Yeni Komşu (ASKIYA ALINDI)

4. Mahalle Pikniği

Bu kitap sadece eğlence için yazılmıştır!!
Ciddiye almayınız.
Lütfen chat e başka kitaplardan alıntı bişey yazmayınız. Rica edilir.

***

Mahperi'nin Ağzından

O önümden ilerlerken ben hâlâ bu cümlede takılı kalmıştım.

"İşimiz zor anlaşılan"

Bana resmen benimle evlenir misin? diyordu.
Yuh Mahperi! Abart sende yani.

Ben cümlenin getirdiği mutluluğu yaşarken durduğumu hatta sırıttığımı, Ayas'ın "Eğer biraz daha orada beklemeye devam edersen, abinlerden biri katil olacak!" dediğinde farkettim.

Kaç dakikadır burada dikiliyordum? Bilmiyorum. Kendime gelip Ayas'a yetişmek için koşmaya başladım.

Yanına vardığımda, "Kendine geldin mi Boncuk?" dediğinde kalp krizi üstüne kalp krizi geçirdim. Bana boncuk mu demişti o?
Yok Mahperi. Asla öyle birşey demedi. Şizofren falan mısın sen? (!) Bazen başkasının iç sesi olsam diyorum!

İç sesimi umursamayarak mutluluğumu sürdürdüm.

"Burası değil mi? Eğer burası değilse Ömer'e dalabilirim." dediğinde kıkırdadım.

"Burası burası." dedim kıkırdamaya devam ederek.

Önden yürümeye başladım. Bir kaç adım ilerimizde Defne ile Ömer bizi bekliyorlardı. Onlara yetişince Ayas direk Ömer'in yanında olan Defne'yi kolunun altına alarak kendine çekip yürümeye başladı. Bu hareketine gülmekle yetindim. Onlar önden yürürken ben gülüyor Ömer ise şaşkın şaşkın gidişlerini izliyordu.

Ömer ile aramızda 5 adım vardı. Aramızdaki mesafeyi kapatıp kolumu -yetişebildiğim kadarıyla- omzuna attım. "Çok sıkı fıkı olmamaya çalış. Sonuçta abisi. Tabii ki kıskanacak. Yani düşünsene benim yanımda Ayas var. Böyle önden önden, muhabbet ede ede gidiyoruz. Abimlerde arkamızdan geliyorlar..."

"Ay tamam sus! Kavgayı falan düşünmek istemiyorum." dedi yüzünü buruşturarak.

Söylediği şeye gülüp, "Heh! İşte abimler nasıl oluyorsa, Ayas'ta öyle oluyor. Şimdi durduk yere dövülmek istemezsin diye düşünüyorum?"

Bana ters ters bakınca, "Bende öyle düşünmüştüm." dedim ve yürümeye başladım.

Sonra Ömer de bana yetişince birlikte Ayas ile Defne'nin yanına gittik. Biz gelince Ayas, Defne'yi daha çok kendine çekti. Ömer ise bu duruma kafasını başka yere çevirip -Ayas'ın göremeyeceği şekilde- göz devirdi. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

Sonra hep beraber annemlerin yanına gittik. Ben konuşmaya başladım. "Anne, bunlar Ayas ve Defne. Yeni komşularımız. Karşımıza taşındılar."

"Yaa öyle mi? Merhaba gençler." dedi Rukiye teyze.

"Merhaba." dediler gülümseyerek.

O sırada Güney abimin sesi duyuldu. "Mahperi!" diye bağırıyordu.

Bıkkınlıkla, "Ne var be? Mahperi, Mahperi! Ömrümü yedin!" dedim.

"Abiye bağırılmaz! Hem siz nereden geliyorsunuz?" dedi beni susturarak. "Bunlar kim?" dedi çenesiyle Ayas ve Defne'yi gösterirken.

"Onlar yeni komşularımız. Karşı apartmana taşınıyorlar." dedi Ömer. "Kolileri taşıyorlardı. Bende yardım ettim."

Sonra Kuzey abim yanımıza geldi. Ömer'in söylediklerini duymuştu. Gülümseyerek, "Hoş geldiniz gençler." dedi.