OLeander • Minsung

XX(finoş)

~3 yıl sonra~

Şu an 3 kardeş konuşmadan salonda oturuyoruz. Üçümüzün de çıtı bile çıkmıyor.

Salonun koltuğunda oturuyorum. Tek yaptığım şey tepkisizce beyaz duvarı seyretmek. Sanki 10 dakika önce hıçkıra hıçkıra abimin omzunda ağlamamışım gibi.

Abim Jungkook hyung ile sonsuz olduğunu umdukları bir hayata başladılar ve evlendiler. Bugün de yeni eve yerleştiler.

Bu yaşıma kadar 1 haftadan fazla abimden ayrı kalmadım. Şimdi ise yuvalarımız ikiye ayrıldı.

Bu söylediklerimle kızgın olduğumu ya da hayal kırıklığı yaşadığımı düşünebilirsiniz. İkisi de yok bende. Onların adına o kadar mutluyum ki. Zaten çok uzun zamandır en büyük hayalleri buydu, ayrı eve çıkmak.

Jeongin'le görüştüm. Benim kadar üzgün değil. Tabii onun da içinde bir burukluk var ama asla benimki kadar olamaz. Çünkü Jeongin'in yanında olan bir annesi, bir babası, bir de kız kardeşi var. Benimse ne bir annem ne de bir babam var.

Evet, biliyorum abilerim yanımda ama aynı olmuyor işte. Sonuçta abinin yeri ayrı, annne-babanın ayrı.

Normalde olsa ikisi de yanıma gelir, beni teselli ederlerdi. 'Merak etme', 'Biz buradayız' derlerdi. Ama şuan kimsenin kimseyi teselli edecek enerjisi yok.

Bütün sorumluluk Chan'a yüklendi şu anda. Bu zamana kadar anne rolünü de baba rolünü de üstlenen Taehyung'du. Şimdi bu roller Chan'a ait.

Yarım saat önce "kurtulduk, bi oda boşaldı" şakaları yapan Soobin şuan bambaşka bir ruh halinde. O da ikimiz gibi sesini çıkarmadan derin düşüncelerle lanet duvara bakıyor.

Lise bitti, herkes üniversite öğrencisi artık. Okul başlayalı 2 ay oldu. Üniversiteyi seviyorum, güzel bir havası var.

Hyunjin ve Felix ayrı şehirlere taşındılar. Felix'in taşındığı şehir bizim şehre çok olmasa da yakın. Ama Hyunjin ülkenin öbür ucunda yaşamaya başladı.

Her gün çorap gibi sevgili değiştiren Soobin bile hayatının aşkını buldu. İsmi Soojin. 1 yıldır çıkıyorlar ve çok mutlular. İsimleri de benziyor.

Sevdiklerimden teker teker uzaklaştığımı hissediyorum. Abilerim hep sevgililerinin yanında -evet ben de öyleyim- biri zaten direkt evden ayrıldı, arkadaşlarım şehir dışına taşındı, diğerleriyle de okuldan dolayı çok nadir görüşebiliyoruz.

Şuan bir tek Minho'm var. Beni hiç yalnız bırakmıyor. Mutluluğumuz, kızgınlığımız, üzüntümüz, acılarımız hep beraber.

Ben de aynı şekilde onun her anında yanında olmaya çalışıyorum. Mutluysa beraber sevinmeye, derdi varsa beraber üzülmeye çalışıyorum. Bunu başarıyorum ya da başarmıyorum, ne olursa olsun yetersiz hissediyorum.

Hiçbir zaman kendimi ona karşı yeterli hissedemiyorum. Neredeyse yaptığım her şey onun yaptıklarının yanında bir hiç olarak kalıyor. Her seferinde onu hak edecek ne yapmış olabilirim diye düşünüyorum.

Chan ile Seungmin sonunda birbirlerine aşkını ilan edebildiler. Yaklaşık 1 yıldır beraberler. 2 yıl boyunca "flört" adı altında birbirlerinden kaçıyorlardı. Gerçekten inanılmaz.