bot hareket etmişti ama gem halen bota binmiyordu, kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. gem'in beni gerçekten bırakmak istemediğini biliyordum, bot hareket ederken gözlerimin içine bakıyordu. gözünden yaş akmıştı, bunu fark ettiğimi görünce arkasına doğru döndü. birbirimiz olmadan yaşayamayacağımızı ikimizde çok iyi biliyorduk. ayağa kalktım, bot gemiye yakın iniyordu ki botun kenarına doğru yaklaşıp geminin alt tarafına doğru atladım. bana şaşırmış gözlerle bakan winny ve satang'a karşı "özür dilerim! siz gidin, gem olmadan hiçbir yere gidemem! özür dilerim ama onu bırakamam!" satang anlamış gibi bakıyordu ve bağırarak "ölürseniz sizi affetmem, ikinizde sağsalim geleceksiniz fourth! bana söz ver!" gözleri dolmuştu, sesi uzaktan geldiği için kelimelerini anlamam zorlaşıyordu. bağırarak "söz veriyorum!" dedim ve arkamı dönüp gem'in yanına doğru koştum, tüm gücümle yukarıya çıkıyordum, *onu bırakıp gitme fikri kalbimi çok acıtıyordu, onsuz yaşayamazdım. hayatımda ilk defa aşık olmuştum, o benim hayatımda gördüğüm en yakışıklı, en kibar çocuktu.* bu düşünceler aklımdan geçerken ağlıyordum. yukarıya vardığımda yerde oturuyordu, gözleri kapalıydı ve kafasınıda duvara doğru yaslamış bir şekilde hıçkırarak ağlıyordu...
uzaktan onu öyle görmek canımı o kadar yakmıştı ki, kalbime on bıçak saplanma hissiyle aynı his olduğuna yemin edebilirdim. yavaşça yanına doğru yaklaşıp çöktüğümde konuşmaya başladı "nolur beni yalnız bırakın! bu hayatta en değer verdiğim kişiyi biraz önce yalnız bırakmak zorunda kaldım, onun artık bensiz devam etmesi gerekiyor!" bu sözleri söylerken gözlerini açmıyordu, beni başkası zannetmiş olsa gerek çok acı çekiyor gibiydi ki acı bir bağırışla "ah kahretsin! çok canım yanıyor!" diyerek ağlamaya devam etti. daha fazla dayanamayıp ona sarıldım "sevgilim, nolursun böyle yapma! beni çok üzüyorsun..." gözlerimden gelen yaşlarla konuşmuştum. kafasını kaldırıp bana baktığında şok olmuş gibiydi, beni kucağına doğru çekti ve bana sımsıkı sarıldı. "fourth! bebeğim özür dilerim senden özür dilerim! çok canım yanıyor, seni bırakamıyorum..." ikimizde çok kötü ağlıyorduk çünkü canımız yanıyordu ve ikimizde bu gemide öleceğimizi biliyorduk...
gemi som hızıyla batmaya devam ediyordu, gem'in kucağında ona sarılırken arkamızdan geçen bir görevlinin en fazla bir saat sonra geminin, denizin altını boylayacağını söylediğini duydum. demek ki sevgilimle son bir saatim vardı, burdan onunla çıkmayı çok istiyordum ama gem hastaydı ve botlar çoktan yola çıkmıştı bile. yavaşça ağzımı aralayıp "gem?" ona seslenmiştim "hmm? bişey mi oldu güzelim?" sesi çok huzur vericiydi "burda öleceğiz biliyorsun değil mi?" uzun bir sessizlikten sonra "biliyorum güzelim, ama sana bişey olmaması için elimden geleni yapacağım!" bu sözleri söylemişti. deniz çok soğuktu kaç saat bu soğuk suda dayanabilirdik bilmiyorum ama gem'in bu hasta haliyle dayanamayacağı kesindi. "gem ne olursa olsun buradan ya birlikte çıkacağız, yada birlikte öleceğiz! beni anladın mı? buradan kimse tek başına çıkmayacak!" ayağa kalkmıştım, kızarmış yanakları ve gözleriyle bana bakıyordu. onu elinden tuttum ve ayağa kalmasına yardım ettim, "gidip can yeleği bulalım bebeğim!" deyiverdim onaylarcasına bana baktığında gidip duvarın orda duran son kalmış can yeleklerini almıştık. artık resmen ya ölecektik ya da yaşayacaktık...
geminin elektrikleri gidip gelmeye başlayınca sona yaklaştığımızı hissedebiliyordum, çok korkuyordum ama gem'e belli etmemem lazımdı. gem'in elini sıkı sıkı tutuyordum ve gözlerimi yummuştum ta ki "bebeğim korkma geçecek tamam mı? sana bunları yaşattığım için özür dilerim"demesiyle gözlerimi açtım ve kafamı sevgilime çevirdim. yine ve yine özür diliyordu, özür dilemekten hiç bıkmıyor mu diye düşünürken benimde her bişey olduğunda özür dilediğim aklıma geldi ve sırıttım. "şimdi sırası değil biliyorum ama biz benziyoruz gem!" deyiverdim anlamamış bir ifadeyle bana bakıyordu "sanırsam bana benzediğin için seni seviyorum" onu seviyordum hemde çok seviyordum burda bitemezdi. onunla bir sahil kenarında evlenecektik ve çocuklarımız olacaktı, en azından benim hayalim buydu, hayır böyle bitememesi gerekti! iki dakika önce gülüp şimdi ağlıyordum, gem ne olduğunu anlamamış olsa gerek " bebeğim korkma bende seni çok seviyorum ve hep seveceğim! hiçbir zaman yalnız olmayacaksın" sanki ölecekmiş gibi konuşup beni korkutuyordu. "bebeğim şimdi sana anlatacaklarımı dinle tamam mı?" dediğinde göz yaşlarımı silip yüzüne baktım "sen benim birtanemsin sen olmadan hiçbirşey yapamam ama şimdi beni dinlemen lazım güzelim! öncelikle tahminime göre bu gemi 45 dakika içinde batacak, şuan ki batışımıza bakılırsa gemiden kırılıp düşen parçalar olacak, bizi kurtarmalarını beklerken bulduğumuz büyük bir şeyin üstüne çıkacağız. bir yerden sonra çok üşüyeceksin bebeğim ama asla benimle konuşmayı bırakma olur mu? bizi kurtarmaya geldiklerindede ses çıkarıp bizim yerimizi bulmalarını sağlamalıyız ve son olarakta eğer bu plana uyarsak kurtulacağız!" gem'in ağzından çıkan cümleleri kelimesi kelimesine dinlemiştim ve sıra geminin batışında uygulaması kalmıştı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kankilerim helüüü🤟🤟🤟🤟 yeni bölüm geldi umarım beğenirsiniz hepinizi öpüyorum jubjub<3333
