"ရွှေချိုး"
"ဟေ"
"ဖြိုးခန့်တစ်ကောင်လည်းမတွေ့ပါလား ဟမ်"
"မတွေ့ဆို မင်းအကောင်ကဘယ်နေရာမူးပြီးအိပ်နေလည်းမှမသိတာ ပြန်လာမှာပေါ့ ထားလိုက်"
"ပြန်လာမှာတော့သိပါတယ် ဒါပေမယ့် ငါကစိတ်ပူလို့မေးတာ ဇင်ထက်နဲ့ကပြသနာဖြစ်ထားတော့ ဒီကောင်တစ်ခုခုလုပ်နေမှာစိုးလို့"
"မလုပ်ပါဘူး စိတ်ပူမနေနဲ့"
"ဟေ့"
ဟင်္သာစိတ်ပူနေဟန်ရှိတာကြောင့်ပြေရာပြေကြောင်းပြောနေရင်း အနားကိုသက္ကရောက်လာတာသတိထားမိသွားရသည်။
"ကိုသက္က ကျောင်းပေါ်မှာအေးဆေးမနေချင်ဘူး ဒီမှာတမင်းဟင်းချက်နေတာ မီးခိုးငွေ့တွေနဲ့ကို"
ပြောစကားပင်မဆုံးလိုက် သက္ကလက်တွေကရွှေချိုးလည်တိုင်ကိုသိုင်းဖက်လာခဲ့ပြီးပုခုံးပေါ်ခေါင်းလေးတင်လာခဲ့သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ နေမကောင်းဘူးလား"
"ကောင်းပါတယ် ကိုယ်မင်းနဲ့တစ်စက္ကန့်လေးတောင်မခွဲချင်လို့ ဒီအထိဆင်းလာတာ"
"ဟဲဟဲ ကိုသက္ကကတော့ဗျာ ကျုပ်ကိုချုပ်နေပြန်ပါပြီ "
"ချုပ်တာမဟုတ်ဘူး ချစ်တာ ကိုယ်ကမင်းကိုသိပ်ချစ်တာလေ"
"အာ...တော်ပါတော့ ဟင်္သာမျက်နှာကြီးအီးမှန်နေပြီ"
တစ်ကယ်ပဲဟင်္သာတစ်ယောက်ရှုံ့မဲ့လို့နေတယ်။သူ့ရှေ့တင်အမူပိုအကဲပိုပြနေတဲ့အတွဲကိုအမြင်ကတ်လွန်းလို့တည်လက်စထမင်းအိုးလေးကိုသာဟိုမွှေဒီမွှေလျှောက်မွှေနေရှာတယ်။
"ကိုယ်တို့ပြန်ကြမယ်လေ အိမ်ကိုပြန်ပြီး ကိုယ့်မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်းရှေ့မှာမင်းကိုထုတ်ပြချင်နေပြီ"
"ဘာကိုပြောချင်တာလဲ ကျုပ်ကိုတည့်ပြောပါ"
"အင်း ကိုယ်မင်းနဲ့တရားဝင်လက်ထက်ချင်တယ်"
ရွှေချိုးလည်ပြန်ကြည့်လာတယ်။ခပ်ရေးရေးလေးပြုံးပြအပြီး ဟင်းဆီတွေပေရေနေတဲ့လက်အစုံကိုရေသေချာဆေးပြီးမှသက္ကမျက်နှာကိုထိတွေ့လာရင်း
YOU ARE READING
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
