"သက္က"
"အင်း မင်းခန့်သက်သာလား"
"သက်သာတယ် စကားတွေတော့တစ်ချက်တစ်ချက်ထထပြောနေတာပဲ "
"အင်း"
ဝရုန်းသုန်းကားဝင်လာတဲ့သူ့ဆီမင်းခန့်ကပြုံးလို့ကြည့်နေရှာသည်။နှုတ်မှလည်းအကြောင်းအရာတစ်ချို့ပြောချင်သည်ထင်ပါ့..
"ဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်ခုခုပြောချင်တာလား"
"အင်း မင်းရော လဲ့နိုင်ကိုရော... ပြောချင်တာ"
"ငါလည်းနားထောင်ရမှာလား"
"ဟုတ်တယ်"
လဲ့နိုင်တစ်ယောက်မျက်လုံးအပြူးသားလေးနှင့်ကြည့်နေပြီးမှ
"ဘာကိစ္စလဲ"
"ဟန်သူ့ကိုလေ ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ပါနော် "
"မင်းပြောမှာငါသိတယ် ဆက်မပြောနဲ့တော့"
"နားထောင်ပါသက္က ငါ..ငါတောင်းဆိုတာပါ"
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်အမှားလုပ်ခဲ့တဲ့အတွက်တော့အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိလျစ်လျူရှုထားရမှာပဲမင်းခန့် အဲ့ဒါတွေပြီးရင်တော့ငါတို့စိတ်ပြန်ပြေချင်ပြေမှာပါ မင်းတွေးစရာမလိုဘူး"
"ဒါပေမယ့်.."
"အဲ့ဒီ့လောက်ထိတွေးပေးမနေနဲ့ နင့်ကိုသူကသူငယ်ချင်းဆိုတာလေးတောင်မထောက်ပဲထင်ရာလုပ်ပစ်ခဲ့တာ ဒီလောက်တော့သူနာကျင်ရပါစေ ထားလိုက်"
"နင်ဘာသိလို့လဲ"
လဲ့နိုင်မျက်ဝန်းလေးတွေပြူးကျယ်သွားခဲ့ရတယ်။ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ကုတင်ပေါ်လဲနေတဲ့လူကသူမကိုထဟောက်သည်တဲ့လေ..သက္ကကိုယ်တိုင်တောင်အနည်းငယ်လန့်မိသွားသလိုပါပဲ..
"ချစ်မင်းခန့် ဘာလို့အားကုန်အောင်လုပ်နေလဲ ပင်ပန်းတယ်"
"မင်းတို့မသိတာတွေဟန်သူ့မှာအများကြီး သူခံစားနေရတယ် နာကျင်နေရတယ် အဲ့ဒါကိုငါကသိနေတယ် ဒီလိုပတ်တီးတွေနဲ့မှဒဏ်ရာလို့သတ်မှတ်နိုင်တယ်ဆိုလည်းမင်းတို့အတွေးတွေကိုပြောင်းလဲပစ်ပြီးဟန်သူ့ရင်ထဲကိုဝင်ကြည့်ပေးကြ..."
"သူကဘာကိုနာကျင်ရတာလဲပြော အရာရာပြည့်စုံနေခဲ့ပြီးသားကိုမင်းကိုဘာ့ကြောင့်အခုလိုအနိုင်ကျင့်ရတာလဲ "
YOU ARE READING
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
