HANA

Bölüm 25/FİNAL

** Arkadaşlar bilgisayarıma format atıldığı için hikayemi başka bilgisayara koymuştum. Bu sebeple uzun zamandır yazamadım. Ayrıca bu yıl sınav senem Kpss'ye hazırlanıyorum.. Hepinizden özür dileyerek hikayenin ''Final''ini sizlerle paylaşıyorum. Okuyan arkadaşlarım 2 ay bunun için mi bekledik diyebilir lakin daha fazla uzatmak istemedim. Kısa ve öz olsun dedim.. Hepinize keyifli okumalar :) Beni okuyanlara da çok teşekkürler :) Yeni hikayelerde görüşmek üzere... Allah'a emanet olun :))

'ELVEDA HANA!'' duyduğum silah sesiyle gözlerimi kapadım, açtığımda ise yere yığılmış olan Naim'İ gördüm. NE NAİM'Mİ? Hana yüzüne sıçramış olan kan ile gözlerini fal taşı gibi açmış Naim' e bakıyordu. Ateş eden kişinin uzun boylu, gür sakallı biri olduğunu gördük. Yağız elindeki silahı yere attı ve yanımıza yaklaştı. Önce beni çözdü,

''Neden yaptın Yağız?''

'' Benim de Naim'den almam gereken bir intikam vardı diyelim!''

'' Ceyhuunn!!''

'' Hana!''

Hana yanıma geldi koşarak ve bana sarıldı,

''CEYHUN! Neler oldu! Ben hatırlamıyorum hiçbir şey!''

'' Beni hatırlıyor musun bari?''

''Evet herhalde! Ama seni kaçırmış olmaları gerekiyordu!''

'' Keşke beni kaçırsalardı!''

'' İyisin demi Ceyhun? En son hatırl..hatırla... Ceyhun hatırlamıyorum ben nasıl? Seni bekliyordum evin önünde en son bee.beenn...''

'' Tamam tamam sen düşünme bunları hele burdan bi çıkalım..''

Polisler içeri girdiğinde Yağız ne kaçmaya çalıştı ne de başka bir şey yaptı. Suçunu kabul ederek ama pişman olmayarak karanlık dehlizlere doğru yol aldı. Arkasından bakakalmıştım. Naim i neden vurduğunu hiç bilmiyordum ama sonunda amcam olacak sersem herif yakamızı bırakmıştı. Daha doğrusu bırakmak zorunda kalmıştı. Hana'nın elinden tutarak önce hastaneye götürdüm, muayene ettirdim. Başına şiddetli darbe aldığı için geçici olarak hafızasını kaybetmiş; ardından da silah sesleri ve korkunç olaylar nedeniyle hafızası geri gelmişti. Kız üç hafta içinde şok üstüne şok yaşamıştı. Bütün bunlar benim hasta amcam yüzünden başımıza gelmişti. Ama artık hepsi geride kalmıştı...

**

3YIL SONRA

''Abbb...abeee...''

'' Anne dedi! Vallahi anne dedi!'' Hana elindeki çayı masaya bıraktıktan sonra yerde yaşından büyük oyuncukları ağzına sokan oğlunun yanına fırladı.

'' Aman da aman benim güzel oğlum anne mi demiş? Amaann...''

'' Ne annesi Hana? Sen de canım... çocuk garip sesler çıkarıyor sen de anne dedi sanıyorsun. Hem daha 9 aylık farkındaysan.'' Ceyhun sinsi gülüyor, Hana'yı sinirlendiriyordu.

'' Kıskanma anne dedi diye.. ''

'' Baaa....aaaa''

'' Aha duydun! Duydun işte! Baba dedi.. Haaahhaa gördün mü Hana hanım baba dedi babaaa. Gel bakayım aslan oğlum benim oh mis gibiymiş.''

'' Hııı hiçte bile baba demedi. Hem sen demedin mi daha 9 aylık diye?''

'' Bizimki erken konuşacak yahu.'' Hana gülerek Ceyhun'un yanağına bir öpücük kondurdu ve ekledi,

'' Ne dediği hiç önemli değil.. Sağlıklı ve hayırlı bir evlat olsun da..''

'' Evet birtanem haklısın...''

'' E hadi bakalım annemlere gidicez Ceyhuncum.'' Hana oturduğu yerden ayaklandı, Ceyhun ekledi,

'' Ama görürsün ilk baba diyecek yine de ...'' Hana koltuğun üzerindeki minik yastığı aldığı gibi Ceyhun'un kafasına fırlattı.

'' Anne diyecek! '' Bir yandan gülüyorlar bir yandan birbirleriyle uğraşıyorlardı.

'' Aşkım napıyorsun çocuğa gelecek yastık!'' Hana minik oğlunu kucaklayıp odasına gyinmeye doğru gitti. Ceyhun arkasından seslendi,

'' BABA DİYECEK BABAAA....''