Yeni Komşu (ASKIYA ALINDI)

5. Kahvaltı

Bölüm sonunda sorduğum sorularda fikrinizi belirtirseniz çok sevinirim.

Bu kitap sadece eğlence için yazılmıştır!!
Ciddiye almayınız.
Lütfen chat e başka kitaplardan alıntı bişey yazmayınız. Rica edilir.

***

Eve gelmiş, yatağıma uzanmış düşünüyordum. Bugün olanları. Ve tabii olmazsa olmaz Ayas'ımı. Ayas'ım diyorum çünkü neden olmasın?

Saat ikiyi geçiyordu. Ben hayaller âlemine dalmışken, odamın kapısı açıldı. Annem başını uzatmış bana bakıyordu. "Kızım kalk sarma sar."

Şaşırmıştım. Gece gece ne sarmasıydı bu?
Lahana.
İç sesime yüzümü buruştururken ifademi hemen değiştirip kaşlarımı kaldırdım. "Gece gece!?"

"Yarın öğlen yeni komşularımıza götürürsün." dedi ve arkasını dönüp -muhtemelen mutfağa- doğru ilerledi. Giderken aynı zamanda, "Kalk Mahperi, kalk! Kaç yaşına gelmişim ben mi sarayım sarmayıda!?" diye söylenmeyi de ihmal etmedi.

Oflayarak yataktan kalktım. Her ne kadar sarma sarmak istemesemde sonuçta Ayas bir şefti ve benim de hünerlerimi göstermem lazımdı. Haksız mıyım? Tabii ki değilim.

Ay acaba Ömer'i de mi çağırsam. Dedikodu eşliğinde sarma sararız birlikte.

Hemen Ömer'in numarasını tuşlayıp, telefonu kulağıma götürdüm.

Çalıyor... Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.

Niye açmıyor bu huysuz? Kesin uyuyordur ama bende Mahperi'ysem onu uyandırırım.

Telefon üç kere daha çalıp kapanınca soluğu Ömer'lerin kapısının önünde aldım. Kapıyı çaldım.

Kapı açılınca karşımda Rukiye teyzeyi gördüm. "İyi geceler Rukiye teyze. Ben bir adet Ömer rica edebilir miyim?" dedim.

"Ne yapacaksın bu saatte Ömer'i? En son bana yardım etti ve yattı. Hayatta uyanmaz."

"Ne yaptırdın da bu kadar yordun çocuğu?"

"Bizde adettendir, bilirsin. Yeni komşuya ikram yaparız. Bende poğaça yaptım. E Ömer de boş durmasın, onunda katkısı olsun diye biraz yardım etti."

Güldüm. "Sen az önce hayatta uyanmaz mi dedin?"

"Evet. Yoruldu..." Rukiye teyze lafını tamamlamadan içeri daldım. Merak etmeyin terliklerimi çıkarmıştım kapının önünde.

Ömer'in odasına girdim. "Ömer!"

Ses yok...

"Ömer!"

Ses yok...

"Eğer kalkmazsam bir bardak su dökerim!"

Ses yok...

"Sen bilirsin." diyip Ömer'in odasından çıktım. Mutfağa girip, bir bardak buz gibi su doldurdum.

Ömer'in odasına tekrar girdim. Ve hiç düşünmeden suyu kafasından aşağı döktüm. Sıçrayarak uyanınca biraz ayılsın diye bekledim. Ki ayılmasa da artık yuh yani. Davar diye bağırırım yemin ederim.

Ayrılıp beni görmesi bir oldu.

"Ben donduysam, sen de yanacaksın Mahperi!" diyip beni kovalamaya başladı.

Odadan hışımla çıktım ve mutfaktan çıkmak üzere olan Rukiye teyzeyi koruma kalkanı olarak kullanmaya karar verdim.

"Rukiye sultan! Senin bu huysuz oğlun beni öldürecek!"