HANA

Bölüm 17

Not: Merhaba az sayıdaki sevgili okurlarım :) Sınavlarım bitti şükür:) Yeni bir bölümle karşınızdayım. İnşallah beğenirsiniz:)

**

''Abi tabi sana söyleyecektik. Sadece..''

''Sadece ne Ceyhun? Kandırabildiğiniz kadar kandırıp, saklayabildiğiniz kadar sakladıktan sonra mı?''

Tarık abi çok gergindi. Haklıydı da. Suratıma hala bir yumruk yemediğim için şanslıydım. Sonuçta söz konusu olan kız kardeşiydi.

''Hayır. Daha iki hafta oldu abi çok yeni...Bee..ben ciddiyim.'' Diyecek fazla bir kelime bulamıyordum. Adamın kız kardeşi mevzu bahisti sonuçta. Ben Cemre için bu kadar sakin olamazdım sanırım. Şimdiye yumruğu geçirmiştim. Ama Tarık abi mantıklı biriydi; Hana ile de konuşarak bir karar vereceğini biliyordum. Tek isteğim Hana'nın üstüne gitmemesiydi.

'' Bir süre seni gözüm görmesin Ceyhun! Davan için de iki hafta sonra gel! Ben bir şey diyene kadar da Hana'yı görmeyeceksin!''

Bana her şeyi diyebilirdi ama Hana'sız kal diyemezdi.

'' Abi Hana'yı görmeden duramam ben!''

''Ne dedin sen?''dedi kaşlarını kaldırarak, ortamı kızıştırıyordum.

'' Duydun abi! Ben onunl...''

'' Elimden bir kaza çıkmasını istemiyorsan defol Ceyhun! '' Arkasını döndü ve sinirli bir şekilde yanımdan uzaklaşmaya başladı. Onun öylece gitmesine izin veremezdim.

'' Tarık abi!''

'' Ceyhuunnn! Sınırlarını zorlama!''

'' Abi ben onsuz olamam! Yapma nolur!''

'' Laftan anlamıyorsun herhalde sen! '' Biz kaşlarımızı çatmış birbirimize bakarken Hana koridorun sonunda gözüktü.

'' Abi! Ceyhun! Napıyorsunuz!'' dedi endişeyle yanımıza gelerek,

'' Ben sana arabaya git demedim mi Hana?'' diye Hana'ya kükredi Tarık abi bu sefer.

'' Abi yapma bir dinle!''

'' Hana!!'' dedi ve dış kapıyı gösterdi parmağıyla. O sırada Hana'nın önüne geçtim ve

'' Tarık a..'' Gözümün üstüne yediğim yumrukla yere yığılmıştım. Kedi gibi görünüyordu ama sağlam geçirmişti. Alışık olmasaydım bayılabilirdim. Ben yere kapaklandığım sırada Tarık abi Hana'yı kolundan tutarak hastaneden çıkardı. Zar zor seçebilmiştim. Nedense içimde bir öfke yoktu. Amacım da buydu zaten. İçindeki kini kusmasını istemiştim Tarık abinin. Ve başarmıştım. Gıcıklık konusunda harikaydım. Etraftaki bazı hemşirelerin üstüme kapamasıyla artık yerden kalkmam gerektiğini anlamıştım. Hep bir ağızdan '' İyi misin doktor bey!'' deyip duruyorlardı. Ağzımdaki kanı umursamayarak doğruldum ve gülmeye çalıştım.

'' Aaa tabi ki iyiyim hahah.'' Dedim ve bir kahkaha patlattım. '' Arada yemeyince olmuyor.'' Dedim ağzımı göstererek.

'' Napıyorsun abicimmmm! Gel hadi gidelim!'' dedi Barış koluma girerek ve beni topluluktan uzaklaştırdı.

**

''Aaahh! Lan yavaş!''

'' Rahat durmuyorsun ki sersem herif!''

'' Amma ağır elin var Barış be! Hemşirelerin bayan olması insanların sağlığı açısından cidden daha iyi sanırım.''

'' Ben hemşire değilim ama.''