែគេនៅតែមិនព្រមឈប់
« ...ខ្ញុំខ្លាច...ហ៊ិកៗ» រាងតូចលើកដៃសំពះមិនព្រមដាក់ចុះ ទើបគេផ្អាកសកម្មភាពថយក្រោយមួយទំហ៊ាន ដោយរឹកពាត្រជាក់ស្រេបទាញអាវឃ្លុំខ្លួនឯងអោយមានរបៀបវិញ រាងតូចបិទភ្នែកដង្ហើមចូលជ្រៅៗពេលឃើញគេថយចេញ ក៏ទន់ជើងដួលក្រឹបទៅលើឥដ្ធទាំងជំហរ ជើងក៏ញ័រ ទើបគ្មានកម្លាំង បត់ ជើងលើឥដ្ធ ទាញអាវដែលដាច់រហែកមកបិទខ្លួនទោះជាមិនជិតក៏ដោយ អោយមានរបៀបវិញថ្នមៗ ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ខ្ជឹបមាត់ណែនប្រឹងទប់សម្លេងយំ ។
«នេះជាទោសសម្រាប់ឯង បើមានលើកក្រោយ ឯងគ្មានសំណាងដូចជាលើកនេះទៀតទេ ខ្ញុំនិយាយ ខ្ញុំធ្វើ បើឯងមិនខ្លាចធ្វើបន្តទៀតបាន» គេឈរនិយាយអោនមើលរាងតូចដែលយំញ័រខ្លួនទទ្រើត អោបខ្លួនមិនហ៊ានកម្រើក ។
«រាល់កំហឹងរបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែមានហេតុផលSim jaeyunឯងជាកូនប្រសារត្រកូលLee មិនថានៅទីនេះមានមនុស្សប៉ុន្មានអ្នកដែលស្គាល់ឯងទេ តែឯងត្រូវតែដឹងខ្លួនឯង ត្រូវមានកិត្តយស ឯងមិនអាចយកត្រកូលខ្ញុំទៅប្រឡាក់ប្រឡូសនិងកន្លែងទាំងនេះទៀតជាដាច់ខាត » ត្រកូលគេ មិនបានល្អស្អាតឥខ្ចោះតែក៏អាចមកកង្វក់ព្រោះតែរឿងគួរអោយអាម៉ាស់បែបនេះដែរប្តីជាស្តេចទោះស្អប់ តែប្រពន្ធគេមិនអាចមកបម្រើអ្នកណាដែរ ។
«សុំទោស ...ខ្ញុំមិនធ្វើទៀតទេ» រាងតូចតបទាំងស្អិតបំពង់កប្រឹងនិយាយទាំងខ្សោះសម្លេង ត្រឹមម្តងនេះគេរាងចាលពេកហើយ
រាងក្រាស់ក៏បែខ្លួនទៅផ្លាស់ខោអាវត្រឹមត្រូវវិញ មុននិងកាន់ខោអាវមួយសម្រាប់ក្នុងដៃគប់លើរាងតូចមួយទំហឹង ។
គេដឹងថានិងមានរឿង ទើបអោយKទិញមក ។
«អ្ហា៎!»
«ពាក់ទៅ ហើយត្រឡប់ទៅវិញ »
«...បាទ»រាងតូចខ្ញាំខោអាវក្នុងដៃណែន ឆ្លើយនិងគេតិចៗ
«ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ ឯងមិនមែនត្រឹមតែនៅក្នុងគុកទេ តែលើកនេះមានទាំងច្រវ៉ាក់ទៀត ច្រវ៉ាក់ដែលគ្មានរូបរាង តែអាចចងសេរីភាពឯងបានមួយជីវិត មនុស្សដែលខុសម្តង មិនអាចអោយខុសលើកទី២ទេ »រាងតូចងប្រុងក្រោកទៅបន្ទប់ទឹកផ្លាស់ខោអាវតែគេមិនព្រម
«...» ទើបទ្រាំផ្លាស់ខោអាវ នៅចំពោះមុខគេ យ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះដោយភាពអាម៉ាស់ ពេលរួចរាល់ គេបែខ្លួនចេញពីបន្ទប់ រាងតូចក៏ដើរតាម ។
ព្រោះគេពិតជាខ្លាច ខ្លាចមនុស្សស្ងប់ស្ងាត់ដូចជាLee heeseungណាស់ ខ្លាចរហូតសឹងតែមិនហ៊ានដកង្ហើមទៅហើយ ។