မစ္စတာရုန်၏ ချစ်မှုရေးရာဒိုင်ယာရီ

Part-27

Chapter 27 :

မနေ့က ဖြစ်သွားတာ တကယ်မတော်တဆပါ…

ပို့စ်မှာ ချန်းခယ့်ယောင်တင်ထားသည်မဟုတ်သော်လည်း ရုန်ယီစိတ်ထဲတွင် ထိုသို့ပင် ထင်နေမိသည်။ ပိုစဉ်းစားလေ ချန်းခယ့်ယောင်အပေါ် ပိုဒေါသထွက်လေ ဖြစ်၏။

သူ့အမြင်တွင် ထိုသူမှာ အယ််လ်ဖာများထဲတွင်မှ ကျားအယ်လ်ဖာများကိုသာ နှစ်သက်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် အခြားသူများကိုခေါင်းမာသောအကျင့်စရိုက်နှင့် ပတ်သက်ပြီး ဝေဖန်ရန်အဆင့်မရှိဟု ထင်မိသည်။ သာမန်အားဖြင့် မ အယ်လ်ဖာမှာ မည်မျှပင်ကြီးထွားသန်မာပါစေ သူ့ရှေ့ရောက်လျှင် သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသည့်ထို လက္ခဏာ မရှိတော့ဘဲ သေးကွေးသွားကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။

ရုန်ယီ၏ အိုမီဂါအနေနှင့် အသိတရားမှာ အလွန်သန်မာပြီး ချစ်စရာငှက်လေးကဲ့သို့ လူမျိုးကို မှီတွယ်နိုင်ရန် မျှော်လင့်မိ၏။လက်တွေ့ဘဝက သူ့ကို သိမ်းငှက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ အတောင်များကို ဖြန့်ကားရန်တွန်းအားပေးသည့်တိုင် အနည်းဆုံးတော့ သူနှင့်အရွယ်အစားတူတစ်ကောင်လောက်နှင့် အတူတူပျံသန်းသင့်သည် မဟုတ်ပါလား။

ခဏအကြာတွင် သူ့အကောင့်ကို ပြန်ဖွင့်ကြည့်သောအခါ သူ့အကောင့်မှာ အတိတ်ဟောင်းများကို တူးဖော်ခြင်းကြောင့် တစ်ရက်တာ ပိတ်ပင်ခြင်းခံလိုက်ရကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သူဖော်လိုက်သော ပို့စ်မှာလည်း သော့ခတ်ထားသော အခြေအနေဖြစ်သွား၏။

ထိုစကားပြောအုပ်စုအတွင်း အရေးမပါသောအရာများအလွန်များသလို စည်းကမ်းများလည်း အလွန်များ၏။ ထိုလူများ၏အချစ်ရေးကိစ္စများမှာ အဆင်မပြေကြသည်မှာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်ပေ။

နံရိုးချိုချဉ်ဟင်းမှာ ရုန်ယီကျွမ်းကျင်သောဟင်းဖြစ်၏။ သို့သော် နေ့လယ်ခင်းတစ်ခုလုံးကို အိပ်ရာထဲတွင် အခြားကိစ္စများကိုစဉ်းစားရင်းကုန်ဆုံးခဲ့ကာ သူ့ပျံ့နှံ့နေသော အတွေးများကို ဖယ်ရှားရန် ဝတ္ထုဖတ်နေခဲ့သည်။ သူဟင်းချက်ရန် သတိရသောအခါအနည်းငယ် နောက်ကျနေပြီ ဖြစ်၏။

နံရိုးများမှာ ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် ခဲထားဆဲဖြစ်သည်။ နံရိုးများကို ထုတ်ကာ ပျော်ကျသည်အထိ စောင့်ရန်မှာ အလွန်နောက်ကျသွားပြီဖြစ်၏။