"ကိုသက္ကဒဏ်ရာသက်သာရဲ့လားဗျ"
"နည်းနည်းလေးစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်တာကလွဲရင် ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ်"
"ဟုတ် တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ပြောနော် အောင့်ခံမနေနဲ့ ကြားလား"
"ဟက်...လူကြီးလေးကျနေတာပဲ ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာ"
ခရမ်းရောင်ခေါင်းလုံးလေးကိုဆွဲဖွရင်းဆိုတော့ရွှေချိုးတစ်ယောက်သွားအဖြီးသားနှင့်
"စိတ်ပူတာပေါ့ဗျာ ကျုပ်လူကြီးက ဖြစ်လို့ဖြစ်နေတယ်လည်းပြောချင်မှပြောတာကိုး..ကျုပ်မသိလိုက်ခင်မှာတစ်ခုခုများဖြစ်နေခဲ့ရင်.. "
"ကိုယ်တစ်ကယ်အဆင်ပြေပါတယ် စိတ်မပူနဲ့တော့..နော်"
"ဟင်း...ဟုတ်"
ကုက္ကိုလ်ပင်တွေတစ်ဖက်တစ်ချက်စီရှိနေတဲ့အရိပ်ရရွာလမ်းမကြီးပေါ်ခြေလှမ်းတစ်ချို့ရှုပ်ထွေးနေခဲ့တယ်။
"Daddyက ရွှေချိုးတို့နှ်ယောက်ကိုတင်တောင်းဖို့တဲ့ သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေဆရာတော်ဘုရားဆီလျှောက်နေတာ"
"ဘုရားရေ..ဦးဇော်ကအဲ့ဒါဘာလုပ်တာလဲ "
သူ့မျက်ခုံးလေးတွေတွန့်ကွေးကုန်တယ်။ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုပိုင်ဆိုင်မှုတွေသုံးပြီးဝယ်ယူနေတာလားလို့တွေးလိုက်မိပေမယ့်..
"Daddyကမင်းတို့ကိုအရမ်းတန်ဖိုးထားတာ ဟင်္သါကိုလည်း တင့်တင့်တယ်တယ်လေးပဲတောင်းရမ်းယူချင်တယ်လေ ဒီ့အတွက်စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကိုယ်လည်းမင်းကိုအကုန်ပုံပေးအုံးမှာ"
"ခက်တာပဲ ကျုပ်ကကိုသက္ကရှိနေရင်ရပါပြီ.."
"ဟားဟား.."
သူပဲသက်ကြီးကံကောင်းချင်တာလားလို့ရွှေချိုးတွေးနေမိတယ်။ယောက်ျားချောချောလေးရတဲ့အပြင် မကြာခင်ချမ်းချမ်းသာသာဇိမ်ကျကျနေရတော့မည်လေ..တစ်ရွာလုံးကလေးအစခွေးအဆုံးလယ်စိုက်ပြီးအသက်မွေးလာတဲ့လက်ပံကုန်းရွာသားတ်ယောက်အနေနဲ့တော့ တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ်တွေးမထားမိတဲ့ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုတွေပဲ..
"ရွှေချိုး"
"ဗျာ"
"ကိုယ့်ဆီကတောင်းဆိုချင်တာများမရှိဘူးလား"
YOU ARE READING
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
