"အင့်..."
အရင်းနှီးဆုံးကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးလေးအနားမှာရှိမနေခဲ့တာကိုအိပ်နေရင်းကနေသူသတိထားမိလိုက်တယ်..မျက်ခွံတွေပင့်တင်လိုက်တဲ့အချိန် လေကြောင့်လူးလွင့်နေတဲ့လိုက်ကာစလေးကိုပဲတွေ့လိုက်ရပြီး အိပ်ယာခင်းလေးဟာလည်းအေးစက်စက်ဖြင့်..
"ညကပြန်မလာဘူးလား"
"ရွှေချိုး"
"ဟုတ်"
ဇီဇဝါပန်းလေးရင်ဝယ်ထိုးလို့အလှတရားလေးကအခန်းထဲတစ်လှမ်းချင်းဝင်လာခဲ့ကာသူ့ပါးနှစ်ဖက်ဆီလည်းတရွှတ်ရွှတ်နှင့်နမ်းရှုံ့ပစ်သည်။
"အင့်..မျက်နှာမသစ်ရသေးဘူး"
"အိပ်ပုတ်လေး ကျောင်းနောက်ကျနေပြီဆိုတာသိရဲ့လား"
"သိတယ် အဲ့ဒီ့ထက်ပိုပြီးအရေးလုပ်ရမှာက ဟင်္သာဘယ်ရောက်နေတာလဲ"
"မသိဘူးလေ ရေချိုးခန်းဝင်နေတယ်မဟုတ်ဘူးလား"
"မဖြစ်နိုင်တာ သူရေချိုးခန်းဝင်နေရင်ကျုပ်ကိုနှိုးမှာပေါ့ကိုသက္ကရဲ့ ဦးဇော်ခေါ်သွားတာညကတည်းက အခုထိပြန်မရောက်လာတာ "
သက္ကတွေးဆဆလေးဖြစ်သွားရပြီးပြုံးလိုက်မိရင်း..
"ကဲပါ ကိုယ်လိုက်ရှာလိုက်မယ်လေ မင်းကရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီးကားပေါ်ကစောင့်နှင့် နော်"
"ဖြစ်လို့လား ကျုပ်စိတ်ပူလာပြီ ဦးဇော်ဆီရောက်နေတာကအကြောင်းမဟုတ်ပေမယ့် ဦးဇော်ဆူလို့ကြောက်လန့်ပြီးတစ်နေရာရာပြေးထွက်သွားရင်ကအကြောင်းဆိုးပြီ"
ခေါင်းတစ်ကုတ်ကုတ်နှင့်ကောင်လေးအားမျက်နှာလေးဆွဲမော့လိုက်ပြီးအကြည့်ချင်းဆုံစေကာ
"စိတ်မပူနဲ့ မင်းအကိုကို ကိုယ်ရအောင်ရှာပေးမယ် သွား...ရေသွားချိုးတော့"
"ဟင်း...ဒီကောင်ကအူကြောင်ကြောင်နဲ့မို့လို့ပြောနေရတာပါ "
"အင်း ကိုယ်နားလည်ပါတယ် "
ပြောလည်းပြော နှုတ်ခမ်းဆူဆူလေးကိုလည်းဖိကပ်နမ်းလိုက်မိ၏။
"အွန့်.."
"ဟားဟား မျက်လုံးလေးပြူးလာတာချစ်လိုက်တာဗျာ"
YOU ARE READING
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
